TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 233
Subchapter: 11._Abt_Senon
11. Abt Senon
Line: 3
Dat was eyn hillich abbet, de hette Zenon. De scholde wanderen vnde was
Line: 4
ser mode vnde satte sijk vnder eynen bom vnde wolde sijk rauwen. Do sach
Line: 5
he dar stan eynen acker, dar stunt schone vrucht vppe. Der vrucht lustede eme
Line: 6
sere vnde dachte also, dat he der vrucht wat nemen wolde to syner nottroft.
Line: 7
Do dachte he wedder in sijk suluen: De deue, de anderer lude dingk stelen,
Line: 8
de moten grote pyne liden in der helle. Eer ik desse vrucht stele, so wil ik
Line: 9
prouen, wat ik liden mote van der pine der helle, de dar vore boret to lidene.
Line: 10
Do stunt he vp vnde toch syne cledere vt vnde gingk stan in de groten hitte
Line: 11
der sunnen vnde stunt dar viff dage vnde brande sijk suluen. Do he nicht mer en
Line: 12
mochte, do sprak he to sijk suluen: ʼIk proue dat wol, ik en mach der sunnen
Line: 13
nicht lenger liden. Wu scholde ik liden de pyne, de nummer ende nemen schal?ʼ
Line: 14
Also vorgengk eme de bekoringe, de he hadde to deme stelende. -- Kint leue,
Line: 15
also schaltu don also dicke, alse dij kumpt eyn bekoringe to stelene; so schaltu
Line: 16
denken vp de ewigen pine der helle vnde schalt dij vromeliken wedderstan.
Line: 17
De nicht wedderstan en wil, de mot eyn deiff werden, den schalmen vt den
Line: 18
luden bringen.
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.