TITUS
Brandane
Part No. 24
Previous part

Chapter: 24     
Verse: 1815     Doe si te scepe waren ghegaen,
Verse: 1816     So quam hem ghevolcht saen

Verse: 1817     Een volc van wonderliker ghedane,
Verse: 1818     Als ons de bouc doet te verstane.

Verse: 1819     Si hadden wolues tande,
Verse: 1820     Ende hieten Walscherande.

Verse: 1821     Seere sie verbolghen waren,
Verse: 1822     Datsi hem dus zijn ontvaren.

Verse: 1823     Hoefde hadden si alse zwijn -
Verse: 1824     Hoe mochten si wonderliker zijn -

Verse: 1825     Mans handen ende honden been,
Verse: 1826     Si screyden al in een,

Verse: 1827     Cranen hals, mans buuc vorware,
Verse: 1828     Onder die voete ru van hare.

Verse: 1829     Sijdin was al haer ghewant.
Verse: 1830     Boghen droughen si in die hant

Verse: 1831     Ende pijle daer in gheset,
Verse: 1832     Wel gheslepen ende ghewet.

Verse: 1833     Si hadden langhe baerde.
Verse: 1834     Si rochelden alle haerde,

Verse: 1835     Alse doen wilde beeren.
Verse: 1836     Hem berau arde [= harde] zeere,

Verse: 1837     Dat hen sente Brandaen
Verse: 1838     Huut [= uut] haerre borch was ontgaen.

Verse: 1839     DOe sprac sente Brandaen:
Verse: 1840     "(L)atet tscip al sachte gaen

Verse: 1841     (H)ier in desen vliete,
Verse: 1842     Dat ons niet en sciete

Verse: 1843     Dit eyselike commer.
Verse: 1844     Nu heeft mi groet wonder,

Verse: 1845     Of si Gode kennen yet;
Verse: 1846     Ic wille weten van hem dbediet." Manuscript page: 190a  [190a]

Verse: 1847     Vp die stauene ghinc hi staen,
Verse: 1848     Hi bemanetse vele saen,

Verse: 1849     Bi Gode ende bi zijnre cracht,
Verse: 1850     Ende bi al dat Hi heeft ghewracht

Verse: 1851     Ende noint liet gheweerden
Verse: 1852     In hemele ende in der eerden,

Verse: 1853     Dat sine met vreden lieten
Verse: 1854     Tote bi den lande vlieten,

Verse: 1855     Dat hi hem spreken mochte.
Verse: 1856     Si leiden vele sochte

Verse: 1857     Die boghen hute [= ute] haerre hant
Verse: 1858     Ende zweghen alle te hant.

Verse: 1859     Doe vraechde sente Brandaen:
Verse: 1860     "Kendi Gode, doet mi verstaen."

Verse: 1861     Doe sprac een daer onder:
Verse: 1862     "Brandaen, du heues wonder

Verse: 1863     Dore varen in menich lant.
Verse: 1864     Nu heeft hu [= u] God hier ghesant

Verse: 1865     Dien du voer ons minnet.
Verse: 1866     Hoe wel dattune kinnet,

Verse: 1867     Wij kenden eer, verstaet dat,
Verse: 1868     Daer Hi in sinen trone sat,

Verse: 1869     Daer wine saghen alle,
Verse: 1870     Voer Lucifers valle."

Verse: 1871     Doe sprac sente Brandaen:
Verse: 1872     "Dit soudic weder segghen saen,

Verse: 1873     Maer dat mi bestaet niet;
Verse: 1874     Een wijs man bescreuen liet,

Verse: 1875     Dinghele dorsten niet beghyen
Verse: 1876     Datsi Gode hadden ghesien

Verse: 1877     In den aensichte zine.
Verse: 1878     Du wils di domphede pinen;

Verse: 1879     Ic segghe di te voren
Verse: 1880     Du en moghes mi niet verdoren

Verse: 1881     Met dusdaenre mare.
Verse: 1882     Dine woerde sijn ongheware

Verse: 1883     Ende oec loghenlijc:
Verse: 1884     God es onghesienlijc.

Verse: 1885     Du best zeere bedroghen;
Verse: 1886     Wat hebstu di toe ghetoghen?

Verse: 1887     Nye en saghen hoeghen [=oeghen], dats waer,
Verse: 1888     God es so wonderlike claer; Manuscript page: 190b  [190b]

Verse: 1889     Dine hoeghen [= oeghen] zwijnijn,
Verse: 1890     Waer mochten si commen zijn

Verse: 1891     Datsi Gode saghen, den hoghen,
Verse: 1892     Dien di ingle niet sien en moghen,

Verse: 1893     Ja in vullen aenghesichte?
Verse: 1894     Waer saechdine dan te rechte?

