TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 327
Previous part

Chapter: 327 
327


Verse: 1    ouch wil diu edele vürstîn
Verse: 2    
verre ziuwerm gebote sîn,

Verse: 3    
daz ir diu niemen dienen lât.
Verse: 4    
swie vil si dienestgeldes hât,

Verse: 5    
si möhte iedoch erlangen,
Verse: 6    
daz ich bin ir gevangen

Verse: 7    
alsus lange hie gewesen.
Verse: 8    
ob ich an vreuden sol genesen,

Verse: 9    
helfet mir daz si êre sich
Verse: 10    
daz ir minne ergetze mich

Verse: 11    
ein teil des ich von iu verlôs.
Verse: 12    
mich der vreuden zil verkôs,

Verse: 13    
ich hetez behalden wol, wan ir.
Verse: 14    
helfet dirre megede mir."

Verse: 15    
"daz tuon ich" sprach der Wâleis.
Verse: 16    
"ist si bete volge kurteis,

Verse: 17    
ich ergetze iuch gerne, wan sist doch mîn,
Verse: 18    
durch die ir welt sorgen sîn.

Verse: 19    
ich meine diu treget den bêâ curs,
Verse: 20    
Condwîren âmûrs."

Verse: 21    
von Janfûse diu heidenîn
Verse: 22    
und Artûs und daz wîp sîn

Verse: 23    
und Cunnewâre de Lalant
Verse: 24    
und vrou Jeschûte von Karnant,

Verse: 25    
die giengen durch trœsten zuo.
Verse: 26    
was welt ir daz man mêr tuo?

Verse: 27    
Cunnewâren si gâben Clâmidê,
Verse: 28    
wan dem was nâch ir minne .

Verse: 29    
sînen lîp gap er ir ze lône
Verse: 30    
und ir houbet eine krône.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.