ისმინე ისრაჱლ.
Ms. page: P52R ისმინე, ისრაჱლ, უფალი ღმერთი შენი უფალი მხოლოჲ არს.
და შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა.
და იყვნენ სიტყუანი ესე, რომელთა გამცნებ შენ დღეს, გულსა შენსა.
და იტყოდი მათ ჯდომასა შენსა სახლსა შინა და სლვასა შენსა გზასა ზედა, და წოლასა და აღდგომასა შენსა.
და შეიბნე იგინი სასწაულად ჴელსა შენსა და იყვნენ შეურყეველ წინაშე თუალთა შენთა.
და დასწერნე წყირთლთა სახლისა შენისათა და ეზოთა შენთა.
და რაჟამს შეგიყვანოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ქუეყანასა მას, რომლისათჳს ეფუცა მამათა თქუენთა აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს მოცემად შენდა ქალაქები დიდ-დიდი და კეთილი, რომელ შენ არა აღაშჱნე,
და სახლები სავსჱ ყოვლითა კეთილითა, რომელ შენ არა აღავსენ, ჯურღმულნი აღმოკუეთილნი, რომელ შენ არა აღმოჰკუეთენ, ვენაჴოვანნი და ზეთის-ხილოვანნი, რომელ შენ არა დაჰნერგენ, და სჭამდე რაჲ და განსძღებოდი.
ეკრძალე თავსა შენსა, ნუუკუე დაივიწყო უფალი ღმერთი შენი, რომელმან გამოგიყვანა შენ ქუეყანით ეგჳპტით სახლისაგან კირთებისა.
უფლისა ღმრთისა შენისა გეშინოდენ და მას Ms. page: P52V მხოლოსა მსახურებდი და სახელსა მისსა ფუცევდი.
არა მიხჳდე შედგომად ღმერთთა უცხოთა, ღმერთთა მათ წარმართთასა, რომელნი იყვნენ გარემოჲს თქუენსა.
რამეთუ ღმერთი მოშურნე არს, უფალი ღმერთი შენი, რომელ არს შენ თანა, ნუუკუე განგირისხნეს უფალი ღმერთი შენი და მოგსრას შენ პირისაგან ქუეყანისა.
არა განსცადო უფალი ღმერთი შენი, ვითარცა-იგი განცადეს გამოცდასა მას.
დაცვით დაიცვნე მცნებანი უფლისა ღმრთისა შენისანი და სამართალნი მისნი, რაოდენთა გამცნებ შენ.
და ჰქმნე კეთილი და სათნო წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა, რაჲთა კეთილი გეყოს შენ, შეხჳდე და დაიმკჳდრო ქუეყანაჲ იგი კეთილი, რომლისათჳს ეფუცა ღმერთი მამათა შენთა
განდევნებად ყოველთა მტერთა შენთა პირისაგან შენისა, ვითარცა-იგი გეტყოდა შენ უფალი.
და იყოს, რაჟამს-იგი გკითხვიდეს შენ ძჱ შენი ხვალე და ჰრქუას: რაჲ არიან წამებანი ესე და სამართალნი, რომელ გამცნო თქუენ უფალმან?
და შენ უთხარ ძესა შენსა: მონაჲ ვიყავ ფარაოჲსი ეგჳპტეს შინა და გამომიყვანა მე უფალმან ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა.
და მომცა ჩუენ სასწაულები და ნიშები დიდ-დიდი, ბოროტი ეგჳპტეს ფარაოს და სახლსა მისსა წინაშე ჩუენსა.
და ჩუენ მიჴსნნა მიერ, რაჲთა შემიყვანნეს ჩუენ და მომცეს ჩუენ ქუეყანაჲ ესე, რომლისათჳს ეფუცა უფალი ღმერთი ჩუენი მამათა ჩუენთა მოცემად ჩუენდა.
და გუამცნო ჩუენ უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ყოველთაგან სამართალთა, რაჲთა გუეშინოდის უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, და რაჲთა კეთილი გუეყოს ჩუენ ყოველთა დღეთა და ვცხონდეთ, ვითარცა-ესე დღეს.
