TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 772
Chapter: 3
Verse: 1
Τοῖς
πᾶσιν
χρόνος
,
καὶ
καιρὸς
τῷ
παντὶ
πράγματι
ὑπὸ
τὸν
οὐρανόν
.
Verse: 2
καιρὸς
τοῦ
τεκεῖν
καὶ
καιρὸς
τοῦ
ἀποϑανεῖν
,
καιρὸς
τοῦ
ϕυτεῦσαι
καὶ
καιρὸς
τοῦ
ἐκτῖλαι
πεϕυτευμένον
,
Verse: 3
καιρὸς
τοῦ
ἀποκτεῖναι
καὶ
καιρὸς
τοῦ
ἰάσασϑαι
,
καιρὸς
τοῦ
καϑελεῖν
καὶ
καιρὸς
τοῦ
οἰκοδομῆσαι
,
Verse: 4
καιρὸς
τοῦ
κλαῦσαι
καὶ
καιρὸς
τοῦ
γελάσαι
,
καιρὸς
τοῦ
κόψασϑαι
καὶ
καιρὸς
τοῦ
ὀρχήσασϑαι
,
Verse: 5
καιρὸς
τοῦ
βαλεῖν
λίϑους
καὶ
καιρὸς
τοῦ
συναγαγεῖν
λίϑους
,
καιρὸς
τοῦ
περιλαβεῖν
καὶ
καιρὸς
τοῦ
μακρυνϑῆναι
ἀπὸ
περιλήμψεως
,
Verse: 6
καιρὸς
τοῦ
ζητῆσαι
καὶ
καιρὸς
τοῦ
ἀπολέσαι
,
καιρὸς
τοῦ
ϕυλάξαι
καὶ
καιρὸς
τοῦ
ἐκβαλεῖν
,
Verse: 7
καιρὸς
τοῦ
ῥῆξαι
καὶ
καιρὸς
τοῦ
ῥάψαι
,
καιρὸς
τοῦ
σιγᾶν
καὶ
καιρὸς
τοῦ
λαλεῖν
,
Verse: 8
καιρὸς
τοῦ
ϕιλῆσαι
καὶ
καιρὸς
τοῦ
μισῆσαι
,
καιρὸς
πολέμου
καὶ
καιρὸς
εἰρήνης
.
Verse: 9
τίς
περισσεία
τοῦ
ποιοῦντος
ἐν
οἷς
αὐτὸς
μοχϑεῖ
;
Verse: 10
εἶδον
σὺν
τὸν
περισπασμόν
,
ὃν
ἔδωκεν
ὁ
ϑεὸς
τοῖς
υἱοῖς
τοῦ
ἀνϑρώπου
τοῦ
περισπᾶσϑαι
ἐν
αὐτῷ
.
Verse: 11
σὺν
τὰ
πάντα
ἐποίησεν
καλὰ
ἐν
καιρῷ
αὐτοῦ
καί
γε
σὺν
τὸν
αἰῶνα
ἔδωκεν
ἐν
καρδίᾳ
αὐτῶν
,
ὅπως
μὴ
εὕρῃ
ὁ
ἄνϑρωπος
τὸ
ποίημα
,
ὃ
ἐποίησεν
ὁ
ϑεός
,
ἀπ
'
ἀρχῆς
καὶ
μέχρι
τέλους
.
Verse: 12
ἔγνων
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἀγαϑὸν
ἐν
αὐτοῖς
εἰ
μὴ
τοῦ
εὐϕρανϑῆναι
καὶ
τοῦ
ποιεῖν
ἀγαϑὸν
ἐν
ζωῇ
αὐτοῦ
·
Verse: 13
καί
γε
πᾶς
ὁ
ἄνϑρωπος
,
ὃς
ϕάγεται
καὶ
πίεται
καὶ
ἴδῃ
ἀγαϑὸν
ἐν
παντὶ
μόχϑῳ
αὐτοῦ
,
δόμα
ϑεοῦ
ἐστιν
.
