TITUS
Homer, Odyssee
Part No. 2
Previous part

Chapter: 2    
ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Β


Verse: 1       ῎Ημος δ' ἠριγένεια ϕάνη ῥοδοδάκτυλος ᾽Ηώς,
Verse: 2    ὤρνυτ' ἄρ' ἐξ εὐνῆϕιν ᾽Οδυσσῆος ϕίλος υἱὸς
Verse: 3    εἵματα ἑσσάμενος, περὶ δὲ ξίϕος ὀξὺ θέτ' ὤμῳ,
Verse: 4    ποσσὶ δ' ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
Verse: 5    βῆ δ' ἴμεν ἐκ θαλάμοιο θεῷ ἐναλίγκιος ἄντην.
Verse: 6    αἶψα δὲ κηρύκεσσι λιγυϕθόγγοισι κέλευσε
Verse: 7    κηρύσσειν ἀγορὴν δὲ καρηκομόωντας ᾽Αχαιούς.
Verse: 8    οἱ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δ' ἠγείροντο μάλ' ὦκα.
Verse: 9    αὐτὰρ ἐπεί ῥ' ἤγερθεν ὁμηγερέες τ' ἐγένοντο,
Verse: 10    βῆ ῥ' ἴμεν εἰς ἀγορήν, παλάμῃ δ' ἔχε χάλκεον ἔγχος,
Verse: 11    οὐκ οἶος: ἅμα τῷ γε δύω κύνες ἀργοὶ ἕποντο.
Verse: 12    θεσπεσίην δ' ἄρα τῷ γε χάριν κατέχευεν ᾽Αθήνη·
Verse: 13    τὸν δ' ἄρα πάντες λαοὶ ἐπερχόμενον θηεῦντο.
Verse: 14    ἕζετο δ' ἐν πατρὸς θώκῳ, εἶξαν δὲ γέροντες.

Verse: 15       τοῖσι δ' ἔπειθ' ἥρως Αἰγύπτιος ἦρχ' ἀγορεύειν,
Verse: 16    ὃς δὴ γήραιὴ κυϕὸς ἔην καὶ μυρία ᾔδη.
Verse: 17    καὶ γὰρ τοῦ ϕίλος υἱὸς ἅμ' ἀντιθέῳ ᾽Οδυσῆι
Verse: 18    ῎Ιλιον εἰς εὔπωλον ἔβη κοίλῃς ἐνὶ νηυσίν,
Verse: 19    ῎Αντιϕος αἰχμητής: τὸν δ' ἄγριος ἔκτανε Κύκλωψ
Verse: 20    ἐν σπῆι γλαϕυρῷ, πύματον δ' ὡπλίσσατο δόρπον.
Verse: 21    τρεῖς δέ οἱ ἄλλοι ἔσαν, καὶ ὁ μὲν μνηστῆρσιν ὁμίλει,
Verse: 22    Εὐρύνομος, δύο δ' αἰὲν ἔχον πατρώια ἔργα·
Verse: 23    ἀλλ' οὐδ' ὧς τοῦ λήθετ' ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων.
Verse: 24    τοῦ ὅ γε δάκρυ χέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε·

Verse: 25       "κέκλυτε δὴ νῦν μευ, ᾽Ιθακήσιοι, ὅττί κεν εἴπω.
Verse: 26    οὔτέ ποθ' ἡμετέρη ἀγορὴ γένετ' οὔτε θόωκος,
Verse: 27    ἐξ οὗ ᾽Οδυσσεὺς δῖος ἔβη κοίλῃς ἐνὶ νηυσί.
Verse: 28    νῦν δὲ τίς ὧδ' ἤγειρε; τίνα χρειὼ τόσον ἵκει
Verse: 29    ἠὲ νέων ἀνδρῶν ἢ οἳ προγενέστεροί εἰσιν;
Verse: 30    ἠέ τιν' ἀγγελίην στρατοῦ ἔκλυεν ἐρχομένοιο,
Verse: 31    ἥν χ' ἥμιν σάϕα εἴποι, ὅτε πρότερός γε πύθοιτο;
Verse: 32    ἦέ τι δήμιον ἄλλο πιϕαύσκεται ἠδ' ἀγορεύει;
Verse: 33    ἐσθλός μοι δοκεῖ εἶναι, ὀνήμενος. εἴθέ οἱ αὐτῷ
Verse: 34    Ζεὺς ἀγαθὸν τελέσειεν, ὅ τι ϕρεσὶν ᾗσι μενοινᾷ."