Verse: 1895     Doe Hi in erderike was zone,
Verse: 1896     Drouch Hi in hemelrike crone:

Verse: 1897     Hier was Hi sone ende daer vader;
Verse: 1898     Nochtan was Hi daer al gader

Verse: 1899     Vader, Sone, Helich Gheest,
Verse: 1900     Eenich heere ende alre meest.

Verse: 1901     Du dincs mi ombedacht;
Verse: 1902     Ouer al es sine macht,

Verse: 1903     In hemele ende in diepe afgronde,
Verse: 1904     Ja ter hellen mense vonde,

Verse: 1905     Die des gherochte,
Verse: 1906     Dat Hise daer sochte.

Verse: 1907     Wat wiltu di toe tyen,
Verse: 1908     Dattu Gode souts hebben ghesien!"

Verse: 1909     Doe sprac die wonderlike gheest:
Verse: 1910     "Brandaen, dattu niet ne weets,

Verse: 1911     Des en wiltu niet betrauwen,
Verse: 1912     Dat sal di noch berauwen;

Verse: 1913     Oec suldijs ghewinnen scade.
Verse: 1914     Den bouc verberrenstu bi onrade,

Verse: 1915     Daer die waerheit in ghescreuen was;
Verse: 1916     Hoe leede es di worden om das.

Verse: 1917     Nu hebben ghesien dine oghen
Verse: 1918     Dattu doe niet wils ghelouen.

Verse: 1919     Daer omme so doen si wijselijke
Verse: 1920     Ende leuen saleghelike,

Verse: 1921     Die an Gods woorde ghelouen,
Verse: 1922     Al en saghen zijs noint met oghen.

Verse: 1923     Ja en scrijft ons sente Jan
Verse: 1924     Hoe in Thomase, den heleghen man,

Verse: 1925     Tgheloeue was te broken?
Verse: 1926     Al hadt hem God vorsproken,

Verse: 1927     Doe hem quam die mare
Verse: 1928     Dat God verresen ware,

Verse: 1929     Hi en wildes niet ghelouen,
Verse: 1930     He en saecht metten hoghen [= oghen] Manuscript page: 190c  [190c]

Verse: 1931     Dat God ware vp verstanden.
Verse: 1932     Hi moest tatsten metten handen

Verse: 1933     Ende sine wonden also beuaen.
Verse: 1934     Daer na quam God tote hem saen

Verse: 1935     Ende seide: 'Thomaes, com, tast mijn wonden,
Verse: 1936     Ende zijt ghelouich tallen stonden.'

Verse: 1937     Doe seide die twifeleere:
Verse: 1938     'Nu so ghelouics, heere,

Verse: 1939     Dattu best verresen nu.'
Verse: 1940     'Vele te salegher so bestu,'

Verse: 1941     Sprac doe die heleghe Kerst,
Verse: 1942     'Dattu ghelouende worden best,

Verse: 1943     Maer wel salich so sijn die,
Verse: 1944     Die Mi nochtan en saghen nye,

Verse: 1945     Ende gheloeuen an mi.'
Verse: 1946     Brandaen, nu bedincke di

Verse: 1947     Hoe hout die heleghe Kerst
Verse: 1948     Den wel gheloeuenden es."

Verse: 1949     Noch sprac die zwijninen mont:
Verse: 1950     "Brandaen, ic make di cont,

Verse: 1951     Waer wi Gode so na ghyen
Verse: 1952     Dat wine wel mochten sien;

Verse: 1953     Dat was doe Lucifer ghedachte,
Verse: 1954     Dat hi met ouerdegher crachte

Verse: 1955     Vp den hemele wesen woude,
Verse: 1956     Anders dan hi wesen soude,

Verse: 1957     Dat en was ons lief, no leet mede;
Verse: 1958     Inghelen waren wi van sulker claerhede,

Verse: 1959     Dat wi Gode saghen daer;
Verse: 1960     Dit segghe ic di vorwaer.

Verse: 1961     Maer met Lucifers valle
Verse: 1962     So moesten wi vallen alle.

Verse: 1963     Doe sprac God te handen
Verse: 1964     Tote ons Walscheranden -

Verse: 1965     Om dat wi hadden zwijnen moet,
Verse: 1966     Dat dor doghet niet en doet;

Verse: 1967     Het heeft eenen bozen list,
Verse: 1968     Het leit in des goors mist,

Verse: 1969     Int slijc of yewers onreins hel [= el],
Verse: 1970     Daer in es hem also wel

Verse: 1971     Alst ware in een reine stede.
Verse: 1972     Wij verzwijmden ons, dats waerhede, Manuscript page: 190d  [190d]

Verse: 1973     Recht alse dat onwijse zwijn,
Verse: 1974     Dies moeten wij hem ghelijc zijn.

