TITUS
Theophil
Part No. 2
Previous part

Chapter: (2)  
(D)USSE NABESCREUEN PREDEGHE
HORDE THEOPHILUS.

TEMA PREDICATORIS: VIDIT JHESUS HOMINEM
SEDENTEM IN THEOLONIE [= THELONIO].


Verse: 310     God vorlene vns alle syne synne,

Verse: 311     
Vnde geuen vns syne gotliken mynne,
Verse: 312     
Vrede vnde syne gnade to reden,

Verse: 313     
Dat ed anname(n) mote wesen.
Verse: 314     
Ik han eyn wort to latine gelesen,

Verse: 315     
Dat weit vil mennich gud cristen,
Verse: 316     
Dat bescriuet vns de ewangelisten.

Verse: 317     
Dat wil ik na beduden
Verse: 318     
Vor allen cristenluden.

Verse: 319     
Ere wy de rede begynnen,   Manuscript page: 150r  [150r]
Verse: 320     
So grote wi erst de koninghinne

Verse: 321     
Myt eynem "Pater noster" vorwar,
Verse: 322     
Vnde myt eynem "Aue Maria" clar,

Verse: 323     
Dat se my vorlyge to redenne eyn clene,
Verse: 324     
Dat wy getrostet werdden [= werden] algemeyne,

Verse: 325     
Vnde God, Godes sone,
Verse: 326     
Ghelouet werde an synem trone.

Verse: 327     
DAT SCHACH TO HANT DAR NA,
Verse: 328     
EYN ISLIK SPREKE EYN "AUE MARIA".

Verse: 329     
(S)unte Matheus sprak also:
Verse: 330     
Dat steit bescreuen in ewangelio:

Verse: 331     
Vidit Jhesus hominem sedentem in theolonie [= thelonio].
Verse: 332     
Dat sprak Jhesus vnse here

Verse: 333     
Vnde sach sitten eynen tolnere
Verse: 334     
An sinem tollen openbar -

Verse: 335     
Dat was ome alto swar -
Verse: 336     
He sprak: Volge my du!

Verse: 337     
Alsus, salghe minsche, su!
Verse: 338     
He volgede ome to hant,

Verse: 339     
Vnde [= Ihesus?] sande on in alle lant.
Verse: 340     
Erst was he eyn tolnere,

Verse: 341     
Nu is he eyn apostel vnde eyn predeghere.
Verse: 342     
He was eyn sunder openbar,   Manuscript page: 150v  [150v]

Verse: 343     
Nu gheit he in Cristus scar.
Verse: 344     
Erst was om rech(te) vnde vnrechte like,

Verse: 345     
Nu leret he den wech to dem himmelrike.
Verse: 346     
Eya, wes sundighestu dik [= dicke]?

Verse: 347     
Nu heftu di to sunden vorplicht.
Verse: 348     
Kere weder vnde twiuel nicht.

Verse: 349     
We willen di lefliken entfan,
Verse: 350     
So du nu hebbest (wedder) vns ghedan.

Verse: 351     
Mark an Marien Magdalenen,
Verse: 352     
Wo se to gnaden queme.

Verse: 353     
Se was to mennigen stunden
Verse: 354     
Myt seuen duuelen bebunden.

Verse: 355     
Tohant do se gnade san,
Verse: 356     
Godes torne se gans vorwan.

Verse: 357     
Loue, sunder, an koning Dauid,
Verse: 358     
De lach an sunden menche tijd;

Verse: 359     
Do he gnade begerende was,
Verse: 360     
God halp om, dat he genas.

Verse: 361     
Wy lesen an sunte Peters boke,
Verse: 362     
Wo ho Godes drie vorsoke.

Verse: 363     
He swor by duren worden,
Verse: 364     
So gy in dusser passien mogen horen:

Verse: 365     
Summe dat werde hilghe licht,   Manuscript page: 151r  [151r]
Verse: 366     
Ik bekenne Godes namen nicht.

Verse: 367     
An der suluen stunde
Verse: 368     
He bewenede syne sunde.

Verse: 369     
Ome wart so vele gaade [= gnade] bereit,
Verse: 370     
Dat he is eyn vorste der apostelheit.

Verse: 371     
Merke, sunder, Godes mildicheit,
Verse: 372     
Wo grot dat se is vnde breit.

