TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 774
Previous part

Chapter: 5 
Verse: 1  μὴ σπεῦδε ἐπὶ στόματί σου,
καὶ καρδία σου μὴ ταχυνάτω
τοῦ ἐξενέγκαι λόγον πρὸ προσώπου τοῦ ϑεοῦ·
ὅτι ὁ ϑεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ σὺ ἐπὶ τῆς γῆς,
ἐπὶ τούτῳ ἔστωσαν οἱ λόγοι σου ὀλίγοι.
Verse: 2  ὅτι παραγίνεται ἐνύπνιον ἐν πλήϑει περισπασμοῦ
καὶ ϕωνὴ ἄϕρονος ἐν πλήϑει λόγων.
Verse: 3  καϑὼς ἂν εὔξῃ εὐχὴν τῷ ϑεῷ,
μὴ χρονίσῃς τοῦ ἀποδοῦναι αὐτήν·
ὅτι οὐκ ἔστιν ϑέλημα ἐν ἄϕροσιν,
σὺν ὅσα ἐὰν εὔξῃ ἀπόδος.
Verse: 4  ἀγαϑὸν τὸ μὴ εὔξασϑαί σε
ἢ τὸ εὔξασϑαί σε καὶ μὴ ἀποδοῦναι.
Verse: 5  μὴ δῷς τὸ στόμα σου τοῦ ἐξαμαρτῆσαι τὴν σάρκα σου
καὶ μὴ εἴπῃς πρὸ προσώπου τοῦ ϑεοῦ ὅτι ῎Αγνοιά ἐστιν,
ἵνα μὴ ὀργισϑῇ ὁ ϑεὸς ἐπὶ ϕωνῇ σου
καὶ διαϕϑείρῃ τὰ ποιήματα χειρῶν σου.
Verse: 6  ὅτι ἐν πλήϑει ἐνυπνίων καὶ ματαιότητες καὶ λόγοι πολλοί·
ὅτι σὺν τὸν ϑεὸν ϕοβοῦ.
Verse: 7  ᾽Εὰν συκοϕαντίαν πένητος καὶ ἁρπαγὴν κρίματος καὶ δικαιοσύνης ἴδῃς ἐν χώρᾳ,
μὴ ϑαυμάσῃς ἐπὶ τῷ πράγματι·
ὅτι ὑψηλὸς ἐπάνω ὑψηλοῦ ϕυλάξαι
καὶ ὑψηλοὶ ἐπ' αὐτούς.
Verse: 8  καὶ περισσεία γῆς ἐν παντί ἐστι,
βασιλεὺς τοῦ ἀγροῦ εἰργασμένου.
Verse: 9  ᾽Αγαπῶν ἀργύριον οὐ πλησϑήσεται ἀργυρίου·
καὶ τίς ἠγάπησεν ἐν πλήϑει αὐτῶν γένημα;
καί γε τοῦτο ματαιότης.
Verse: 10  ἐν πλήϑει τῆς ἀγαϑωσύνης ἐπληϑύνϑησαν ἔσϑοντες αὐτήν·
καὶ τί ἀνδρεία τῷ παρ' αὐτῆς
ὅτι ἀλλ' ἢ τοῦ ὁρᾶν ὀϕϑαλμοῖς αὐτοῦ;
Verse: 11  γλυκὺς ὕπνος τοῦ δούλου,
εἰ ὀλίγον καὶ εἰ πολὺ ϕάγεται·
καὶ τῷ ἐμπλησϑέντι τοῦ πλουτῆσαι
οὐκ ἔστιν ἀϕίων αὐτὸν τοῦ ὑπνῶσαι.
Verse: 12  ἔστιν ἀρρωστία, ἣν εἶδον ὑπὸ τὸν ἥλιον,
πλοῦτον ϕυλασσόμενον τῷ παρ' αὐτοῦ εἰς κακίαν αὐτοῦ,
Verse: 13  καὶ ἀπολεῖται ὁ πλοῦτος ἐκεῖνος ἐν περισπασμῷ πονηρῷ,
καὶ ἐγέννησεν υἱόν, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν χειρὶ αὐτοῦ οὐδέν.
Verse: 14  καϑὼς ἐξῆλϑεν ἀπὸ γαστρὸς μητρὸς αὐτοῦ γυμνός,
ἐπιστρέψει τοῦ πορευϑῆναι ὡς ἥκει
καὶ οὐδὲν οὐ λήμψεται ἐν μόχϑῳ αὐτοῦ,
ἵνα πορευϑῇ ἐν χειρὶ αὐτοῦ.
Verse: 15  καί γε τοῦτο πονηρὰ ἀρρωστία·
ὥσπερ γὰρ παρεγένετο, οὕτως καὶ ἀπελεύσεται,
καὶ τίς περισσεία αὐτῷ, ᾗ μοχϑεῖ εἰς ἄνεμον;
Verse: 16  καί γε πᾶσαι αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ἐν σκότει καὶ πένϑει
καὶ ϑυμῷ πολλῷ καὶ ἀρρωστίᾳ καὶ χόλῳ.
Verse: 17  ᾽Ιδοὺ ὃ εἶδον ἐγὼ ἀγαϑόν, ὅ ἐστιν καλόν,
τοῦ ϕαγεῖν καὶ τοῦ πιεῖν
καὶ τοῦ ἰδεῖν ἀγαϑωσύνην
ἐν παντὶ μόχϑῳ αὐτοῦ,
ᾧ ἐὰν μοχϑῇ ὑπὸ τὸν ἥλιον
ἀριϑμὸν ἡμερῶν ζωῆς αὐτοῦ,
ὧν ἔδωκεν αὐτῷ ὁ ϑεός·
ὅτι αὐτὸ μερὶς αὐτοῦ.
Verse: 18  καί γε πᾶς ὁ ἄνϑρωπος, ᾧ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ ϑεὸς
πλοῦτον καὶ ὑπάρχοντα καὶ ἐξουσίασεν αὐτὸν
τοῦ ϕαγεῖν ἀπ' αὐτοῦ καὶ τοῦ λαβεῖν τὸ μέρος αὐτοῦ
καὶ τοῦ εὐϕρανϑῆναι ἐν μόχϑῳ αὐτοῦ,
τοῦτο δόμα ϑεοῦ ἐστιν.
Verse: 19  ὅτι οὐ πολλὰ μνησϑήσεται τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ·
ὅτι ὁ ϑεὸς περισπᾷ αὐτὸν ἐν εὐϕροσύνῃ καρδίας αὐτοῦ.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.