TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 131
Previous part

Chapter: 131 
131


Verse: 1    ouch spranc der knappe wol getân
Verse: 2    von dem teppeche an daz bette sân.

Verse: 3    diu süeze kiusche unsanfte erschrac,
Verse: 4    dô der knappe an ir arme lac:

Verse: 5    si muoste iedoch erwachen.
Verse: 6    mit schame al sunder lachen

Verse: 7    diu vrouwe zuht gelêret
Verse: 8    sprach: "wer hât mich entêret?

Verse: 9    juncherre, es ist iu gar ze vil:
Verse: 10    ir mohtet iu nemen ander zil."

Verse: 11    diu vrouwe lûte klagete.
Verse: 12    er enruochte waz si sagete:

Verse: 13    ir munt er an den sînen twanc.
Verse: 14    dâ nâch was dô niht ze lanc,

Verse: 15    ê er dructe an sich die herzogîn
Verse: 16    und nam ir ouch ein vingerlîn.

Verse: 17    an ir hemde ein vürspan er dâ sach:
Verse: 18    ungevuoge erz dannen brach.

Verse: 19    diu vrouwe was mit wîbes wer,
Verse: 20    ir was sîn kraft ein ganzez her:

Verse: 21    doch wart dâ ringens vil getân.
Verse: 22    der knappe klagete den hunger sân.

Verse: 23    diu vrouwe was ir lîbes lieht,
Verse: 24    si sprach: "ir sult mîn ezzen niht.

Verse: 25    wært ir ze vromen wîse,
Verse: 26    ir næmet iu ander spîse.

Verse: 27    dort stêt brôt unde wîn
Verse: 28    und ouch zwei pardrîsekîn,

Verse: 29    als si ein juncvrouwe brâhte,
Verse: 30    dius wênec iu gedâhte."




Next part


This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.