Verse: 373     
Twiuel nicht also eyn har.
Verse: 374     
Got nympt diner alle tijd war,

Verse: 375     
Wor du in der werlde varest,
Verse: 376     
Vp dat du van sunden latest.

Verse: 377     
O wy, du twiuelere,
Verse: 378     
Du bist doch gans vnmere.

Verse: 379     
Wan du twiuelst an Jhesum Crist,
Verse: 380     
So bistu argher, wen de duuel ist.

Verse: 381     
Du bist myt senden oghen blint,
Verse: 382     
Dat du nicht louest an Marien kint,

Verse: 383     
De di heft bitterliken erlost,
Verse: 384     
De is din leuent vnde dyn trost.

Verse: 385     
Du bist ghescreuen an sine vote
Verse: 386     
Mit eynem griffel vnsote.

Verse: 387     
Du bist ok alle tijd an sinen henden,   Manuscript page: 151v  [151v]
Verse: 388     
He hef dy gelost van des duuels benden.

Verse: 389     
Du bist ghescreuen an syn herte,
Verse: 390     
He leit dorch dy grote smerte

Verse: 391     
Vtwendich vnde inwendich vnde nicht stille.
Verse: 392     
Sunder, dat leit he dorch dinen willen!

Verse: 393     
Eftu nu gnade to ome sokest,
Verse: 394     
Vnde syn bod rokest,

Verse: 395     
He enwel diner nicht vortigen.
Verse: 396     
Des bidde wy alle Marien,

Verse: 397     
Dat se alle werden vntbunden
Verse: 398     
Van oren groten houetsunden,

Verse: 399     
De an sinem denste werden vunden.
Verse: 400     
Alle, de nu Godes wort

Verse: 401     
Myt innicheit hebben gehort,
Verse: 402     
De scullen aflates so vele hauen:

Verse: 403     
Eft se hedden gewesen to dem hilgen graue
Verse: 404     
Ouer meres, syt bericht,

Verse: 405     
Ome [= On] enworde so vele aflates nicht.
Verse: 406     
Hirvmme, leuen salighen lude,

Verse: 407     
Nu dancket Gode hude
Verse: 408     
Vnde [= Vmme] alle synen gnaden,   Manuscript page: 152r  [152r]

Verse: 409     
De he hir heft ghedan.
Verse: 410     
Gif [= Gy] salighe man vnde vif [= wif],

Verse: 411     
Iwe zele vnde jwe lif
Verse: 412     
Bevele ek hute vnsem heren

Verse: 413     
Vnde Marien nu vnde jummer mere.
Verse: 414     
(D)O SPRAK THEOPHILUS

Verse: 415     
JAMERLIKEN ALSUS:
Verse: 416     
O we, ik vil kloker man;

Verse: 417     
Myne oghen latet my bister gan,
Verse: 418     
Dat ik bin sus sere ghedouet,

Verse: 419     
Dat ik bin so dum:
Verse: 420     
Des is my myn munt worden stum.

Verse: 421     
Ik bin also eyn gok.
Verse: 422     
Myne oren synt my worden dof,

Verse: 423     
Des wil ik my lange doren,
Verse: 424     
Dat ik nicht kan Godes wort horen.

Verse: 425     
Ik han vorsellet eynen kop:
Verse: 426     
Ik han dat lange leuent

Verse: 427     
Gar vmme eyn kort gegheuen;
Verse: 428     
Des mot ik sin vorloren

Verse: 429     
Vnde de zele io tovoren,
Verse: 430     
Id were beter, dat ik nicht were boren.

Verse: 431     
O wy, wat scal ik vil armen,   Manuscript page: 152v  [152v]
Verse: 432     
We wil sik ouer my vorbarmen?

Verse: 433     
To weme mach ik wiken?
Verse: 434     
Ik han God van himelrike

Verse: 435     
Vnde alle sine hilgen vorsworen.
Verse: 436     
Ik were beter vngheboren!

Verse: 437     
Ik han my to spade bedacht:
Verse: 438     
Ik mot sorgen dach vnde nacht.

