TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 132
Previous part

Chapter: 132 
132


Verse: 1    er enruochte diu wirtîn saz:
Verse: 2    
einen guoten kroph er az,

Verse: 3    
dar nâch er swære trünke tranc.
Verse: 4    
die vrouwen dûhte gar ze lanc

Verse: 5    
sîns wesens in dem poulûn.
Verse: 6    
si wânde, er wære ein garzûn

Verse: 7    
gescheiden von den witzen.
Verse: 8    
ir schame begunde switzen.

Verse: 9    
iedoch sprach diu herzogîn:
Verse: 10    
"juncherre, ir sult mîn vingerlîn

Verse: 11    
hie lâzen und mîn vürspan.
Verse: 12    
hebet iuch enwec: wan kumt mîn man,

Verse: 13    
ir müezet zürnen lîden,
Verse: 14    
daz ir gerner möhtet mîden."

Verse: 15    
sprach der knappe wol geborn:
Verse: 16    
"ouwê waz vürhte ich iuwers mannes zorn?

Verse: 17    
wan schadet ez iu an êren,
Verse: 18    
wil ich hinnen kêren."

Verse: 19    
gienc er zuo dem bette sân:
Verse: 20    
ein ander kus wart getân,

Verse: 21    
daz was der herzoginne leit.
Verse: 22    
der knappe âne urloup dannen reit.

Verse: 23    
iedoch sprach er: "got hüete dîn!
Verse: 24    
alsus riet mir diu muoter mîn."

Verse: 25    
der knappe des roubes was gemeit.
Verse: 26    
er eine wîle von dan gereit,

Verse: 27    
wol nâch gein der mîle zil,
Verse: 28    
kom von dem ich sprechen wil.

Verse: 29    
der spürte an dem touwe
Verse: 30    
daz gesuochet was sîn vrouwe.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.