TITUS
Tetraevangelium e codice Adisi: Part No. 56

Chapter: 12 


Verse: 1 
   რომელთა ზედა შეკრებულ იყო ბევრეული ერი, ვიდრემდე* დასთრგუნვიდესცა ურთიერთას. იწყო პირველად სიტყუად მოწაფეთა თჳსთა: ეკრძალენით თავთა თქუენთა ცომისა მისგან ფარისეველთაჲსა, რომელ არს ორგულებაჲ.
Verse: 2 
   ხოლო არარაჲ არს დაფარული, რომელი არა გამოცხადნეს, და დამალული, რომელი არა საცნაურ იყოს.
Verse: 3 
   ამისთჳს რომელი ბნელსა შინა სთქუათ, ნათელსა შინა ისმეს; რომელსა ყურსა ეტყოდი საუნჯეთა შინა, იქადაგოს ერდოთა ზედა.
Verse: 4 
   ხოლო გეტყჳ თქუენ, მეგობართა ჩემთა: ნუ გეშინინ მათგან, რომელთა მოწყჳდნენ* ჴორცნი და ამისა შემდგომად არარაჲ აქუს უმეტესი, რაჲ გიყონ თქუენ.
Verse: 5 
   ხოლო გიჩუენო* თქუენ, ვისა გეშინოდის: გეშინოდენ მისა, რომელსა შემდგომად მოწყუედისა ჴელ-ეწიფების შთაგდებად გეჰენიასა. ჰე, გეტყუ თქუენ, მისა გეშინოდენ.
Verse: 6 
   ანუ არა ხუთი სირი განიყიდების ორის დანგის? და ერთიცა მათგანი არა არს დაფარულ წინაშე ღმრთისა.
Verse: 7 
   არამედ თმანიცა თავისა თქუენისანი ყოველნი გარაცხილ არიან. ნუუკუე გეშინინ: მრავალთა სირთა უმჯობეს ხართ.
Verse: 8 
   ხოლო გეტყუ თქუენ: ყოველმან რომელმან აღიაროს ჩემდამო წინაშე კაცთა, ძემანცა კაცისამან აღიაროს იგი წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა.
Verse: 9 
   და რომელმან უვარ-მყოს მე წინაშე კაცთა, უვარ-ვყო იგიცა წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა*.
Verse: 10 
   და ყოველმან რომელმან თქუას სიტყუაჲ ძისათჳს კაცისა, მიეტეოს მას, ხოლო სულისა წმიდისა მგმობარსა არა მიეტეოს.
Verse: 11 
   და ოდეს შეგიყვანნენ თქუენ შესაკრებელთა წინაშე და მთავართა და ჴელმწიფეთა*, ნუ ზრუნავთ: ვითარ, ანუ რაჲ სიტყუაჲ მიუგოთ, ანუ რაჲ ვთქუათ.
Verse: 12 
   რამეთუ სული წმიდაჲ გასწავებდეს თქუენ მას ჟამსა შინა, რაჲ-იგი სთქუათ.
Verse: 13 
   ჰრქუა ვინმე მას მის ერისაგანმან: მოძღუარ, არქუ ძმასა ჩემსა, რაჲთა განმეყოს მე სამკჳდრებელსა*.
Verse: 14 
   ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: კაცო, ვინ დამადგინა მე მსაჯულად და განმყოფელად თქუენ ზედა?
Verse: 15 
   და ეტყოდა მათ: ეკრძალენით და დაიცვენით თავნი თქუენნი* ყოვლისაგან* ანგაჰრებისა, რამეთუ არა ნამეტავისაგან ვისისამე არს ცხოვრებაჲ მისი ნაყოფთა მათგან.
Verse: 16 
   და ეტყოდა მათ იგავსაცა და ჰრქუა: კაცისაჲ ვისიმე მდიდრისაჲ ნაყოფიერ იყო აგარაკი.
Verse: 17 
   და განიზრახა გულსა თჳსსა და თქუა: რაჲ-მე ვყო, რამეთუ არა მაქუს, სადა დავკრიბო ნაყოფი ესე ჩემი?
Verse: 18 
   დავარღჳნე საუნჯენი ჩემნი და უფროჲსნი აღვაშენნე და შევკრიბო მუნ ყოველი ნაყოფი ჩემი და კეთილი ჩემი.
Verse: 19 
   და ვრქუა სულსა ჩემსა: სულო, გაქუს* ყოველი კეთილი დაუნჯებული მრავალთა წელთაჲ: განისუენე, ჭამე, სუ და იხარებდ.
