TITUS
Brandane
Part No. 19
Previous part

Chapter: 19     
Verse: 1151     Doe quam een vreeselic wint anschijne,
Verse: 1152     Die hem verdreef entie zine

Verse: 1153     Verre danen vp die zee.
Verse: 1154     Daer wart hem arde [= harde] wee.

Verse: 1155     Die storem wart arde [= harde] groet,
Verse: 1156     Die zee borlende ende scoot,

Verse: 1157     Mids dat hem so verhief die wint.
Verse: 1158     Doe saghen die Gods kint

Verse: 1159     So vele visschen daer in die zee,
Verse: 1160     Dat hem die zorghen dade wee.

Verse: 1161     Si sagher van so vele manieren
Verse: 1162     Ghelijc beesten ende wilde stieren

Verse: 1163     So vele onder dat water gaen.
Verse: 1164     Doe seide sente Brandaen:

Verse: 1165     "Dit es seker de Leuer Zee,
Verse: 1166     Daer ic af wijlen eer

Verse: 1167     Las so menich teekijn,
Verse: 1168     Dat es dat gheloue mijn.

Verse: 1169     Maer ic hebbe groot wonder
Verse: 1170     Van den gronde hier onder,

Verse: 1171     Hoe hise wel ghevoeden moghe
Verse: 1172     Dat hem allen ghenouch doghe;

Verse: 1173     Maer God, onse heere, es so rike,
Verse: 1174     Dat Hi hem daghelike Manuscript page: 186a  [186a]

Verse: 1175     Haer voetsel gheuen mach."
Verse: 1176     Tote eenen capelaen hi sprac,

Verse: 1177     Dat hi sochte paerkement.
Verse: 1178     Hine wilde laten twint.

Verse: 1179     Die waerheit hi scriuen began
Verse: 1180     Ende hi beual den stierman,

Verse: 1181     Dat hi den kiel hilde stille
Verse: 1182     Om zijnre hulden wille,

Verse: 1183     Tote hi die waerheit hadde ghescreuen
Verse: 1184     Van den visschen, die daer dreuen.

Verse: 1185     Die moonken hadden groten vaer
Verse: 1186     Van den visschen, die waren daer,

Verse: 1187     Datsi haer scip bederuen mochten.
Verse: 1188     Brandaen troestese dat hi mochte

Verse: 1189     Ende seide: "lieue broeders mijn,
Verse: 1190     Wilt in Gode betrauwende zijn.

Verse: 1191     Dor Hem sijn wi hute [= ute] gheuaren;
Verse: 1192     Hi sal ons wel bewaren.

Verse: 1193     Hi heeft alles dinc ghebod
Verse: 1194     Ende es die almachteghe God.

Verse: 1195     Ende sente Marie, die goede,
Verse: 1196     Die si hier in onser hoede

Verse: 1197     Jeghen dat ons euele zij.
Verse: 1198     Dies jonne ons Filij Dei;

Verse: 1199     Ende alle dat hemelsche heere
Verse: 1200     Helpe ons huut [= uut] desen meere.

Verse: 1201     Amen segghet alle gader
Verse: 1202     Ende vleeuwet den hemelschen vader."

Verse: 1203     Doe quam hem an een sachte wint,
Verse: 1204     Doe saghen si waer een Gods kint

Verse: 1205     Vp die zee voer hem zweuede.
Verse: 1206     Het sceen dat onsachte leuede;

Verse: 1207     Het vlotede vp eenen rusch eerden.
Verse: 1208     Wat mochte zijns gheweerden,

Verse: 1209     Als verstoremden der zee vloeden,
Verse: 1210     Maer dat God na zijns nam hoede?

Verse: 1211     Van den kiele vloe hi doe.
Verse: 1212     Sente Brandaen sprac hem toe,

Verse: 1213     Dat hi van God weghe ieghen hem sprake:
Verse: 1214     Die rusch verbeidde met ghemake,

Verse: 1215     Ende wart gheorsam [= ghehorsam] saen.
Verse: 1216     Ende doe hi bi hem quam, Brandaen Manuscript page: 186b  [186b]

Verse: 1217     Toter creatueren hi dus sprac:
Verse: 1218     "Doghedi om Gode dit onghemac

Verse: 1219     Vp dese wilde zee,
Verse: 1220     Of doghestu dit wee

Verse: 1221     Dor dijns selues mesdaet?
Verse: 1222     So mach dijns werden raet:

Verse: 1223     Ic bem een abd ghewyhet,
Verse: 1224     Ende metter stolen ghevryhet,

Verse: 1225     Die ic van Gode hebben ontfaen,
Verse: 1226     Dat ic mach in baten staen

Verse: 1227     Ende haer pine hem corten mach,
Verse: 1228     Beede jaer ende dach.

