TITUS
Brandane
Part No. 2
Previous part

Chapter: 2     
Verse: 21     Een helich man was sonder waen,
Verse: 22     Gheheeten so was hi Brandaen,

Verse: 23     Abdt was hi ende regement
Verse: 24     Van .iijm. moonken of daer omtrent,

Verse: 25     Gheboren hute [= ute] Yberne,
Verse: 26     Gode diendi wel gherne.

Verse: 27     Des vant int ondersoucken
Verse: 28     Bescreuen in houden [= ouden] boucken

Verse: 29     Van vele teekenen ons heeren.
Verse: 30     Hoert, hier moghedi leeren

Verse: 31     Vanden goeden Gods wijse,
Verse: 32     Hoe dat twee paradijse

Verse: 33     Bouen der eerden waren.
Verse: 34     Doe las hi voert te waren

Verse: 35     Van vele wonders datmer in vant
Verse: 36     Ende menich groet eylant.

Verse: 37     Oec las de wijse heere,
Verse: 38     Hoe dat eene weerelt weere

Verse: 39     Hier onder deze eerde
Verse: 40     Ende alst hier dach werde, Manuscript page: 179b  [179b]

Verse: 41     Dat daer dan nacht zye.
Verse: 42     Hi las dat hemele waren drie;

Verse: 43     Van visschen hi gheschreuen vant,
Verse: 44     Hoe dat een wout ende een lant

Verse: 45     Ghewassen stont vp zin zwaerde.
Verse: 46     Dat wederseidi aerde [= haerde],

Verse: 47     Omdat so onghelouich was.
Verse: 48     Oec las hi, hoe dat Judas

Verse: 49     Gheniette Gods ontfaermichede
Verse: 50     Ende hi ghenade hadde mede,

Verse: 51     Alle sondaghes nachte.
Verse: 52     Hi en wilde no hi en mochte

Verse: 53     Dies emmer niet ghelouen,
Verse: 54     Hi en saecht met zinen oghen;

Verse: 55     Van toerne verberrendi den bouc
Verse: 56     Ende gaf den scriuere eenen vlouc.

Verse: 57     Dat becochti zint wel diere:
Verse: 58     Daer hi stont bi den viere,

Verse: 59     Daer die bouc in bernende lach,
Verse: 60     Die jnghel Gods hem toesprac:

Verse: 61     "O lieue vrient Brandaen,
Verse: 62     Du heues euele mesdaen,

Verse: 63     Dat ouermids dinen toren
Verse: 64     Die waerheit dus es verloren.

Verse: 65     Nu laettene bernen daer jnne.
Verse: 66     Di wert noch wel jnne,

Verse: 67     Wat waer ofte loghene es.
Verse: 68     Di ontbiet Ihesus Kerst,

Verse: 69     Dattu suls gaen varen
Verse: 70     Vp des zeewes baren,

Verse: 71     Al omme ende omme .ix. iaer.
Verse: 72     Du sult bescauwen, wat es waer

Verse: 73     Of wat loghene si mede."
Verse: 74     Dat wart hem grote pijnlichede;

Verse: 75     Dus galt hi den bouc
Verse: 76     Ende leet omme dien vlouc

Verse: 77     Wel meneghen groeten noot
Verse: 78     Ende voert daert God gheboot.

Verse: 79     DOe Brandaen, die heleghe man
Verse: 80     Also te rechte vernam,

Verse: 81     Wat hem God selue ontboet,
Verse: 82     Doe was sijn zorghe al te groot Manuscript page: 179c  [179c]

Verse: 83     Ende voer daert God gheboot.
Verse: 84     DOe Brandaen, die heleghe man,

Verse: 85     So wat hem gheuiele,
Verse: 86     Dat hi behilde zine siele

Verse: 87     Ende Hi hem wilde bewaren
Verse: 88     Ende tsiere ghenaden doen varen.


Next part


This text is part of the TITUS edition of Brandane.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.