Verse: 20 
   ჰრქუა მას ღმერთმან: უგუნურო, ამას ღამესა მიგიღონ სული შენი შენგან; რომელი-ეგე მოიმზადე, ვისა იყოს?
Verse: 21 
   ეგრეცა რომელი იუნჯებდეს თავისა თჳსისა, და არა ღმრთისა მიმართ განმდიდრდებოდის.
Verse: 22 
   და ჰრქუა მოწაფეთა* თჳსთა: ამენ გეტყჳ თქუენ: ნუ ზრუნავთ სულისა თქუენისათჳს, რაჲ ჰჭამოთ, ნუცა ჴორცთა თქუენთა, რაჲ შეიმოსოთ,
Verse: 23 
   რამეთუ სული უფროჲს* არს საზრდელისა და ჴორცნი სამოსლისა.
Verse: 24 
   განიცადენით ყორანნი, რამეთუ არცა სთესვენ, არცა მკიან, რომელთა არა აქუს საუნჯჱ, ანუ სადა შეიკრიბონ, და ღმერთი ზრდის მათ. რავდენ თქუენ უმჯობეს ხართ მფრინველთასა?
Verse: 25 
   ვინმე უკუე თქუენგანი ზრუნვიდეს და შეუძლოს შეძინებად ჰასაკსა თჳსსა წყრთა ერთ?
Verse: 26 
   უკუეთუ არცა უმცირესსა შემძლებელ ხართ,(რაჲსაღა სხუასა მას ჰზრუნავთ?)*.
Verse: 27 
   განიცადენით შროშანნი, ვითარ-იგი აღორძნდის: არცა შურებინ, არცა სთავნ. ხოლო გეტყუ თქუენ, რამეთუ არცა სოლომონ ყოველსა დიდებასა მისსა შეიმოსა ვითარცა ერთი ამათგანი.
Verse: 28 
   უკუეთუ ველსა გარე* თივაჲ, რომელი დღეს არს და ხვალე თორნესა შთაეგზნეს, ღმერთმან ესრეთ შეამკო, რავდენ თქუენ უფროჲს, მცირედ მორწმუნენო?
Verse: 29 
   და თქუენ ნუ ეძიებთ, რაჲ ჰჭამოთ და რაჲ სუათ, და ნუცა განსცხრებით,
Verse: 30 
   რამეთუ ამას ყოველსა ნათესავნი* სოფლივნი ეძიებენ, ხოლო მამამან თქუენმან* იცის, რომელი გიჴმს ამათ ყოველთაგანი.
Verse: 31 
   გარნა ეძიებდით სასუფეველსა ღმრთისასა, ესე ყოველი შეგეძინოს თქუენ*.
Verse: 32 
   ნუ გეშინინ მცირესა მაგას სამწყსოსა, რამეთუ სათნო-იყო მამამან თქუენმან მოცემად თქუენდა სასუფეველი.
Verse: 33 
   განყიდეთ მონაგები თქუენი და მიეცით ქველის საქმე; ყავთ თავისა თქუენისა საფასჱ, რომელი არა დაძუელდეს, მოუკლებელი ცათა შინა, სადა-იგი მპარავი არა მიეხების, არცა მღილმან გარყუნის*.
Verse: 34 
   სადაცა არს საუნჯე თქუენი, მუნცა იყვნენ გულნი თქუენნი.
Verse: 35 
   იყვნედ წელნი თქუენნი მორტყმულ და სანთელნი თქუენნი* აღნთებულ.
Verse: 36 
   და თქუენ ემსგავსენით კაცთა მათ, რომელნი მოელიან უფალსა თჳსსა, ოდეს მოვიდეს ქორწილისაგან, რაჲთა, რაჟამს მოვიდეს და ირეკოს, მეყსეულად განუღონ მას.
Verse: 37 
   ნეტარ იყვნენ იგი მონანი, რომელთაჲ მოვიდეს უფალი მათი და პოვნეს იგინი ესრეთ მღჳძარენი*; ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მოირტყნეს და დასხნეს იგინი და წარმოუდგეს და ჰმსახურებდეს მათ.
Verse: 38 
   და ღათუ მეორესა საჴუმილავსა და მესამესა მოვიდეს (და პოვნეს)* ესრეთ, ნეტარ იყვნენ იგინი.
Verse: 39 
   ხოლო ესემცა უწყით: უკუეთუმცა იცოდა სახლისა უფალმან, რომელსა ჟამსა მპარავი მოვიდეს, იღჳძებდამცა* და არა უტევა დათხრად გუერდი სახლისა თჳსისაჲ*.
