TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 199
Subchapter: 5._Die_Versuchung_eines_Einsiedlers
5. Die Versuchung eines Einsiedlers
Line: 29
Dat was eyn hillich ensedelingk, de wonede in eyner cellen allene. Do weren
Line: 30
dar vorlatene lude, de schunden eyn bose wijff dar to, dat se scholde ghan to
Line: 31
yenneme guden manne vnde scholde en bekoren. Se quam eynes auendes vor
Line: 32
syn huß vnde bad dorch den rijken god, dat he se herbergen wolde, se en
Page: 199
Line: 1
kunde anders neyne herberge hebben. De gude man hadde angest, dat se de
Line: 2
wulue vreten, vnde irbarmede sijk vnde leit se in. Do se myt eme dar allene
Line: 3
sath, do beghan se sijk to blotene bij dem vore vnde sprak eme tzirliken to
Line: 4
vnde lachede em to. Do de gude man de bekoringe volde an syneme lichamme,
Line: 5
do genk he in de kameren vnde slot de bynne tho vnde leit se dar buten bij
Line: 6
dem vure. Do nam he eyn lecht vnde vorbrande al syne vingere, vp dat eme
Line: 7
de bekoringe vorginge. Des morgens quemen yenne, de dat wijff dar gesant
Line: 8
hadden, vnde stotten dat huß vp vnde wolden se to samne vinden. Do vunden
Line: 9
se dat wijff dot liggen vnde vunden, dat de gude man al syne vingere vorbrant
Line: 10
hadde.
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.
