TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 144
Previous part

Chapter: 144 
144


Verse: 1    werdent durch die mül gezucket
Verse: 2    
und ir lop gebucket.

Verse: 3    
sol ich den munt mit spotte zern,
Verse: 4    
ich wil mînen vriunt mit spotte wern.

Verse: 5    
kom der vischære
Verse: 6    
und ouch der knappe mære

Verse: 7    
einer houbetstat nâhen,
Verse: 8    
aldâ si Nantes sâhen.

Verse: 9    
sprach er: "kint, got hüete dîn!
Verse: 10    
sich, dort soltû rîten în."

Verse: 11    
sprach der knappe an witzen laz:
Verse: 12    
"dû solt mich wîsen vürbaz."

Verse: 13    
"wie wol mîn lîp daz bewart!
Verse: 14    
diu massenîe ist alsolher art,

Verse: 15    
genæhte ir immer vilân,
Verse: 16    
daz wære vil sêre missetân."

Verse: 17    
der knappe al eine vürbaz reit
Verse: 18    
ûf einen plân niht ze breit,

Verse: 19    
der stuont von bluomen lieht gemâl.
Verse: 20    
in zôch dehein Curvenâl:

Verse: 21    
er kunde kurtôsîe niht,
Verse: 22    
als ungevarnem man geschiht.

Verse: 23    
sîn zoum der was bestîn
Verse: 24    
und harte kranc sîn pherdelîn:

Verse: 25    
daz tet von strûchen manegen val.
Verse: 26    
ouch was sîn satel über al

Verse: 27    
unbeslagen mit niuwen ledern.
Verse: 28    
samît, hermîner vedern

Verse: 29    
man vil lützel an im siht.
Verse: 30    
er enbedorfte der mantelsnüere niht:




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.