და მოწყალებაჲ იყოს ჩუენ შორის, უკუეთუ დავიმარხნეთ ყოველნი ესე მცნებანი წინაშე უფლისა ღმრთისა, ვითარცა მამცნო ჩუენ უფალმან.
უკუეთუ შეგიყვანოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ქუეყანასა მას, რომელსა შეხუალ დამკჳდრებად მას შინა, და აღიხუნეს ნათესავნი იგი დიდ-დიდნი და მრავალნი პირისაგან.
Ms. page: L94A და მოგცნეს იგინი უფალმან ღმერთმან შენმან ჴელთა შენთა Ms. page: L94B და მოსრნე იგინი, არა აღუთქუა აღთქუმაჲ მათ თანა, არცა შეიწყალნე იგინი.
და არცა ემზახო მათ, ასული შენი არა მისცე ძესა მისსა და არცა ასული მისი მოჰგუარო ძესა შენსა,
რამეთუ განდრიკოს ძჱ შენი ჩემგან და ჰმსახუროს ღმერთთა უცხოთა და განგირისხნეს შენ უფალი ღმერთი შენი.
და ესრეთ უყავ მათ: ბომონნი მათნი დაარღუიენით და ძეგლები მათი შემუსრეთ და [კერპები], მათი სერტყები მოკაფეთ და გამოქანდაკებულნი იგი კერპნი მათნი დაწუენით ცეცხლითა,
რამეთუ ერი წმიდაჲ ხარ შენ უფლისა ღმრთისა შენისა და შენ გამოგირჩია უფალმან მყოფ მისა ერად მოგებულად უფროის ყოველთა ნათესავთა. რავდენნი არიან Ms. page: L95A პირსა ზედა ქუეყანისასა.
არა თქუენ უმრავლეს ხართ სხუათა ნათესავთა და მისთჳს გამოგირჩინა თქუენ უფალმან, რამეთუ თქუენ ხართ უმცირეს ყოველთა ნათესავთა.
ამისთჳს უყუართ თქუენ უფალსა და დაიმარხა ფიცი იგი, რომელ ეფუცა მამათა თქუენთა, და გამოგიყვანა თქუენ ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა და გიჴსნა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან სახლისაგან კირთებისა და ჴელთაგან ფარაო მეფისათა,
და სცნა, რამეთუ უფალი ღმერთი შენი, _ ესე არს ღმერთი სარწმუნოი, რომელმან დაუმარხის აღთქუმაჲ მისი და წყალობაჲ მოყუარეთა მისთა და რომელთა დაიმარხნიან მცნებანი მისნი [ვიდრე] ათასამდე ნათესავად.
და მიაგის წინაშე პირისპირ მოძულეთა მისთა Ms. page: L95B მოს[რვაჲ და მისაგებელი], არა ყო[ვნის პირის]პირ მიგე[ბად ...].
Ms. page: P53R რამეთუ უფალი ღმერთი შენ შორის არს, ღმერთი დიდი და ძრიელი.
და მოსპნეს უფალმან ღმერთმან შენმან ნათესავნი იგი პირისაგან შენისა მცირედ-მცი რედ; ვერ ჴელ-გეწიფების ადრე მოსრვაჲ მათი, რაჲთა არა ქუეყანაჲ მოოჴრდეს და მჴეცი ველისაჲ განმრავლდეს შენ ზედა.
და მოგცნეს იგინი უფალმან ღმერთმან შენმან ჴელთა შენთა, და წარსწყმიდნე იგინი წარწყმედითა დიდითა.
და მოგცნეს მეფენი მათნი ჴელთა თქუენთა და წარწყმიდოს სახელები მათი ჴელისაგან თქუენისა და წარწყმდენ იგინი ადგილით მათით; არავინ წინა-აღგიდგეს თქუენ წინაშე პირსა თქუენსა, ვიდრე მოსრნეთ იგინი.
გამოქანდაკებულნი კერპნი მათნი დაწუენით ცეცხლითა, ნუ გული გითქუამნ ოქროსა და ვეცხლსა მათსა მოღებად თავისა შენისა მისგან, ნუუკუე სცთე, რამეთუ საძაგელ არს იგი უფლისა ღმრთისა შენისა.
