და იყო წელსა მას რომელსა მოკუდა ოზია მეფჱ, ვიხილე უფალი მჯდომარე საყდართა ზედა მაღალთა და აღმატებულთა, და სავსე იყო ტაძარი იგი დიდებითა უფლისაჲთა:
და სერაბინნი დგეს გარემო მისა. ექუსნი ფრთენი ედგნეს ერთსა, და ექუსნი ერთსა. და ორითა იფარვიდეს პირთა მათთა. და ორითა იფარვიდეს ფერჴთა მათთა. და ორითა ფრინვიდეს.
ღაღადებდეს ერთი ერთისა მიმართ და ეტყოდეს. წმიდა არს. წმიდა არს. წმიდა არს. უფალი საბაოთ, სავსე არიან ცანი და ქუეყანაჲ დიდებითა მისითა.
და აღმაღლდა ბჭეთა ზედაჲ იგი ჴმისა მისგან რომელსა ღაღადებდეს. და ტაძარი იგი აღივსო საკუმეველითა,
და ვთქუ. ვაჲ მე უბადრუკსა, რამეთუ შეწუხებულ ვარ რამეთუ კაცი ვარ, და არა-წმიდანი ბაგენი მქონან. და შორის ერისა, რომელსა არა-წმიდანი ბაგენი ასხენ მე დამკჳდრებულ ვარ. და მეუფჱ უფალი საბაოთ მე თუალითა ჩემითა ვიხილე.
და მოივლინა ჩემდა ერთი სერაბინი, და ჴელსა მისსა აქუნდა ნაკუერცხალი, რომელი მარწუხითა მოიღო საკურთხეველისაგან,
და შემახო პირსა ჩემსა, და თქუა: აჰა ესერა შეგახო ესე ბაგეთა შენთა და მოგისპნე<ს> უშჯულოებანი/ Page of ms. J: A40v შენნი და ცოდვანი შენნი განწმიდნეს.
და მესმა სიტყუაჲ უფლისაჲ, და ჰრქუა: ვინ მივავლინო, ანუ ვინ მივიდეს ერისა მის, და ვთქუ: აჰა ესერა ვარ: მიმავლინე მე.
და თქუა: მივედ და არქუ ერსა მაგას: სმენით გესმოდის, და არა გულის-ჴმა-ჰყოთ. და ხედვით ხედვიდეთ და არა იხილოთ,
რამეთუ განზრქა გული ერისაჲ ამის, და ყურითა მძიმედ ისმინეს, და თუალნი მათნი დაიწუხნეს ნუუკუჱ იხილონ თუალითა და ყურითა ისმინონ, და გულითა გულის-ჴმა-ყონ, და მოიქცენ და განვკურნნე იგინი.
და ვთქუ: ვიდრემდე უფალო, და თქუა: ვიდრემდე მოოჴრდენ ქალაქნი არა დამკჳდრებად და სახლნი, რაჲთა არა იყვნენ კაცნი მას შინა, და ქუეყანაჲ დაშთეს ოჴრად:
და ამისა შემდგომად განაგრძნვნეს ღმერთმან კაცნი, და განმრავლდენ რომელნი დაშთომილ იყვნენ ქუეყანასა ზედა,
და მერმე მის ზედა იყოსვე ათეული და კუალად იყვნენ წარტყუენულ ვითარცა ბელეკონნა და რკოჲ რაჟამს გამოვარდის ბუდისაგან.
