TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 360
Previous part

Chapter: 360 
360


Verse: 1    Poidiconjunzes zorn was ganz
Verse: 2    
ûf sînen neven Meljanz.

Verse: 3    
doch brâhte der werde junge man
Verse: 4    
vil tjoste durch sînen schilt her dan:

Verse: 5    
daz endorfte sîn niuwer prîs niht klagen.
Verse: 6    
hœret von Obîen sagen:

Verse: 7    
diu bôt ir hazzes genuoc
Verse: 8    
Gâwân, der in âne schulde truoc.

Verse: 9    
si wolde im werben schande:
Verse: 10    
einen garzûn si sande

Verse: 11    
hin ze Gâwâne, der saz.
Verse: 12    
si sprach: "nû vrâge in vürbaz,

Verse: 13    
ob diu ors veile sîn
Verse: 14    
und ob in sînen soumschrîn

Verse: 15    
lige inder werdez krâmgewant.
Verse: 16    
wir vrouwen koufenz al zehant."

Verse: 17    
der garzûn kom gegangen:
Verse: 18    
mit zorne er wart emphangen.

Verse: 19    
Gâwânes ougen blicke
Verse: 20    
in lêrten herzen schricke:

Verse: 21    
der garzûn verzagete,
Verse: 22    
daz er envrâcte noch ensagete

Verse: 23    
al daz in sîn vrouwe werben hiez.
Verse: 24    
Gâwân die rede ouch niht liez,

Verse: 25    
er sprach: "vart hin, ir ribalt!
Verse: 26    
mûlslege al ungezalt

Verse: 27    
sult ir hie vil emphâhen,
Verse: 28    
welt ir mir vürbaz nâhen."

Verse: 29    
der garzûn dannen lief oder gienc.
Verse: 30    
hœrt wiez Obîe ane vienc:




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.