Verse: 439     
Ik wil doch wederkeren
Verse: 440     
To eyner vrowen heren,

Verse: 441     
De is gheheten Maria.
Verse: 442     
To der scal my gnade werden

Verse: 443     
Vp dusser jamerliken erden:
Verse: 444     
To der scal my werden gnaden,

Verse: 445     
To or wil ek iu spaden [= my spoden?].
Verse: 446     
Dat scal vorweruen de maget gut,

Verse: 447     
Se is aller gnade eyn ouervlot.
Verse: 448     
(T)HEOPHILE SPRAK: Ik grote dy, Maria, du edele vad,

Verse: 449     
Du bist aller sunde(r) eyn tovorlat.
Verse: 450     
Du bist aller salden eyn scrin,

Verse: 451     
Vt dek, edele keyseryn,
Verse: 452     
Nu vnde jummer gnade vlot.   Manuscript page: 153r  [153r]

Verse: 453     
God gaf sik in dynen schot
Verse: 454     
Vnde kos dy to eyner trutinnen,

Verse: 455     
Dat du scoldest gnade winnen.
Verse: 456     
Den armen sundern to vromen,

Verse: 457     
De vte dem wege sint ghekomen.
Verse: 458     
Du bist eyn edele leydesterne

Verse: 459     
Buten dem wege verne.
Verse: 460     
Help my weder in den wech:

Verse: 461     
Wente du bist beide bruge vnde stech.
Verse: 462     
Alle de to dy komen,

Verse: 463     
De werden dem duuel ghenomen.
Verse: 464     
(T)HEOPHOLE SPRAK: Vro were [= Vrowe], ik han sere misse ghedan,

Verse: 465     
Ik dor myn oghen nicht upslan
Verse: 466     
To dem almechtigen Gode,

Verse: 467     
Du enwillest syn myn bode
Verse: 468     
Vnde eyn hulperinne.

Verse: 469     
Help my, dat ik gnade wynne
Verse: 470     
Myt dinem saligen bede,

Verse: 471     
Dar is my hulpen mede.
Verse: 472     
Vrowe, sprek din salige wort,

Verse: 473     
Dat is vor alle dingk gehort.
Verse: 474     
Wente dyn kint Jhesus Crist   Manuscript page: 153v  [153v]

Verse: 475     
Wil dy twiden, wes du biddende bist.
Verse: 476     
(M)ARIA SPRAK: Theophile, dyn venne[= wenen]

Verse: 477     
Kan dy gar luttich renne [= renen].
Verse: 478     
Du heft ghelegen dre daghe

Verse: 479     
An wenende vnde an groter clage.
Verse: 480     
Ek han des nicht vornomen,

Verse: 481     
Dat dy iemant sy to hulpe komen.
Verse: 482     
We scal vnde we mach dyn hulper syn?

Verse: 483     
THEOPHILE SPRAK: Dat scaltu, vil leue keyserin.
Verse: 484     
MARIA SPRAK: Wes scol ek siner [= diner] plegen?

Verse: 485     
Jo hastu myner vorteghen,
Verse: 486     
Myner vnde mynes kindes

Verse: 487     
Vnde alles himelschen ghesindes
Verse: 488     
An himel vnde an erden.

Verse: 489     
Dyn hulp kan ek nicht werden.
Verse: 490     
Wolde iemant dy to hulpe komen,

Verse: 491     
Ik wolde dy gherne darto vromen.
Verse: 492     
(T)HEOPHILE SPRAK: Ach du edele rose van Jericho,

Verse: 493     
Wo trostestu my armen also!
Verse: 494     
Du bist io der gna(den) vul.

Verse: 495     
De engele schone to di sprak: -
Verse: 496     
Goteliken dat ghescach: -   Manuscript page: 154r  [154r]

Verse: 497     
Aue gracia plena etc.
Verse: 498     
Woldestu dorch my alleyne

Verse: 499     
Vorleysen dynen namen reyne,
Verse: 500     
Des wolde ek schemen vor dy.

Verse: 501     
Nu bidde dyn leue kint vor my;
Verse: 502     
Dat ek vel boses han ghedan,

Verse: 503     
Des geyt my grote twe [=rwe?] an.
Verse: 504     
Ik wil gerne don noch dynem willen.

Verse: 505     
MARIA SPRAK: Nu liche stille,
Verse: 506     
Ik wil gan to mynem kinde.

Verse: 507     
Kan ik dy gnade vinden,
Verse: 508     
Ik wil dyn trvwe bode syn.

