ხოლო სულნი მართალთანი ჴელთა ღმრთისათა, და არა შეეხოს მათ ტანჯვაჲ
საგონებელ იყვნედ თუალთა წინაშე უგუნურთასა მომკუდარ. და შეერაცხა განსლვაჲ მათი ბოროტად
და ჩუენგან განსლვაჲ -- შემუსრვად, ხოლო იგინი არიან მშჳდობასა შინა.
და ღათუ კაცთა წინაშე იტანჯნენ, არამედ სასოებაჲ მათი უკუდავებითა სავსე არს.
და მცირედ ღათუ ისწავლნენ. დიდძალად ქველის-მყოფელ იყვნენ; რამეთუ ღმერთმან გამოცადნა იგინი და პოვნა იგინი ღირსად თავისა თჳსისა.
ვითარცა ოქროჲ ბრძმედსა შინა, გამოცადნა იგინი, და ვითარცა ყოვლად-ნაყოფი მსხუერპლთაჲ, შეიწირნა იგინი.
და ჟამსა მოხედვისა მათისასა გამობრწყინდენ, ვითარცა ნაბერწყალნი ლერწამსა შინა, რბიოდიან.
დაჰშჯინენ თესლებსა და დაიპყრნენ ერნი, და სუფევდეს უფალი მათ ზედა საუკუნოდ.
რომელნი ესვენ მას, გულისხმა-ყონ ჭეშმარიტი, და მორწმუნენი სიყუარულით მოელოდიან მას; რამეთუ მადლი და წყალობაჲ -- რჩეულთა მისთა და მიხედვა მისი -- ღირსთა მისთა.
ხოლო უგუნურთა, ვითარცა ეგონა, მიიღონ, რომელთა უდებ-ყვეს სიმართლჱ და უფლისაგან Page of ms. O: 274v განდგენ.
რომელმან სიბრძნჱ და სწავლულებაჲ შეურაცხ-ყოს, იგი უბადრუკი არს, და ცუდ არს სასოებაჲ მისი, და შრომანი -- ურგებ; და უჴმარ -- საქმენი მათნი.
ცოლნი მათნი -- უგუნურ, და უკეთურ -- შვილნი.
წყეულ იყავნ შობაჲ მათი. ხოლო ნეტარ არს ბერწი, ყოლად-შეუგინებელი, რომელმან არა იცნა საწოლი შეცოდებით, რამეთუ აქუნდეს ნაყოფი მოხედვასა სულთასა.
და საჭურისმან, რომელმან არა ქმნა ჴელითა უშჯულოებაჲ, და არცა გულსა მოიღო უფლისა თჳსისა ბოროტი, მოეცეს მას სარწმუნოებისა მადლი რჩეული, ნაწილი ტაძარსა ღმრთისასა უგულმოდგინჱ.
რამეთუ კეთილთა შრომათა სასყიდელი -- კეთილ და ჩინებულ, და დაუცოდებელ -- ძირი გონიერებისაჲ.
ხოლო შვილნი მომრუშეთანი უსრულ იყვნენ, და უშჯულოებისაგან საწოლისა თესლი განირყუნეს.
დაღათუ დღეგრძელ იყვნენ, არავე შეირაცხნენ, და უპატივო იყოს უკუანაჲსკნელი სიბერჱ მათი.
უკუეთუ მეყსეულად აღესრულნენ, არა აქუნდეს სასოებაჲ და არცა დღესა მას გამოცნობისასა -- ნუგეშინის-ცემაჲ,
რამეთუ ნათესავისა ცრუჲსაჲ იყოს აღსასრული.
