TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 1045
Previous part

Chapter: 58 
Verse: 1    ᾽Αναβόησον ἐν ἰσχύι καὶ μὴ ϕείσῃ, ὡς σάλπιγγα ὕψωσον τὴν ϕωνήν σου καὶ ἀνάγγειλον τῷ λαῷ μου τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν καὶ τῷ οἴκῳ Ιακωβ τὰς ἀνομίας αὐτῶν.
Verse: 2    ἐμὲ ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ζητοῦσιν καὶ γνῶναί μου τὰς ὁδοὺς ἐπιϑυμοῦσιν· ὡς λαὸς δικαιοσύνην πεποιηκὼς καὶ κρίσιν ϑεοῦ αὐτοῦ μὴ ἐγκαταλελοιπὼς αἰτοῦσίν με νῦν κρίσιν δικαίαν καὶ ἐγγίζειν ϑεῷ ἐπιϑυμοῦσιν
Verse: 3    λέγοντες Τί ὅτι ἐνηστεύσαμεν καὶ οὐκ εἶδες; ἐταπεινώσαμεν τὰς ψυχὰς ἡμῶν καὶ οὐκ ἔγνως; ἐν γὰρ ταῖς ἡμέραις τῶν νηστειῶν ὑμῶν εὑρίσκετε τὰ ϑελήματα ὑμῶν καὶ πάντας τοὺς ὑποχειρίους ὑμῶν ὑπονύσσετε.
Verse: 4    εἰ εἰς κρίσεις καὶ μάχας νηστεύετε καὶ τύπτετε πυγμαῖς ταπεινόν, ἵνα τί μοι νηστεύετε ὡς σήμερον ἀκουσϑῆναι ἐν κραυγῇ τὴν ϕωνὴν ὑμῶν;
Verse: 5    οὐ ταύτην τὴν νηστείαν ἐξελεξάμην καὶ ἡμέραν ταπεινοῦν ἄνϑρωπον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ· οὐδ' ἂν κάμψῃς ὡς κρίκον τὸν τράχηλόν σου καὶ σάκκον καὶ σποδὸν ὑποστρώσῃ, οὐδ' οὕτως καλέσετε νηστείαν δεκτήν.
Verse: 6    οὐχὶ τοιαύτην νηστείαν ἐγὼ ἐξελεξάμην, λέγει κύριος, ἀλλὰ λῦε πάντα σύνδεσμον ἀδικίας, διάλυε στραγγαλιὰς βιαίων συναλλαγμάτων, ἀπόστελλε τεϑραυσμένους ἐν ἀϕέσει καὶ πᾶσαν συγγραϕὴν ἄδικον διάσπα·
Verse: 7    διάϑρυπτε πεινῶντι τὸν ἄρτον σου καὶ πτωχοὺς ἀστέγους εἴσαγε εἰς τὸν οἶκόν σου· ἐὰν ἴδῃς γυμνόν, περίβαλε, καὶ ἀπὸ τῶν οἰκείων τοῦ σπέρματός σου οὐχ ὑπερόψῃ.
Verse: 8    τότε ῥαγήσεται πρόιμον τὸ ϕῶς σου, καὶ τὰ ἰάματά σου ταχὺ ἀνατελεῖ, καὶ προπορεύσεται ἔμπροσϑέν σου ἡ δικαιοσύνη σου, καὶ ἡ δόξα τοῦ ϑεοῦ περιστελεῖ σε·
Verse: 9    τότε βοήσῃ, καὶ ὁ ϑεὸς εἰσακούσεταί σου· ἔτι λαλοῦντός σου ἐρεῖ ᾽Ιδοὺ πάρειμι. ἐὰν ἀϕέλῃς ἀπὸ σοῦ σύνδεσμον καὶ χειροτονίαν καὶ ῥῆμα γογγυσμοῦ
Verse: 10    καὶ δῷς πεινῶντι τὸν ἄρτον ἐκ ψυχῆς σου καὶ ψυχὴν τεταπεινωμένην ἐμπλήσῃς, τότε ἀνατελεῖ ἐν τῷ σκότει τὸ ϕῶς σου, καὶ τὸ σκότος σου ὡς μεσημβρία.
Verse: 11    καὶ ἔσται ὁ ϑεός σου μετὰ σοῦ διὰ παντός· καὶ ἐμπλησϑήσῃ καϑάπερ ἐπιϑυμεῖ ἡ ψυχή σου, καὶ τὰ ὀστᾶ σου πιανϑήσεται, καὶ ἔσῃ ὡς κῆπος μεϑύων καὶ ὡς πηγὴ ἣν μὴ ἐξέλιπεν ὕδωρ, καὶ τὰ ὀστᾶ σου ὡς βοτάνη ἀνατελεῖ καὶ πιανϑήσεται, καὶ κληρονομήσουσι γενεὰς γενεῶν.
Verse: 12    καὶ οἰκοδομηϑήσονταί σου αἱ ἔρημοι αἰώνιοι, καὶ ἔσται σου τὰ ϑεμέλια αἰώνια γενεῶν γενεαῖς· καὶ κληϑήσῃ Οἰκοδόμος ϕραγμῶν, καὶ τοὺς τρίβους τοὺς ἀνὰ μέσον παύσεις.
Verse: 13    ἐὰν ἀποστρέψῃς τὸν πόδα σου ἀπὸ τῶν σαββάτων τοῦ μὴ ποιεῖν τὰ ϑελήματά σου ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἁγίᾳ καὶ καλέσεις τὰ σάββατα τρυϕερά, ἅγια τῷ ϑεῷ σου, οὐκ ἀρεῖς τὸν πόδα σου ἐπ' ἔργῳ οὐδὲ λαλήσεις λόγον ἐν ὀργῇ ἐκ τοῦ στόματός σου,
Verse: 14    καὶ ἔσῃ πεποιϑὼς ἐπὶ κύριον, καὶ ἀναβιβάσει σε ἐπὶ τὰ ἀγαϑὰ τῆς γῆς καὶ ψωμιεῖ σε τὴν κληρονομίαν Ιακωβ τοῦ πατρός σου· τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν ταῦτα.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.