Verse: 509     
THEOPHILE SPRAK: Dat do, vil edele keyserin.
Verse: 510     
MARIA SPRAK: Ek bidde dy, leue kint myn,

Verse: 511     
Dat du willest twiden my.
Verse: 512     
Dar is ghekomen eyn vil arme,

Verse: 513     
Lat dyne gnade (sin) vorbarmen.
Verse: 514     
De heft dre daghe leghen,

Verse: 515     
Dat he nu heft entswegen,
Verse: 516     
Nicht wen wenen vnde gillen.

Verse: 517     
Gunne my, dat ik one mote stillen
Verse: 518     
Vnde lat my delghen syne trene.   Manuscript page: 154v  [154v]

Verse: 519     
Wente ek bin de reyne,
Verse: 520     
Dar de sunder an kre [= scre?]:

Verse: 521     
Salue regina misericordie.
Verse: 522     
Ik hete eyn moder, also ek weit,

Verse: 523     
Aller barmherticheit
Verse: 524     
Vul trostes vnde vul gnade,

Verse: 525     
Des sunders heil, des duuels scade.
Verse: 526     
Ek bin gheheten morgenrot.

Verse: 527     
Des bidde ek dy dorch dinen dot:
Verse: 528     
Ik hete eyn scrin der salden,

Verse: 529     
Lat my nu syner walden.
Verse: 530     
Des bidde ek dy, kint vnde here,

Verse: 531     
Dorch dines sulues ere.
Verse: 532     
(M)ARIA SPRAK: Vil leue kint, wes swichtu?

Verse: 533     
Antworde diner moder nu.
Verse: 534     
Dencke, leue kint, do wi vns beide

Verse: 535     
Van dem ertrike scheiden,
Verse: 536     
Dat du my do geuest de walt,

Verse: 537     
He were junk edder alt,
Verse: 538     
Dat ik mochte vor one dinghen,

Verse: 539     
Vnde one to gnaden bringen.
Verse: 540     
Wultu my de gnade benemen,   Manuscript page: 155r  [155r]

Verse: 541     
Dat is my gar vnbequem(e).
Verse: 542     
Du heft my lef, vnde ek ok dy.

Verse: 543     
Ik bidde, dat den sunder latest my,
Verse: 544     
Vnde latest vorgan dyn vngemote.

Verse: 545     
Ik wil seyn, wu ik vor one bote
Verse: 546     
Siner groten sunde swere.

Verse: 547     
JHESUS SPRAK: Moder, wes biddestu so sere
Verse: 548     
Vor dat stinkende as,

Verse: 549     
Dar nu reynicheit inne was?
Verse: 550     
He heft vorsaken diner,

Verse: 551     
Also heft he ok myner.
Verse: 552     
Hedde he dyner nicht vorteghen,

Verse: 553     
Ome hedde dat sin vorgheuen,
Verse: 554     
Dat he hedde gnade wunnen.

Verse: 555     
My deden we myne wunden,
Verse: 556     
Do he myner also vorsok,

Verse: 557     
Vnde [= Vmme] de vrucht, de he my gedruch.
Verse: 558     
MARIA SPRAK: Sin scrien vor mynen oghen

Verse: 559     
Des enkan ek nicht lenger dogen.
Verse: 560     
JHESUS SPRAK: Syn vles stincket vor mynem antlat(e),

Verse: 561     
Dat is gar vter mate.
Verse: 562     
Darvmme sage ik di, moter myn,   Manuscript page: 155v  [155v]

Verse: 563     
Ik wil al vnghebeiden syn.
Verse: 564     
MARIA SPRAK: Vil leue kint,

Verse: 565     
Do so soyke ek, wur dine vote synt;
Verse: 566     
Sint du my nicht twiden w(i)lt,

Verse: 567     
Dat ek werde eyn vredescilt
Verse: 568     
Des armen, de dar liget

Verse: 569     
Vnde grote ruwe pleghet,
Verse: 570     
Nu mane ik di aller bitterheit,

Verse: 571     
De ik ju dorch dinen willen leit;
Verse: 572     
Dencke, kint, dat myn hant

Verse: 573     
Myt kranken doken dy bewant,
Verse: 574     
Do du an der krubben legest

Verse: 575     
Vnde grotes armodes plegest.
Verse: 576     
Su kind, dut/dat sint de brusten,

Verse: 577     
De du to dinen lusten
Verse: 578     
Dicke heft ghesoghen

Verse: 579     
Vnde lefliken to dem mde [= munde] togen.
Verse: 580     
Dencke, kint, an mynen willen,