Verse: 40 
   და თქუენცა იყვენით განმზადებულ, რამეთუ ჟამსა, რომელსა არა ჰგონებდეთ, ძჱ კაცისაჲ მოვიდეს.
Verse: 41 
   ჰრქუა მას პეტრე*: უფალო, ჩუენდა მომართ იგავსა ამას იტყჳა ანუ ყოველთა მიმართ?
Verse: 42 
   და ჰრქუა უფალმან: ვინ-მე იყოს მნე იგი სარწმუნოჲ, რომელი დაადგინოს უფალმან მონათა თჳსთა ზედა მიცემად ჟამსა იფქლისა* საწყაული?
Verse: 43 
   ნეტარ არს იგი მონაჲ, რომლისაჲ მოვიდეს უფალი იგი მისი და პოოს იგი ესრეთ მოქმედი.
Verse: 44 
   ამენ გეტყჳ თქუენ, მრავალთა ზედა მონაგებთა მისთა დაადგინოს იგი.
Verse: 45 
   უკუეთუ თქუას მონამან მან: ყოვნის უფალი ჩემი მოსლვად, და იწყოს გუემად* მონათა და მჴევალთა და ჭამად და სუმად და დათრობად.
Verse: 46 
   მოვიდეს უფალი იგი მონისაჲ მის დღესა, რომელსა არა მოელოდის, და ჟამსა*, რომელი არა იცის, და ორგან განკუეთოს იგი, და ნაწილი მისი ურწმუნოთა თანა დადვას.
Verse: 47 
   ხოლო მონამან მან რომელმან იცის ნებაჲ უფლისა თჳსისაჲ და არა განემზადოს ნებისაებრ მისისა, იტანჯოს ფრიად.
Verse: 48 
   ხოლო რომელმან არა იცოდის და ქმნეს რაჲმე ღირსი ტანჯვისაჲ, იგუემოს* მცირედ, რამეთუ ყოველსა რომელსა მიეცა დიდად, დიდადცა იძიოს მისგან, და რომელსა მიეცეს ფრიად, უმეტესი მოჰჴადონ მას.
Verse: 49 
   ცეცხლისა მიფენად მოვედ ქუეყანასა და რაჲ მნებავს, რაჲთა აწვე აღეგზნას!
Verse: 50 
   ხოლო ნათლის-ღებაჲ მაქუს ნათლის-ღებად და ვითარ შეურვებულ ვარ, ვიდრემდე აღესრულოს!
Verse: 51 
   ეგრე ჰგონებთა, ვითარმედ მშჳდობისა მოვედ მიფენად ქუეყანასა ზედა? არა, გეტყჳ თქუენ, არამედ განყოფა[დ].
Verse: 52 
   რამეთუ იყვნენ ამიერითგან* ხუთნი სახლსა შინა ერთსა განყოფილ: სამნი* ორთაგან და ორნი სამთაგან;
Verse: 53 
   და განეშოროს მამაჲ ძისაგან და ძე მამისაგან, და დედაჲ ასულისაგან და ასული დედისაგან, და დედამთილი ძის ცოლისაგან მისისა და სძალი დედამთილისაგან თჳსისა.
Verse: 54 
   ეტყოდა ერსაცა მას: რაჟამს იხილით ღრუბელი აღმომავალი, მეყსეულად სთქჳთ*, ვითარმედ: წჳმაჲ მოაქუს, და არნ ეგრეთ.
Verse: 55 
   და რაჟამს სამხრით ქრინ, სთქჳთ, ვითარმედ ხორშაკი იყოს*, და არნ ეგრე.
Verse: 56 
   მზაკუვარნო*, პირი ცისა და ქუეყანისაჲ იცით გამოცდად*, ხოლო ჟამი ესე ვითარ არა გამოიცადით?
Verse: 57 
   ანუ რაჲსა თავით თჳსით არა შჯით მართალსა?
Verse: 58 
   რამეთუ ოდეს მიხუალ* მოსაჯულისა შენისა თანა მთავრისა წინაშე გზასა ზედა, მიეც საქმარი განთავისუფლებად მისგან, ნუუკუე მიგითრიოს შენ მსაჯულისა, და მსაჯულმან მიგცეს შენ სეფე-კაცსა, და სეფე-კაცმან მიგცეს შენ საპყრობილედ.
Verse: 59 
   გეტყჳ შენ, ვითარმედ: არა გამოხჳდე შენ მიერ, ვიდრემდის უკუანაჲსკნელიცა იგი მი-ვე-სცე შენ მწულილი.




Copyright TITUS Project Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.