TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 110
Chapter: 110
110
Verse: 1
sô
lâze
erz
mir
ze
vrühte
komen
.
Verse: 2
ich
hân
doch
schaden
ze
vil
genomen
Verse: 3
an
mînem
stolzen
werden
man
.
Verse: 4
wie
hât
der
tôt
ze
mir
getân
!
Verse: 5
er
emphienc
nie
wîbes
minnen
teil
,
Verse: 6
er
enwære
al
ir
vreuden
geil
:
Verse: 7
in
müete
wîbes
riuwe
.
Verse: 8
daz
riet
sîn
manlîch
triuwe
,
Verse: 9
wande
er
was
valsches
lære
."
Verse: 10
nû
hœret
ein
ander
mære
,
Verse: 11
waz
diu
vrouwe
dô
begienc
.
Verse: 12
kint
und
bûch
si
zir
gevienc
Verse: 13
mit
armen
und
mit
henden
.
Verse: 14
si
sprach
:
"mir
sol
got
senden
Verse: 15
die
werden
vruht
von
Gahmurete
.
Verse: 16
daz
ist
mînes
herzen
bete
.
Verse: 17
got
wende
mich
sô
tumber
nôt
:
Verse: 18
daz
wære
Gahmuretes
ander
tôt
,
Verse: 19
ob
ich
mich
selben
slüege
,
Verse: 20
die
wîle
ich
bî
mir
trüege
Verse: 21
daz
ich
von
sîner
minne
emphienc
,
Verse: 22
der
mannes
triuwe
an
mir
begienc
."
Verse: 23
diu
vrouwe
enruochte
wer
daz
sach
:
Verse: 24
daz
hemde
von
der
brust
si
brach
.
Verse: 25
ir
brüste
linde
unde
wîz
:
Verse: 26
dar
an
kêrte
si
ir
vlîz
:
Verse: 27
si
dructe
si
an
ir
rôten
munt
.
Verse: 28
si
tet
wîplîche
vuore
kunt
.
Verse: 29
alsus
sprach
diu
wîse
:
Verse: 30
"dû
bist
kaste
eins
kindes
spîse
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Wolfram von Eschenbach, Parzival
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.