Verse: 581     
Dat ek di ernerde myt der splllen [= spillen].
Verse: 582     
Dat was an den stunden,

Verse: 583     
Dat wi des nicht beteren konden.
Verse: 584     
Dencke, sone, dat ik vloch mannighen wech,   Manuscript page: 156r  [156r]

Verse: 585     
Beyde ouer bruge vnde ouer stech.
Verse: 586     
Ik toch vnde vloch hir vnde dar,

Verse: 587     
In Egiptenlant vnde anders war.
Verse: 588     
Denk, wat ik leyt an der stunt,

Verse: 589     
Do dyn herte wart gewunt
Verse: 590     
Van dem blinden iodenspere grot,

Verse: 591     
Dat dat blot dorch sine [= dine] siden vlot.
Verse: 592     
Leue kint, dorch alle de bitterlicheit,

Verse: 593     
De ek ju dorch dinen willen leit,
Verse: 594     
Efte ek di do wat gudes dede,

Verse: 595     
So twide my dusser bede,
Verse: 596     
Vnde lat my dussen sunder bewaren,

Verse: 597     
Vnde lat one an mynen hulden varen.
Verse: 598     
JHESUS SPRAK: Maria, leue moder myn,

Verse: 599     
Stant vp vnde lat dyn biddent syn.
Verse: 600     
Ik geue one an dine hant.

Verse: 601     
Kanstu ome scicken syn pant
Verse: 602     
Vnde synen suluen bref,

Verse: 603     
Den he dem duuel scref,
Verse: 604     
Den he hef ghescreuen,   Manuscript page: 156v  [156v]

Verse: 605     
So late ek one an dynen hulden (leuen),
Verse: 606     
(M)ARIA SPRAK: Theophole,

Verse: 607     
Du heft dre dage vnde mere
Verse: 608     
An groten ruwen ghewesen,

Verse: 609     
Darvmme scaltu wol genesen.
Verse: 610     
Ik han dy gnade ghewunnen,

Verse: 611     
Du bist van allen sunden vntbunden.
Verse: 612     
Du bist ghegeuen an myne hant,

Verse: 613     
Ik wil dyne sele vnde dyn pant,
Verse: 614     
Losen myt mynen henden

Verse: 615     
Van des duuels benden.
Verse: 616     
(T)HEOPHILE SPRAK: Ach vrowe, wo wart my de bref,

Verse: 617     
De dar is in der helle dep,
Verse: 618     
Vnde de inghesegel darmede?

Verse: 619     
So loue ek wol der rede,
Verse: 620     
Eya entorne dy nicht,

Verse: 621     
Ik spreke, so id my ghe want is.
Verse: 622     
Ik sage, so id my is gewand.

Verse: 623     
Wente id is myn hogeste pand.
Verse: 624     
MARIA SPRAK: Ik bidde di, Satanas,

Verse: 625     
Du vnreyne saghe vnde twas,
Verse: 626     
Dat du komest hir vore   Manuscript page: 157r  [157r]

Verse: 627     
Neden ut der helle dore.
Verse: 628     
Theophole sint sine sunde vorgeuen,

Verse: 629     
De scal ewichliken myt my leuen.
Verse: 630     
He is my bevolen to bewaren:

Verse: 631     
Du scalt van ome varen
Verse: 632     
Vnde halen my den bref.

Verse: 633     
Darvmme ik di to my rep.
Verse: 634     
(S)ATANAS SPRAK: Vrowe, des syd bericht:

Verse: 635     
Van sinem breue enweyt ik nicht.
Verse: 636     
He heft syk {my} myk

Verse: 637     
Also sulues vorplicht
Verse: 638     
Myt synes sulues breue,

Verse: 639     
Ome enwerde leyde oder leue,
Verse: 640     
Neymant vor one beyde,

Verse: 641     
De vns anders vnrechte deyde.
Verse: 642     
MARIA SPRAK: Ik beyde dy, Satanas,

Verse: 643     
Du vnreyne tzaghe [= saghe] vnde twas,
Verse: 644     
Dat du Theophile loslatest

Verse: 645     
Solker lofte, he dy hefft gelouet,
Verse: 646     
Wente he do was vordomet [= vordouet].

Verse: 647     
Nu is he wedder synnich geworden,
Verse: 648     
Vnde steit an dem himelschen orden.

