TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 132
Chapter: 132
132
Verse: 1
er
enruochte
wâ
diu
wirtîn
saz
:
Verse: 2
einen
guoten
kroph
er
az
,
Verse: 3
dar
nâch
er
swære
trünke
tranc
.
Verse: 4
die
vrouwen
dûhte
gar
ze
lanc
Verse: 5
sîns
wesens
in
dem
poulûn
.
Verse: 6
si
wânde
,
er
wære
ein
garzûn
Verse: 7
gescheiden
von
den
witzen
.
Verse: 8
ir
schame
begunde
switzen
.
Verse: 9
iedoch
sprach
diu
herzogîn
:
Verse: 10
"juncherre
,
ir
sult
mîn
vingerlîn
Verse: 11
hie
lâzen
und
mîn
vürspan
.
Verse: 12
hebet
iuch
enwec
:
wan
kumt
mîn
man
,
Verse: 13
ir
müezet
zürnen
lîden
,
Verse: 14
daz
ir
gerner
möhtet
mîden
."
Verse: 15
dô
sprach
der
knappe
wol
geborn
:
Verse: 16
"ouwê
waz
vürhte
ich
iuwers
mannes
zorn
?
Verse: 17
wan
schadet
ez
iu
an
êren
,
Verse: 18
sô
wil
ich
hinnen
kêren
."
Verse: 19
dô
gienc
er
zuo
dem
bette
sân
:
Verse: 20
ein
ander
kus
dâ
wart
getân
,
Verse: 21
daz
was
der
herzoginne
leit
.
Verse: 22
der
knappe
âne
urloup
dannen
reit
.
Verse: 23
iedoch
sprach
er
:
"got
hüete
dîn
!
Verse: 24
alsus
riet
mir
diu
muoter
mîn
."
Verse: 25
der
knappe
des
roubes
was
gemeit
.
Verse: 26
dô
er
eine
wîle
von
dan
gereit
,
Verse: 27
wol
nâch
gein
der
mîle
zil
,
Verse: 28
dô
kom
von
dem
ich
sprechen
wil
.
Verse: 29
der
spürte
an
dem
touwe
Verse: 30
daz
gesuochet
was
sîn
vrouwe
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Wolfram von Eschenbach, Parzival
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.