TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 110
Previous part

Chapter: 110 
110


Verse: 1     lâze erz mir ze vrühte komen.
Verse: 2    
ich hân doch schaden ze vil genomen

Verse: 3    
an mînem stolzen werden man.
Verse: 4    
wie hât der tôt ze mir getân!

Verse: 5    
er emphienc nie wîbes minnen teil,
Verse: 6    
er enwære al ir vreuden geil:

Verse: 7    
in müete wîbes riuwe.
Verse: 8    
daz riet sîn manlîch triuwe,

Verse: 9    
wande er was valsches lære."
Verse: 10    
hœret ein ander mære,

Verse: 11    
waz diu vrouwe begienc.
Verse: 12    
kint und bûch si zir gevienc

Verse: 13    
mit armen und mit henden.
Verse: 14    
si sprach: "mir sol got senden

Verse: 15    
die werden vruht von Gahmurete.
Verse: 16    
daz ist mînes herzen bete.

Verse: 17    
got wende mich tumber nôt:
Verse: 18    
daz wære Gahmuretes ander tôt,

Verse: 19    
ob ich mich selben slüege,
Verse: 20    
die wîle ich mir trüege

Verse: 21    
daz ich von sîner minne emphienc,
Verse: 22    
der mannes triuwe an mir begienc."

Verse: 23    
diu vrouwe enruochte wer daz sach:
Verse: 24    
daz hemde von der brust si brach.

Verse: 25    
ir brüste linde unde wîz:
Verse: 26    
dar an kêrte si ir vlîz:

Verse: 27    
si dructe si an ir rôten munt.
Verse: 28    
si tet wîplîche vuore kunt.

Verse: 29    
alsus sprach diu wîse:
Verse: 30    
"dû bist kaste eins kindes spîse.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.