Verse: 649     
SATANAS SPRAK: Vrowe, des syt bericht:   Manuscript page: 157v  [157v]
Verse: 650     
Van synem breue enweit ik nicht.

Verse: 651     
Ik han sint so vele wunders ghedreuen,
Verse: 652     
Ik en weit des nicht, wur sin bref is (ghebleuen),

Verse: 653     
Wur he is vnde wur ik one leyt,
Verse: 654     
Wente ik dar nicht af enweit.

Verse: 655     
(M)aria (SPRAK): vore hen snelle
Verse: 656     
In de afgrunt der helle,

Verse: 657     
Vore de lenghe vp vnde nedder,
Verse: 658     
Sok my den bref wedder.

Verse: 659     
SATANAS SPRAK: Vrowe, ik sage ju ware:
Verse: 660     
Ik han alle de helle dorchvaren

Verse: 661     
By mynen besten synnen -
Verse: 662     
Des breues kan ik nicht vinden.

Verse: 663     
Ik han one ghevraget sere
Verse: 664     
Mynen heren Lucifere.

Verse: 665     
De heft allo [= also] ghesaghet,
Verse: 666     
Des si sint so mennich iar bedaget,

Verse: 667     
Dat he des breues nicht ensach.
Verse: 668     
Vorwar ik dat spreken mach:   Manuscript page: 158r  [158r]

Verse: 669     
We enkunnen des breues nicht vinden.
Verse: 670     
MARIA SPRAK: Ik wil di noch binden

Verse: 671     
Mit myner tucht vnde ghewalt,
Verse: 672     
Dat du den bref wol vinden scalt.

Verse: 673     
Ik beyde dy by mynem namen
Verse: 674     
Vnde bi rechtem horsame,

Verse: 675     
Dat du varest an dusser stunt
Verse: 676     
In de helle grunt,

Verse: 677     
Vnde bringhest my den bref,
Verse: 678     
Den Theophile screff.

Verse: 679     
He lit Lucifere vnder sinem jucke [= rucke];
Verse: 680     
Sprek: Ik enbeyde om, dat he sik bucke,

Verse: 681     
Dat du den bref mogest vinden.
Verse: 682     
SATANAS SPRAK: Vil edele telerinne,

Verse: 683     
Gif my en wenich vrist -
Verse: 684     
Ik weit wol wur de bref is -

Verse: 685     
Vnde lat van my dyn twingen.
Verse: 686     
Ik wil one wedder bringhen.

Verse: 687     
(S)ATANAS SPRAK: Here Lucifere, gif my rad:
Verse: 688     
Vnse walt nu cleyne macht had,

Verse: 689     
Nu Goddes moder is ghekomen,   Manuscript page: 158v  [158v]
Verse: 690     
Vnde hef vns Theophilum ghenomen,

Verse: 691     
De den bref hadde ghescreuen,
Verse: 692     
Den ik dy hadde ghegheuen,

Verse: 693     
De vnder di lit begrauen,
Verse: 694     
Den wil se weder hauen.

Verse: 695     
Se is vrowe vnde wi sint knechte,
Verse: 696     
We enmoghen nicht weder se vechten.

Verse: 697     
So wi ere van or komen,
Verse: 698     
Jo beter is vnse vromen.

Verse: 699     
(S)ATANAS SPRAK: Vrowe, ik kan juwer nicht leng sparen,
Verse: 700     
Nemet den bref bi juwen waren.

Verse: 701     
Se syn legen edder papen,
Verse: 702     
Se endoruen vns nicht mer affen.

Verse: 703     
Sint vns dusse is ghenomen,
Verse: 704     
So enderf vns nema(n)t tokomen.

Verse: 705     
Kumpt vns gemant mere,
Verse: 706     
Ik wil one vneren also sere,

Verse: 707     
Dat ome scal werden eyn biiacht,
Verse: 708     
Dat he sine nese wol huden mach.

Verse: 709     
(M)ARIA SPRAK: Nu scal [= sclap], Theophile,
Verse: 710     
De heft [= Du hest] dre dage vnde mere   Manuscript page: 159r  [159r]

Verse: 711     
An grotem twenge wesen.
Verse: 712     
Du bist aller sorge genesen,

Verse: 713     
Darvmme bistu wol genesen.



Next part



This text is part of the TITUS edition of Theophil.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.