TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 672
Chapter: 672
672
Verse: 1
Artûs
erbeizte
und
gienc
dar
în
.
Verse: 2
er
saz
zuo
dem
neven
sîn
:
Verse: 3
den
bestuont
er
sus
mit
mæren
,
Verse: 4
wer
die
vünf
vrouwen
wæren
.
Verse: 5
dô
huop
mîn
her
Gâwân
Verse: 6
an
der
eldesten
zem
êrsten
an
.
Verse: 7
sus
sprach
er
zuo
dem
Bertûn
:
Verse: 8
"erkandet
ir
Utepandragûn
,
Verse: 9
sôst
diz
Arnîve
,
sîn
wîp
:
Verse: 10
von
den
zwein
kom
iuwer
lîp
.
Verse: 11
sô
ist
diz
diu
muoter
mîn
,
Verse: 12
von
Norwæge
diu
künegîn
.
Verse: 13
dise
zwuo
mîn
swester
sint
.
Verse: 14
nû
seht
,
wie
vlætegiu
kint
!"
Verse: 15
ein
ander
küssen
dâ
geschach
.
Verse: 16
vreude
unde
jâmer
sach
Verse: 17
al
,
die
daz
sehen
wolden
:
Verse: 18
von
der
liebe
si
daz
dolden
.
Verse: 19
beidiu
lachen
und
weinen
Verse: 20
kunde
ir
munt
vil
wol
bescheinen
:
Verse: 21
von
grôzer
liebe
daz
geschach
.
Verse: 22
Artûs
ze
Gâwâne
sprach
:
Verse: 23
"neve
,
ich
bin
des
mæres
noch
vrî
,
Verse: 24
wer
diu
klâre
vünfte
vrouwe
sî
."
Verse: 25
dô
sprach
Gâwân
der
kurtois
:
Verse: 26
"ez
ist
diu
herzogîn
von
Lôgrois
.
Verse: 27
in
der
genâden
bin
ich
hie
.
Verse: 28
mirst
gesaget
,
ir
habet
gesuochet
sie
:
Verse: 29
swaz
ir
des
habet
genozzen
,
Verse: 30
daz
zeiget
unverdrozzen
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Wolfram von Eschenbach, Parzival
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.