TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 62
Previous part

Chapter: 62 
62


Verse: 1    ûz alsô verrem lande,
Verse: 2    
den niemen erkande.

Verse: 3    
"sîn voc daz ist kurtois,
Verse: 4    
beidiu heidensch und franzois.

Verse: 5    
etslîcher mac ein Anschevîn
Verse: 6    
mit sîner sprâche iedoch wol sîn.

Verse: 7    
ir muot ist stolz, ir wât ist klâr,
Verse: 8    
wol gesniten al vür wâr.

Verse: 9    
ich was sînen knappen ,
Verse: 10    
die sint vor missewende vrî.

Verse: 11    
si jehent, swer habe geruoche,
Verse: 12    
ob der ir herren suoche,

Verse: 13    
den scheide er von swære.
Verse: 14    
von im vrâcte ich der mære:

Verse: 15    
sageten si mirz sunder wanc,
Verse: 16    
ez wære der küjnec von Zazamanc."

Verse: 17    
disiu mære sagete ir ein garzûn:
Verse: 18    
"âvoi welh ein poulûn!

Verse: 19    
iuwer krône und iuwer lant
Verse: 20    
wæren vür niht halbez phant."

Verse: 21    
"dû endarft mirz loben niht.
Verse: 22    
mîn munt hin wider dir des giht,

Verse: 23    
ez mac wol sîn eins werden man,
Verse: 24    
der niht mit armüete kan."

Verse: 25    
alsus sprach diu künegîn:
Verse: 26    
"wê wanne kumt er et selbe drîn?"

Verse: 27    
den garzûn si des vrâgen bat.
Verse: 28    
höveschlîchen durch die stat

Verse: 29    
der helt begunde trecken,
Verse: 30    
die slâfenden wecken.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.