და არა შეიღო საძაგელი სახიდ შენდა, და შეჩუენებულ იყო შენ ვითარცა იგინი; მოწყინებით მოიწყინო და მოძაგებით მოიძაგო, რამეთუ შეჩუენებულ არს.
უკუეთუმცა ვინ წონით
Ms. page: P53R უკუეთუმცა ვინ წონით აღწონნა რისხვანი ჩემნი და სალმობანი ჩემნი აღიხუნა სასწორითა ერთბამად,
ქჳშისამცა ზღჳსა უმძიმჱს იპოვნეს. არამედ ვითარ ვჰგონებ, სიტყუანი ჩემნი ვიდრემე არიან ამაო.
რამეთუ ისარნი უფლისანი განწონილ არიან გუამსა ჩემსა, რომელთა გულის-წყრომაჲ გამოსწოვს სისხლსა ჩემსა. რაჟამს ვიწყი სიტყუად, დამწერტედ მე.
აწ რაჲ? ნუუკუე ცუდად ჴმობნ კანჯარი ველური? არამედ საზრდელსა ეძიებნ. გინა თუ აღუტევის ჴმაჲ ჴარმან ბაგასა ზედა, რომელსა აქუნ საზრდელი?
ანუ თუ იჭამოსა პური თჳნიერ მარილისა? ანუ არნ გემოჲ სიტყუათა თა[ნა] ც[უდთა]?
Ms. page: P53V ვერ ჴელ-ეწიფების დაცხრომად სულსა ჩემსა, რამეთუ მყრალად ვხედავ საჭმელსა ჩემსა ვითარცა სულმყრალობასა ლომისასა.
უკუეთუ მომცეს მე უფალმან და მოიწინენ თხოვანი ჩემნი, და სასოებაჲ მომცეს მე უფალმან.
იწყო უფალმან და მწყლა მე, ხოლო სრულიად ნუ მომკლავნ მე.
იყავნ ჩემდა ქალაქი ესე საფლავ, რომლისა ზღუდეთა ზედა ვიქცეოდე; არა ვერიდო, რამეთუ არა ვტყუვი სიტყუათა ღმრთისათა წმიდათა.
რაჲ არს ძალი ჩემი, რამეთუ დავითმინო? ანუ რაოდენ არს ჟამი ჩემი, რამეთუ თავს-იდვას სულმან ჩემმან?
ანუ თუ ძალი ლოდისაჲ არსა ძალი ჩემი, ანუ ჴორცნი ჩემნი არიან რვალისანი ?
ანუ არა-მე მას ვესევდი? შეწევნაჲ მისი ჩემგან განმეშორა.
განმწუართა მე წყალობაჲ შენი, და მოღუაწებამან უფლისამან უგულებელს-მყო მე.
არა მომხედეს მე მახლობელთა ჩემთა, ვითარცა ნაღუარევი მოვაკლდი და ვითარცა ღე[ლვ]აჲ წარმჴდეს მე.
რომელთა-იგი ეშინოდა ჩემგან, აწ ესერა ზედა-დამესხმიან მე ვითარცა თოვლი; და ვითარცა მყინვარი დაყინებული.
დადნის ჟამსა სიცხისასა, და ვერ საცნაურ არნ ადგილი მისი,
ეგრეცა მე დავშთი ყოველთა მიერ, წარვწყმდი და სახლისაგან განვვარდი.
იხილენით გზანი თემანელთანი და ალაგნი სობონელთანი, რომელნი მოსაზღვრე არიან.
და სირცხჳლისა თანა-მდებ იყვნენ, რომელნი-იგი ქალაქებსა და საფასესა ესვენ.
აწ ეგერა თქუენცა ჩემ ზედავე მოსრულ ხართ უწყალოდ, ვითარცა ესე ჩემი იხილეთ წყლულებაჲ, შე-მცა-გეშინა.
აწ რაჲ? ანუ თქუენგან ვითხოვ რას, ანუ თქუენისა ძალისა ნუ რას მოქენე ვარ,
ვითარმცა გან-ვითარ რაჲ-მარინეთ ჴელთაგან მტერთაჲსა, მიჴსენით მე?
მასწავეთ მე და დავდუმნე; უკუეთუ რას შეცთომილ ვარ, მითხართ მე.