Verse: 14
ἔγνων
ὅτι
πάντα
,
ὅσα
ἐποίησεν
ὁ
ϑεός
,
αὐτὰ
ἔσται
εἰς
τὸν
αἰῶνα
·
ἐπ
'
αὐτῷ
οὐκ
ἔστιν
προσϑεῖναι
,
καὶ
ἀπ
'
αὐτοῦ
οὐκ
ἔστιν
ἀϕελεῖν
,
καὶ
ὁ
ϑεὸς
ἐποίησεν
,
ἵνα
ϕοβηϑῶσιν
ἀπὸ
προσώπου
αὐτοῦ
.
Verse: 15
τὸ
γενόμενον
ἤδη
ἐστίν
,
καὶ
ὅσα
τοῦ
γίνεσϑαι
,
ἤδη
γέγονεν
,
καὶ
ὁ
ϑεὸς
ζητήσει
τὸν
διωκόμενον
.
Verse: 16
Καὶ
ἔτι
εἶδον
ὑπὸ
τὸν
ἥλιον
τόπον
τῆς
κρίσεως
,
ἐκεῖ
ὁ
ἀσεβής
,
καὶ
τόπον
τοῦ
δικαίου
,
ἐκεῖ
ὁ
ἀσεβής
.
Verse: 17
εἶπα
ἐγὼ
ἐν
καρδίᾳ
μου
Σὺν
τὸν
δίκαιον
καὶ
σὺν
τὸν
ἀσεβῆ
κρινεῖ
ὁ
ϑεός
,
ὅτι
καιρὸς
τῷ
παντὶ
πράγματι
καὶ
ἐπὶ
παντὶ
τῷ
ποιήματι
.
Verse: 18
ἐκεῖ
εἶπα
ἐγὼ
ἐν
καρδίᾳ
μου
περὶ
λαλιᾶς
υἱῶν
τοῦ
ἀνϑρώπου
,
ὅτι
διακρινεῖ
αὐτοὺς
ὁ
ϑεός
,
καὶ
τοῦ
δεῖξαι
ὅτι
αὐτοὶ
κτήνη
εἰσὶν
καί
γε
αὐτοῖς
.
Verse: 19
ὅτι
συνάντημα
υἱῶν
τοῦ
ἀνϑρώπου
καὶ
συνάντημα
τοῦ
κτήνους
,
συνάντημα
ἓν
αὐτοῖς
·
ὡς
ὁ
ϑάνατος
τούτου
,
οὕτως
ὁ
ϑάνατος
τούτου
,
καὶ
πνεῦμα
ἓν
τοῖς
πᾶσιν
·
καὶ
τί
ἐπερίσσευσεν
ὁ
ἄνϑρωπος
παρὰ
τὸ
κτῆνος
;
οὐδέν
,
ὅτι
τὰ
πάντα
ματαιότης
.
Verse: 20
τὰ
πάντα
πορεύεται
εἰς
τόπον
ἕνα
·
τὰ
πάντα
ἐγένετο
ἀπὸ
τοῦ
χοός
,
καὶ
τὰ
πάντα
ἐπιστρέϕει
εἰς
τὸν
χοῦν
·
Verse: 21
καὶ
τίς
οἶδεν
πνεῦμα
υἱῶν
τοῦ
ἀνϑρώπου
εἰ
ἀναβαίνει
αὐτὸ
εἰς
ἄνω
,
καὶ
πνεῦμα
τοῦ
κτήνους
εἰ
καταβαίνει
αὐτὸ
κάτω
εἰς
γῆν
;
Verse: 22
καὶ
εἶδον
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἀγαϑὸν
εἰ
μὴ
ὃ
εὐϕρανϑήσεται
ὁ
ἄνϑρωπος
ἐν
ποιήμασιν
αὐτοῦ
,
ὅτι
αὐτὸ
μερὶς
αὐτοῦ
·
ὅτι
τίς
ἄξει
αὐτὸν
τοῦ
ἰδεῖν
ἐν
ᾧ
ἐὰν
γένηται
μετ
'
αὐτόν
;
This text is part of the
TITUS
edition of
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.