ხოლო შენ, შვილო ჩემო, განძრიელდი მადლითა ქრისტჱსითა
და რაჲ-იგი გესმა ჩემგან მრავლითა მოსწრაფებითა, ესე შეჰვედრე მორწმუნეთა კაცთა, რომელნი შემძლებელ იყვნენ სხუათაცა სწავლად.
ჭირი დაითმინე, ვითარცა კეთილმან მოღუაწემან ქრისტე იესუსმან.
არავინ მოღუაწჱ იგი შეყოფილ არნ სოფლისა საქმესა, რაჲთა ერისთავსა მას სათნო-ეყოს.
უკუეთუ ვინმე მოღუაწე იყოს, არა გჳრგჳნოსან იქმნების, უკუეთუ არა შჯულიერად იღუწიდეს.
მშრომელისა ქუეყანისმოქმედებისაჲ ჯერ-არს პირველად ნაყოფისა მოღებაჲ.
ცნობდ, რომელსა-ესე გეტყჳ შენ. რამეთუ მოგცეს შენ უფალმან გულისხმის-ყოფაჲ კეთილისაჲ ყოველსა შინა.
მოიჴსენე იესუ ქრისტე, აღდგომილი მკუდრეთით, ნათესავისაგან დავითისი, მსგავსად სახარებისა მის ჩემისა,
[რომელსა შინა ძჳრსა ვიხილავ ვიდრე] კრულებადმდე, ვითარცა ძჳრისმოქმედი; არამედ სიტყუაჲ ღმრთისაჲ არა შეკრულ არს.
ამისთჳს დავითმენ რჩეულთა მათთჳს, რაჲთა მათ ცხორებაჲ პოონ ქირსტე იესუჲს მიერ დიდებასა თანა საუკუნესა.
სარწმუნო არს სიტყუაჲ ესე: უკუეთუ მის თანა მოვწყდეთ, მის თანაცა ვცხონდეთ.
უკუეთუ დავითმინოთ მის თანა, მის თანაცა ვსუფევდეთ. უკუეთუ უარ-ვყოთ იგი, მანცა უარ-მყვნეს ჩუენ.
Page of ms. P: 247R უკუეთუ არა გურწმენეს იგი, სარწმუნოჲვე ჰგიეს; უარის-ყოფად თავისა თჳსისა ვერ ჴელ-ეწიფების.
ამას მოაჴსენებდ წინაშე ღმრთისა და უწამებდ ნუ სიტყჳთა ლალვისაჲთა არად საჴმარად, განსაგდებელად მსმენელთა.
იწრაფე თავისა შენისა რჩეულად წარდგინებად წინაშე ღმრთისა, მუშაკად ურცხჳნელად, წარმართებად სიტყუასა ჭეშმარიტებისასა.