Ms. page: P54R არამედ ჰგუანან რაჲმე სიტყუანი ჭეშმარიტნი უნდოსა, რამეთუ არა თქუენგან რასმე ძალსა ვეძიებ.
არცა მხილებამან სიტყუათა თქუენთამან დამადუმოს მე, და არა თქმული ეგე სიტყუათა თქუენთაჲ თავს-ვიდვა.
გარნა ესე ვითარცა ობოლსა ზედა-მომივალთ მე და ზედა-მახლდებით მეგობარსა თქუენსა.
აწ ესერა მიგხედო პირსა თქუენსა და არა ვტყუო.
დასხედით და ნუ იყოფინ სიცრუვჱ და კუალად სამართალსა მიერთენით.
რამეთუ არა არს (!) ენასა ჩემსა სიცრუვჱ, ანუ არა ენაჲ ჩემი გულისხმის-ყოფისა იწურთის?
აწ რაჲ-მე განსაცდელ არს ცხოვრებაჲ კაცისაჲ ქუეყანასა ზედა და ვითარცა მოსასყიდლისა მდღევრისა ცხორებაჲ მისი?
ანუ ვითარცა მსახურსა რაჲ ეშინინ უფლისა თჳსისაგან და ძწინ აჩრდილისაგან მისისა, ვითარცა სასყიდლით დადგინებული, რომელი მოელინ სასყიდელსა თჳსსა?
ეგრევე მე დავითმინენ თთუენი ცუდნი, და ღამენი სალმობისანი მოცემულ არიან ჩემდა.
ოდეს დავწვი, ვთქუ: ოდეს-მე განთენეს? და აღ-რაჲ-ვდგი, კუალად: ოდეს-მე დამწუხრდეს? რამეთუ აღვივსი მე სალმობითა მწუხრითგან ვიდრე განთიადმდე.
შებღალულ არიან ჴორცნი ჩემნი საძაგებელითა მატლთაჲთა, და დავადნობ ნაძოსა ქუეყანისასა წუთხისა ხუეტითა.
ხოლო ცხორებაჲ ჩემი არს უსულმცირჱს სიტყჳსა; წარწყმდა ცუდად სასოებაჲ ჩემი.
მოვიჴსენე, რამეთუ სული არს ცხოვრებაჲ ჩემი და არღარა მოიქცეს თუალი ჩემი ხილვად კეთილისა.
ვითარცა ღრუბელი რაჲ გარდასწმდის ცასა; უკუეთუ შთაჴდეს კაცი ჯოჯოხეთად, არღარა აღმოჴდეს.
არცაღა მოიქცეს სახლსა თჳსსა, არცადა იცნას იგი ადგილმან თჳსმან.
აწ უკუე არცაღა მე ვერიდო პირითა ჩემითა, ვიტყოდი ურვითა სულისა ჩემისაჲთა, აღვახუნე ბაგენი ჩემნი სი\მწარითა Ms. page: P54V შეყენებულმან.
ზღუაჲ ნუ ვარი მე, ანუ ვეშაპი, რამეთუ დააწესენ ჩემ ზედა საცონი?
აღვიხუენ თავით ჩემით სიტყუანი ჩემნი საწოლსა ჩემსა ზედა.
მაშინებ მე საძილითა ჩუენებისაჲთა შემაძრწუნებ მე;
განმაშორებ სულსა ჩემსა გუამისაგან ჩემისა და სიკუდილითა ძუალნი ჩემნი შეჰმუსრენ.
არა უკუნისამდე ცხოველ ყოფად ვარ, რაჲთა დავითმინო; განმეშორენით ჩემგან, რამეთუ ცუდად არს ცხოვრებაჲ ჩემი.
რაჲ არს კაცი, რამეთუ განადიდე იგი? ანუ რამეთუ ჰხედავ გონებითა მას?
ანუ მოხედვა ჰყო მისთჳს განთიადმდე და განსუენებაჲ ჰსაჯო მისთჳს?
ვიდრემდის არა მაცადებ მე, რაჲთა შთავნთქნე ნერწყუვანი ჩემნი სალმობით?
