TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 370
Previous part

Chapter: 370 
370


Verse: 1    ob ir manlîche site hât,
Verse: 2    sô wæne ich wol daz ir niht lât

Verse: 3    ir endient mir: ich bin dienstes wert.
Verse: 4    sît ouch mîn vater helfe gert

Verse: 5    an vriunden und an mâgen,
Verse: 6    lât iuch des niht betrâgen,

Verse: 7    ir endient uns beiden ûf mîn eines lôn."
Verse: 8    er sprach: "vrouwe, iuwers mundes dôn

Verse: 9    wil mich von triuwen scheiden.
Verse: 10    untriuwe iu solde leiden.

Verse: 11    mîn triuwe dolt die phandes nôt:
Verse: 12    ist si unerlœset, ich bin tôt.

Verse: 13    doch lât mich dienst und sinne
Verse: 14    kêren gein iuwer minne.

Verse: 15    ê daz ir minne meget gegeben
Verse: 16    ir müezet vünf jâr ê leben:

Verse: 17    darst iuwer minne zît ein zal."
Verse: 18    nû dâhte er des, wie Parzival

Verse: 19    wîben baz getrûte dan gote:
Verse: 20    sîn bevelhen was dirre megede ein bote

Verse: 21    Gâwân in daz herze sîn.
Verse: 22    dô lobete er dem vrouwelîn,

Verse: 23    er wolde durch si wâpen tragen.
Verse: 24    er begunde ir vürbaz mêre sagen:

Verse: 25    "in iuwer hende sî mîn swert.
Verse: 26    ob iemen tjoste gein mir gert,

Verse: 27    den poinder müezt ir rîten,
Verse: 28    ir sult dâ vür mich strîten.

Verse: 29    man mac mich dâ in strîte sehen:
Verse: 30    der muoz mînhalp von iu geschehen."




Next part


This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.