TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 672
Previous part

Chapter: 672 
672


Verse: 1    Artûs erbeizte und gienc dar în.
Verse: 2    
er saz zuo dem neven sîn:

Verse: 3    
den bestuont er sus mit mæren,
Verse: 4    
wer die vünf vrouwen wæren.

Verse: 5    
huop mîn her Gâwân
Verse: 6    
an der eldesten zem êrsten an.

Verse: 7    
sus sprach er zuo dem Bertûn:
Verse: 8    
"erkandet ir Utepandragûn,

Verse: 9    
sôst diz Arnîve, sîn wîp:
Verse: 10    
von den zwein kom iuwer lîp.

Verse: 11    
ist diz diu muoter mîn,
Verse: 12    
von Norwæge diu künegîn.

Verse: 13    
dise zwuo mîn swester sint.
Verse: 14    
seht, wie vlætegiu kint!"

Verse: 15    
ein ander küssen geschach.
Verse: 16    
vreude unde jâmer sach

Verse: 17    
al, die daz sehen wolden:
Verse: 18    
von der liebe si daz dolden.

Verse: 19    
beidiu lachen und weinen
Verse: 20    
kunde ir munt vil wol bescheinen:

Verse: 21    
von grôzer liebe daz geschach.
Verse: 22    
Artûs ze Gâwâne sprach:

Verse: 23    
"neve, ich bin des mæres noch vrî,
Verse: 24    
wer diu klâre vünfte vrouwe ."

Verse: 25    
sprach Gâwân der kurtois:
Verse: 26    
"ez ist diu herzogîn von Lôgrois.

Verse: 27    
in der genâden bin ich hie.
Verse: 28    
mirst gesaget, ir habet gesuochet sie:

Verse: 29    
swaz ir des habet genozzen,
Verse: 30    
daz zeiget unverdrozzen.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Wolfram von Eschenbach, Parzival.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.