უკუეთუ ვცოდო, რაჲ ძალ-მიც სიტყუად შენდა, რომელმან იცი გონებაჲ კაცთაჲ? და მე რაჲსა მდევ მვედრებელად შენდა, და ვარ მე შენდა ვითარცა ტჳრთი?
და რაჲსათჳს არა ჰყავ ურჩულოებათა ჩემთა დავიწყებაჲ და განწმედაჲ ცოდვათა ჩემთაჲ? აწ ესერა მიწად მივალ და განთიადმდე არღარა ვიყო.
და იყო დღეთა მათ.
Ms. page: P54V და იყო, დღეთა მათ, რაჟამს სჯიდეს მსაჯულნი, იყო სიყმილი ქუეყანასა ზედა. და წარვიდა კაცი ბეთლემით იუდაჲსით მსხემობად აგარაკსა მოაბისასა, იგი და ცოლი მისი და ძენი მისნი.
და იყო სახელი მისი კაცისაჲ აბიმელიქ და სახელი ცოლისა მისისაჲ ნოიმი და სახელი ორთა ძეთა მისთაჲ მალეონ და ქელეონ ეფრათელნი ბეთლემით იუდაჲსით. და მივიდეს აგარაკსა მას მოაბისასა და იყვნეს მუნ.
და მოკუდა აბიმელიქ, ქმარი იგი ნოიმისი, და დაშთა იგი და ძენი მისნი.
და ისხნეს მათ ცოლნი მოაბელნი. სახელი ერთისაჲ მის ურიფა და სახელი მეორისაჲ მის რუთ; და იყოფოდეს მუნ ათ წელ.
და მოწყდეს ორნივე იგი ძენი მისნი, მალეონ და ქელეონ, და დაშთა დედაკაცი იგი მარტოჲ ორთაგან ძეთა მისთა და ქმრისაგან თჳსისა.
და აღდგა დედაკაცი იგი და ორნივე ძის ცოლნი მისნი და მოიქცეს აგარაკით მოაბისაჲთ სოფლად ჰურიასტანისა, რამეთუ ესმა მათ აგარაკსა მოაბისასა, ვითარმედ მოხედა უფალმან ერსა თჳსსა მოცემად მათა პურისა.
და გამოვიდა ადგილისა მისგან, სადა იყო მუნ, და ორნივე იგი ძის ცოლნი მის თანა. და მოვიდეს გზასა, რაჲთამცა მიიქცეს ქუეყანად იუდაჲსა.
და ჰრქუა ნოიმი ორთა მათ ძის ცოლთა მისთა: წარვედით აწ, ასულნო, და მიიქეცით სახიდ დედისა თჳსისა; და ყავნ უფალმან თქუენ თანა წყალობაჲ, ვითარცა-იგი ჰყავთ მომკუდართა მათ თანა და ჩემ თანა.
მოგეცინ თქუენ უფალმან და ჰპოებთმცა განსუენებასა თითოეული სახლსა შინა ქმრისა თჳსისასა. და ამბორს-უყო და უჯმნა მათ. და მათ აღიმაღლეს ჴმაჲ მათი და ტიროდეს.
და ჰრქუეს: შენ თანა მოვიდეთ ერად შენდა.
და ჰრქუა მათ ნოიმი: უკუნიქეცით, ასულნო ჩემნო, და წარვედით; რად მოხუალთ თქუენ ჩემ თანა? ნუუკუე ამიერითგან შვილნი არიანა მუცელსა ჩემსა და იგინი იყვნენ ქმრად თქუენდა?
არამედ მიიქეცით აწ, ასულნო ჩემნო, ამისთჳს რამეთუ დავბერდი და არღარა შემძლებელ ვარ ქმრის სუმად. უკეთუმცა ვთქუ: "არღარა არს ჩემ თანა ძალ", და შე-ღა-ვეყო ქმარსა და ვშვნე ძენი.
და მათ ელოდით თქუენ, ვიდრემდის განმწჳსნენ, და მათთჳს ნუ დაგიყენნე, რაჲთა ისხნეთ თქუენ ქმარ? ნუ ეგრე, ასულნო ჩემნო, რამეთუ განმიმწარდა მე უფროჲს თქუენსა, რამეთუ ჴელი უფლისაჲ გამოვიდა ჩემ ზედა.
