irbarme dijk ouer den prester, de my ha to dij sande. Deystu dat, so wil ik dij
Line: 3
wat geuen vor dyn arbeyt.ʼ Se hopede, dat er wat werden scholde, vnde genk
Line: 4
hen in dat likhuß vnde vel vp ere kne vnde sprak also, alse er beuolen was. Do
Line: 5
karde sijk dat kint vnser leuen fruwen vmme van er vnde newolde se nicht
Line: 6
an seen vnde sprak to syner moder: ʼHore, leue moder, wunderlike dingk.
Line: 7
De groteste sunderynne, de de werlt heft, de biddet my vor mynen sonen,
Line: 8
vnde vor sijk suluen ne biddet se nicht.ʼ Do sprak vnse leue fruwe: ʼO herte
Line: 9
leue sone, irbarme dijk ouer de sunderynnen, de dij also vortornet heuet in
Line: 10
erer dorheit. Se was junck vnde dorde, vnde ere frunt de stornen ere aff vro
Line: 11
vnde nehadde neymende, de se helde to dem besten. Darumme quam se to
Line: 12
valle. O herte leue sone myn, gijff my eren broke, wente din barmherticheit
Line: 13
ys groter wan ere dorheit. Vorgiff er ere sunde dorch mynen willen vnde dorch
Line: 14
dynes sones willen, de se her to dij sande.ʼ Do sprak de sone wedder: ʼModer,
Line: 15
dat were vnmogelijk, dat ik dij yennich dingk scholde vorseggen. Ik vorgeue
Line: 16
er al ere sunde; se sei des, dat se de sunde mer beware.ʼ Do de sunderynne dat
Line: 17
hadde gehort, do leip se wedder to dem prestere vnde segede eme alle desse
Line: 18
dingk vnde bichtede all ere sunde vnde wart dar na eyn hillich mynsche.
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.