Verse: 1975     Half zijn wi ru ende hondijn,
Verse: 1976     Hoe mochten wi wonderliker sijn?

Verse: 1977     Dat verdienden wi daer mede,
Verse: 1978     Om dat wi des honts zede

Verse: 1979     In hemelrike beghinghen;
Verse: 1980     Want van ne gheenen dinghen

Verse: 1981     En wrought hi den bekenden man,
Verse: 1982     Sint dat hine nomen can;

Verse: 1983     Maer hi staet hem zwijghende bi,
Verse: 1984     Hoe hout hi sinen meester zi,

Verse: 1985     Dat hi hem eenich scade ghedoet.
Verse: 1986     Dies gaf ons God dit lant goet

Verse: 1987     Te zoenen ende te mieden,
Verse: 1988     Omme dat wi sine scade niet berieden;

Verse: 1989     Omme dat wi dus stonden stille
Verse: 1990     So hebben wi dus onsen wille;

Verse: 1991     Verlaten so es ons der hellen;
Verse: 1992     Men sal ons daer niet quellen

Verse: 1993     Met Lucifers ghesellen,
Verse: 1994     Die daer die zielen quellen;

Verse: 1995     Wi hopen ghenadelike
Verse: 1996     Vp Gode van hemelrike."

Verse: 1997     DOe seide sente Brandaen:
Verse: 1998     "Wij waren in huwe [= uwe] borch ghegaen;

Verse: 1999     Daer saghen wi grote chierheit
Verse: 2000     Ende arde [= harde] groete rijcheit,

Verse: 2001     Die daer es ghenouch.
Verse: 2002     Diet daer al te gader drouch

Verse: 2003     Hi was vroet ende wel bedacht.
Verse: 2004     God heeft ons met zijnre cracht

Verse: 2005     Van danen so wel gheleet,
Verse: 2006     So dat ict alre beste weet,

Verse: 2007     Dat wi daer niet en namen
Verse: 2008     Dies wi ons doruen scamen

Verse: 2009     Of in pinen doruen comen.
Verse: 2010     Wie en hebben hu [= u] niet ghenomen,

Verse: 2011     Dies weet God die waerheit;
Verse: 2012     Waers oec yet, dat ware mi leit.

Verse: 2013     Ende hadde God met zijnre cracht,
Verse: 2014     Die ons hier heuet bracht, Manuscript page: 191a  [191a]

Verse: 2015     Die draken niet ghebonden,
Verse: 2016     Si hadden ons verslonden

Verse: 2017     Daer wi ter poorten ghinghen in.
Verse: 2018     Nu wondert mi in minen zin,

Verse: 2019     Waer ghi waert gheuaren
Verse: 2020     Doe wi in huwe [= uwe] borch waren."

Verse: 2021     Doe sprac een Walscherant:
Verse: 2022     "Wi waren in een ander lant

Verse: 2023     Ouer een wout gheuaren
Verse: 2024     Met lx. groete scaren

Verse: 2025     In dat lant ten draken;
Verse: 2026     Wel vele onghemaken

Verse: 2027     So hebben wi alle daer ghedaen;
Verse: 2028     Wi waren daer wel naer gheuaen.

Verse: 2029     Si daden ons menghen toren:
Verse: 2030     Met spotte name si ons coren,

Verse: 2031     Dat segghen wi te waren.
Verse: 2032     Dies waren wi daer gheuaren

Verse: 2033     Ende hebben met hem gheuochten
Verse: 2034     Aldaer wise sochten.

Verse: 2035     Wi hadden groot volcheere;
Verse: 2036     Si brochten oec ter weere

Verse: 2037     Harde vele crachten;
Verse: 2038     Weghen ende grachten

Verse: 2039     Hadden si alle beleghet;
Verse: 2040     Si en waren nye so ontweghet,

Verse: 2041     No in so grammen moede,
Verse: 2042     Sint dat hem God, die goede,

Verse: 2043     Ghedoghede den twifel,
Verse: 2044     Dat si moesten metten duuel.

Verse: 2045     Wij en segghen hu [= u] nemmeere,
Verse: 2046     Of du en wils weder keeren

Verse: 2047     Tote onser borch van prijse;
Verse: 2048     Daer willen wi eeere bewijsen."

Verse: 2049     "Neen wi niet, wi willen varen
Verse: 2050     Daer ons God moet bewaren,"

Verse: 2051     Sprac die goede sente Brandaen,
Verse: 2052     "Ende Gode volen so moetti gaen."


Next part


This text is part of the TITUS edition of Brandane.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.