TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 142
Chapter: 142
142
Verse: 1
si
vorhte
daz
er
den
lîp
verlür
Verse: 2
und
daz
si
grôzen
schaden
kür
.
Verse: 3
eine
strâze
er
dô
gevienc
,
Verse: 4
diu
gein
den
Berteneisen
gienc
:
Verse: 5
diu
was
gestrîchet
unde
breit
.
Verse: 6
swer
im
widergienc
oder
widerreit
,
Verse: 7
ez
wære
ritter
oder
koufman
,
Verse: 8
die
selben
gruozte
er
alle
sân
Verse: 9
und
jach
daz
wære
sîner
muoter
rât
.
Verse: 10
diu
gap
in
ouch
âne
missetât
.
Verse: 11
der
âbent
begunde
nâhen
,
Verse: 12
grôz
müede
gein
im
gâhen
.
Verse: 13
dô
ersach
der
tumpheit
genôz
Verse: 14
ein
hûs
ze
guoter
mâze
grôz
.
Verse: 15
dâ
was
inne
ein
arger
wirt
,
Verse: 16
als
noch
ûf
ungeslehte
birt
:
Verse: 17
daz
was
ein
vischære
Verse: 18
und
aller
güete
lære
.
Verse: 19
den
knappen
hunger
lêrte
Verse: 20
daz
er
dâ
gegen
kêrte
Verse: 21
und
klagete
dem
wirte
hungers
nôt
.
Verse: 22
der
sprach
:
"ich
engæbe
iu
ein
halbez
brôt
Verse: 23
niht
ze
drîzec
jâren
.
Verse: 24
swer
mîner
milde
vâren
Verse: 25
vergebene
wil
,
der
sûmet
sich
.
Verse: 26
ich
ensorge
um
niemen
danne
um
mich
,
Verse: 27
dar
nâch
um
mîniu
kindelîn
.
Verse: 28
ir
enkomt
tâlanc
dâ
her
în
.
Verse: 29
hetet
ir
phenninge
oder
phant
,
Verse: 30
ich
behielde
iuch
al
zehant
."
This text is part of the
TITUS
edition of
Wolfram von Eschenbach, Parzival
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.