TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 233

Subchapter: 11._Abt_Senon 


11. Abt Senon


Line: 3 
   Dat was eyn hillich abbet, de hette Zenon. De scholde wanderen vnde was
Line: 4 
   ser mode vnde satte sijk vnder eynen bom vnde wolde sijk rauwen. Do sach
Line: 5 
   he dar stan eynen acker, dar stunt schone vrucht vppe. Der vrucht lustede eme
Line: 6 
   sere vnde dachte also, dat he der vrucht wat nemen wolde to syner nottroft.
Line: 7 
   Do dachte he wedder in sijk suluen: De deue, de anderer lude dingk stelen,
Line: 8 
   de moten grote pyne liden in der helle. Eer ik desse vrucht stele, so wil ik
Line: 9 
   prouen, wat ik liden mote van der pine der helle, de dar vore boret to lidene.
Line: 10 
   Do stunt he vp vnde toch syne cledere vt vnde gingk stan in de groten hitte
Line: 11 
   der sunnen vnde stunt dar viff dage vnde brande sijk suluen. Do he nicht mer en
Line: 12 
   mochte, do sprak he to sijk suluen: ʼIk proue dat wol, ik en mach der sunnen
Line: 13 
   nicht lenger liden. Wu scholde ik liden de pyne, de nummer ende nemen schal?ʼ
Line: 14 
   Also vorgengk eme de bekoringe, de he hadde to deme stelende. -- Kint leue,
Line: 15 
   also schaltu don also dicke, alse dij kumpt eyn bekoringe to stelene; so schaltu
Line: 16 
   denken vp de ewigen pine der helle vnde schalt dij vromeliken wedderstan.
Line: 17 
   De nicht wedderstan en wil, de mot eyn deiff werden, den schalmen vt den
Line: 18 
   luden bringen.





Copyright TITUS Project Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.