Verse: 1229     Hebdi al sulke dinc ghedaen,
Verse: 1230     Dor God so willic di ontfaen."

Verse: 1231     DOe sprac die eenzedele:
Verse: 1232     "Met mi so wart di euele

Verse: 1233     Vergouden dijn capelaen,
Verse: 1234     Dien du verlores, Brandaen,

Verse: 1235     Vore den sconen paradise.
Verse: 1236     God heeft mi mine spise

Verse: 1237     Ende alle mine lijfnare
Verse: 1238     Een jaer min dan .c. iare

Verse: 1239     Vp deze zee ghegheuen.
Verse: 1240     Bij zijnre ghenaden moetic leuen

Verse: 1241     Ende wachten na zine leere.
Verse: 1242     Mijnre broeders es noch meere.

Verse: 1243     God onse vader es so goet,
Verse: 1244     Dat sine ghenade ons voedt

Verse: 1245     Metten hemelschen brode.
Verse: 1246     Hi halp ons te onser node

Verse: 1247     Daer dijn moonc weder quam,
Verse: 1248     Die hu [= u] die duuel nam

Verse: 1249     Voer die rikelike zale,
Verse: 1250     Daer hi stal den breydel so wale.

Verse: 1251     Si wachten oec haren hende [= ende]
Verse: 1252     Vp die hoghe steenwende.

Verse: 1253     Die ruwe heere alleene,
Verse: 1254     Dien ghi saecht sitten vpden steene,

Verse: 1255     Die halp di ter stede
Verse: 1256     An Gode met zijnre be(de),

Verse: 1257     Dattu vercreghes dinen capellaen."
Verse: 1258     Doe seide sente Brandaen: Manuscript page: 186c  [186c]

Verse: 1259     "Dore die Gods eere,
Verse: 1260     Nu segghe mi noch meere

Verse: 1261     Van dien heeren, hoe si leuen
Verse: 1262     Ende hoe si daer verdreuen.

Verse: 1263     Sij leuen so heleghelike
Verse: 1264     Ende verdienen Gods rike."

Verse: 1265     Doe sprac die heere goede
Verse: 1266     Met groeten oemoede:

Verse: 1267     "Een stat was, hiet Vaserijn,
Verse: 1268     Danen dat wij gheboren zijn;

Verse: 1269     Die stont in eenen lande
Verse: 1270     Daermen Gode niet en kande.

Verse: 1271     Dor des volcs grote zonden,
Verse: 1272     So zanct al in afgronden,

Verse: 1273     Alle dat groete lant
Verse: 1274     Ende alle dat boze volc te hant;

Verse: 1275     Dat nam daer quaden hende [= ende].
Verse: 1276     Maer vp die hoghe steenwende,

Verse: 1277     So heefter God een deel gheset
Verse: 1278     Van onsen broeders, dat wet.

Verse: 1279     Daer voetse die Gods cracht,
Verse: 1280     Die mi hare heuet bracht,

Verse: 1281     God, onse lieue heere.
Verse: 1282     Onse broeders es noch meere,

Verse: 1283     Die ghelijc mi leuen
Verse: 1284     Ende vp dese russche zweuen

Verse: 1285     Bouen der zeewes gronden.
Verse: 1286     Dat quam van minen zonden,

Verse: 1287     Dat wi ghesceeden waren.
Verse: 1288     Dus moetic alleenen varen.

Verse: 1289     Doe dat lant verdranc
Verse: 1290     Ende meneghe borch versanc,

Verse: 1291     Also Sodoma dede ende Gomorre,
Verse: 1292     Die groete stercke torre,

Verse: 1293     Daer scorde alle die eerde
Verse: 1294     Ende alle die groene zwaerde

Verse: 1295     Van dien erderijke.
Verse: 1296     Desen rusch houdic vastelike

Verse: 1297     Tote minen hutersten hende [= utersten ende].
Verse: 1298     God moete ons allen zenden

Verse: 1299     In hemelrike met eeren.
Verse: 1300     Noort waert saltu keeren, Manuscript page: 186d  [186d]

Verse: 1301     Daer saltu sien groet wonder."
Verse: 1302     Een wint hief daer van onder,

Verse: 1303     Diese sonder orlof dede sceeden.
Verse: 1304     Elc voer daerne God wilde gheleeden.


Next part


This text is part of the TITUS edition of Brandane.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.