და მათ აღიმაღლეს ჴმაჲ მათი და ტიროდეს. და ამბორს-უყოფდეს დედამთილსა თჳსსა. და ამბორს-უყო ურიფა და მიიქცა და წარვიდა სახიდ თჳსა, ხოლო რუთ შეუდგა მას.
და ჰრქუა ნოიმინ რუთს: აჰა ესერა უკუნიქცა შილი შენი ერისა Ms. page: P54V თჳსისა და ღმერთთა თჳსთა; მიიქეც აწ შენცა უკუანა შილისა შენისა.
მიუგო რუთ და ჰრქუა მას: ნუ შემემთხუევინ მე ეგე ყოფად, ვითარმცა დაგიტევე შენ და მივიქეც და წარვედ მე შენგან; არამედ ვიდრეცა მიხჳდოდი შენ, მოვიდოდი მე, და სადაცა შენ იყო, მუნცა მე ვიყო. ერი შენი -- ერი ჩემი, და ღმერთი შენი -- ღმერთი ჩემი.
და სადაც შენ მოჰკუდე, მუნცა მე მოვკუდე და შენ თანა დავეფლა. ესე მიყავნ მე უფალმან და ესე შემძინენ. რამეთუ სიკუდილმან განყენება ყოს შენ შორის და ჩემ შორის.
ხოლო მან ვითარცა იხილა, რამეთუ დაამტკიცა ესრეჱთ მისლვად მის თანა, და დასცხრა მიერითგან სიტყუად მისა მიმართ.
და წარვიდეს ორნივე და მოვიდეს ბეთლემდ. და იყო. ვითარცა მიიწინეს იგინი ბეთლემდ, ოხრიდა ყოველი იგი ქალაქი მათ ზედა და თქუეს: უკუეთუ ნანდჳლვე ესე არს ნოიმი?
და ჰრქუა მათ: აწ ნუ მხადით მე ნოიმით, არამედ მარქუთ მე განმწარებულ, რამეთუ განმწარდა ჩემ ზედა მძიმე ფრიად.
რამეთუ წარვედ მე სავსჱ და მოვიქეც მე ცარიელი; და რაჲსა მხადით მე ნოიმით, რამეთუ უფალმან დამამდაბლა მე და ძრიელმან ბოროტი მიყო მე?
და მოიქცა ნოიმი და რუთ, ძის ცოლი მისი, მის თანა, მოვიდეს ქუეყანასა მოაბისაჲთ და ესენი მოვიდეს ბეთლემდ დასაბამსა ოდენ მკისა ქრთილისასა
და იყო ნოიმის ქმრისაჲ მუნ კაცი მეცნიერი; ხოლო კაცი იგი იყო მდიდარ ძალითა ნათესავისაგან აბილმელიქისი და სახელი მისი ბოოზ. და სცა ნოიმინს სახლი საქურიოჲ ყოფად მას შინა.
და ჰრქუა ნოიმინს რუთ: მივიდე ყანად და ვკრიბო თავი უკუანა მომკალთა, სადაცა ვპოო მადლი წინაშე მათსა. და ჰრქუა მას: ვიდოდე, ასულო.
და წარვიდა კრებად ყანასა უკუანა მომკალთა. და მიემთხჳა მიმთხუევით ნაწილსა მას აგარაკისა ბოოზისსა, რომელი იყო აგარაკისაგან აბილმელიქისი.
Ms. page: P55V სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელი იყო ჵსჱსა მი\მართ, Ms. page: P56R ძისა შერისა, დღეთა ოზიაჲსთა და იოთამისთა და აქაზისთა და ეზეკიაჲსთა, მეფისა იუდაჲსთა, და დღეთა იორობოამისთა, ძისა იოაჲსთა, მეფისა ისრაჱლისათა.
დასაბამი სიტყუათა უფლისათაჲ ჵსჱსა მიმართ. და ჰრქუა უფალმან ჵსჱს: წარვედ და მოიყვანე თავისა შენისაჲ დედაკაცი სიძვისაჲ და შვილნი მისნი სიძვისანი, რამეთუ სიძვით ისიძვიდეს ქუეყანაჲ უკუანათაგან უფლისა.
