TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 221
Subchapter: 22._Das_Ziehkind_eines_Einsiedlers
22. Das Ziehkind eines Einsiedlers
Line: 10
Dat was eyn hillich ensedelingk, de hadde eyn kint vp getogen in syner cellen.
Line: 11
Do dat kint to synen yaren quam, do haddet grote bekoringe. Do sprak de
Line: 12
hilge man: ʼGha in den wolt allene vnde vaste vnde bede vertich dage vnde
Line: 13
kum dan wedder to my.ʼ Do he dar twintich dage hadde gewesen, do quam
Line: 14
dar eyn wijff, de was greselijk vnde stynkende vnde vel vp sin lijff. He nam
Line: 15
se vnde warp se van sijk. Do sprak se: ʼWarumme driffstu my van dij? Ik
Line: 16
byn de vnkuscheit, dar du de begeringe van heffst. Ik hebbe mannigem mynschen
Line: 17
to valle bracht. Also wolde ik dij ok hebben gedan, heddestu nicht
Line: 18
geuolget deme rade dynes vader.ʼ Myt den worden vor se van eme, vnde
Line: 19
he dankede gode.
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.
