TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 142
Previous part

Chapter: 142 
142


Verse: 1    si vorhte daz er den lîp verlür
Verse: 2    
und daz si grôzen schaden kür.

Verse: 3    
eine strâze er gevienc,
Verse: 4    
diu gein den Berteneisen gienc:

Verse: 5    
diu was gestrîchet unde breit.
Verse: 6    
swer im widergienc oder widerreit,

Verse: 7    
ez wære ritter oder koufman,
Verse: 8    
die selben gruozte er alle sân

Verse: 9    
und jach daz wære sîner muoter rât.
Verse: 10    
diu gap in ouch âne missetât.

Verse: 11    
der âbent begunde nâhen,
Verse: 12    
grôz müede gein im gâhen.

Verse: 13    
ersach der tumpheit genôz
Verse: 14    
ein hûs ze guoter mâze grôz.

Verse: 15    
was inne ein arger wirt,
Verse: 16    
als noch ûf ungeslehte birt:

Verse: 17    
daz was ein vischære
Verse: 18    
und aller güete lære.

Verse: 19    
den knappen hunger lêrte
Verse: 20    
daz er gegen kêrte

Verse: 21    
und klagete dem wirte hungers nôt.
Verse: 22    
der sprach: "ich engæbe iu ein halbez brôt

Verse: 23    
niht ze drîzec jâren.
Verse: 24    
swer mîner milde vâren

Verse: 25    
vergebene wil, der sûmet sich.
Verse: 26    
ich ensorge um niemen danne um mich,

Verse: 27    
dar nâch um mîniu kindelîn.
Verse: 28    
ir enkomt tâlanc her în.

Verse: 29    
hetet ir phenninge oder phant,
Verse: 30    
ich behielde iuch al zehant."




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.