და წარვიდა და მოიყვანა გომერ, ასული დებელამისი; და მიუდგა და უშვა მას ძჱ.
და ჰრქუა ღმერთმან: უწოდე იეზრაელ, ამისთჳს რამეთუ მცირედღა და შური ვიძიო მე სახლისა მისთჳს იეზრაელისა და სახლსა ზედა იუჲსსა და დავაცხრვო მეფობაჲ ისრაჱლისაჲ.
და იყოს, მათ დღეთა შინა შევმუსრო მშჳლდები ისრაჱლისაჲ ღელესა მას იეზრაელისასა.
და მიუდგა და უშვა მას ასული, და ჰრქუა მას უფალმან: უწოდე სახელი მისი "არა შეწყალებულ", რამეთუ არღარა შევსძინო მერმე შეწყალებად სახლი ისრაჱლისაჲ, არამედ წინააღდგომით წინააღუდგე მათ.
ხოლო ძენი იუდაჲსნი შევიწყნარნე და ვიჴსნნე იგინი უფლისა მიერ ღმრთისა (!) მათისა; და არა ვიჴსნნე იგინი მშჳლდითა, არცა მახჳლითა, არცა ბრძოლითა, არცა ცხენებითა, არცა მჴედრებითა.
და სძესა განეყენა არაშეწყალებული იგი, და მიუდგა და შვა ძჱ.
და უწოდა სახელი მისი "არა ერი ჩემი", და არა ვარ ღმერთი თქუუენი, რამეთუ არა ხართ თქუენ ერი ჩემი.
და იყოს ღათუ რიცხჳ ძეთა ისრაჱისათაჲ ვითარცა ქჳშჲ [ზღჳსაჲ], რომელი არა აღიწყოს, არცა აღირაცხოს, ნეშტი ოდენ ცხონდეს. და იყოს ადგილსა მას, სადა-იგი ეწოდ\ოს Ms. page: P56V მათ "ძე ღმრთისა ცხოველისა".
და შეკრბენ ძენი იუდაჲსნი და ძენი ისრაჱლისანი ერთად და დაიდგინონ თავისა მათისა მთავარი ერთი, და აღმოვიდენ ქუეყანისა მისგან, რამეთუ დიდ არს დღჱ იგი იეზრაელისა
არქუთ ძმათა თქუენთა: "ერი ჩემი", და დასა თქუენსა: "შეწყნარებული".
ესაჯენით დედასა თქუენსა, ესაჯენით, რამეთუ იგი არა ცოლი ჩემი და მე არა ქმარი მისი.
ნუგეშინის-სცემდით, ნუგეშინის-სცემდით ერსა ჩემსა, იტყჳს უფალი.
მღდელნი ეტყოდეთ გულსა იერუსალჱმისასა და ნუგეშინის-სცემდით მას, რამეთუ აღივსო სიმდაბლჱ მისი, და განჴსნდეს ცოდვანი მისნი, რამეთუ მოიღო ჴელისაგან უფლისა მრჩობლი მოსაგებელი ცოდვათა თჳსთაჲ.
ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა ზედა: განმზადენით გზანი უფლისანი და წრფელ-ყვენით ალაგნი ღმრთისა ჩუენისანი.
ყოველი ჴევნები აღმოივსოს, და ყოველნი მთანი დამდაბლდენ; და იყოს ძნელოვანი იგი წრფელად და ღირღილოვანი _ ველად.
და გამოჩნდეს დიდებაჲ უფლისაჲ, და იხილოს ყოველმან ჴორციელმან მაცხოვარებაჲ ღმრთისაჲ, რამეთუ უფალი იტყოდა.
ჴმაჲ, რომელი იტყოდა: ღაღად-ყავ! და თქუ: რასა ვღაღადებდე? ყოველი ჴორციელი თივა არს, და ყოველი დიდებაჲ კაცისაჲ ვითარცა ყუავილი თივისაჲ.
განჴმა თივაჲ იგი და ყუავილი მისი დასცჳვა.
ხოლო სიტყუაჲ უფლისაჲ დგას და ჰგიეს უკუნისამდე.
მიწყალე მე ღმერთო მიწყალე.
საფარველსა ფრთეთა შენთა.