Verse: 35       ὣς ϕάτο, χαῖρε δὲ ϕήμῃ ᾽Οδυσσῆος ϕίλος υἱός.
Verse: 36    οὐδ' ἄρ' ἔτι δὴν ἧστο, μενοίνησεν δ' ἀγορεύειν,
Verse: 37    στῆ δὲ μέσῃ ἀγορῇ· σκῆπτρον δέ οἱ ἔμβαλε χειρὶ
Verse: 38    κῆρυξ Πεισήνωρ, πεπνυμένα μήδεα εἰδώς.
Verse: 39    πρῶτον ἔπειτα γέροντα καθαπτόμενος προσέειπεν·

Verse: 40       "ὦ γέρον, οὐχ ἑκὰς οὗτος ἀνήρ - τάχα δ' εἴσεαι αὐτός -
Verse: 41    ὃς λαὸν ἤγειρα· μάλιστα δέ μ' ἄλγος ἱκάνει.
Verse: 42    οὔτέ τιν' ἀγγελίην στρατοῦ ἔκλυον ἐρχομένοιο,
Verse: 43    ἥν χ' ὕμιν σάϕα εἴπω, ὅτε πρότερός γε πυθοίμην,
Verse: 44    οὔτέ τι δήμιον ἄλλο πιϕαύσκομαι οὐδ' ἀγορεύω,
Verse: 45    ἀλλ' ἐμὸν αὐτοῦ χρεῖος, ὅ μοι κακὸν ἔμπεσεν οἴκῳ,
Verse: 46    δοιά· τὸ μὲν πατέρ' ἐσθλὸν ἀπώλεσα, ὅς ποτ' ἐν ὑμῖν
Verse: 47    τοίσδεσσιν βασίλευε, πατὴρ δ' ὣς ἤπιος ἦεν·
Verse: 48    νῦν δ' αὖ καὶ πολὺ μεῖζον, ὃ δὴ τάχα οἶκον ἅπαντα
Verse: 49    πάγχυ διαραίσει, βίοτον δ' ἀπὸ πάμπαν ὀλέσσει.
Verse: 50    μητέρι μοι μνηστῆρες ἐπέχραον οὐκ ἐθελούσῃ,
Verse: 51    τῶν ἀνδρῶν ϕίλοι υἷες οἳ ἐνθάδε γ' εἰσὶν ἄριστοι,
Verse: 52    οἳ πατρὸς μὲν ἐς οἶκον ἀπερρίγασι νέεσθαι
Verse: 53    ᾽Ικαρίου, ὥς κ' αὐτὸς ἐεδνώσαιτο θύγατρα,
Verse: 54    δοίη δ' ᾧ κ' ἐθέλῃ καί οἱ κεχαρισμένος ἔλθῃ.
Verse: 55    οἱ δ' εἰς ἡμετέρου πωλεύμενοι ἤματα πάντα,
Verse: 56    βοῦς ἱερεύοντες καὶ ὄις καὶ πίονας αἶγας,
Verse: 57    εἰλαπινάζουσιν πίνουσί τε αἴθοπα οἶνον
Verse: 58    μαψιδίως: τὰ δὲ πολλὰ κατάνεται. οὐ γὰρ ἔπ' ἀνήρ,
Verse: 59    οἷος ᾽Οδυσσεὺς ἔσκεν, ἀρὴν ἀπὸ οἴκου ἀμῦναι.
Verse: 60    ἡμεῖς δ' οὔ νύ τι τοῖοι ἀμυνέμεν· ἦ καὶ ἔπειτα
Verse: 61    λευγαλέοι τ' ἐσόμεσθα καὶ οὐ δεδαηκότες ἀλκήν.
Verse: 62    ἦ τ' ἂν ἀμυναίμην, εἴ μοι δύναμίς γε παρείη.
Verse: 63    οὐ γὰρ ἔτ' ἀνσχετὰ ἔργα τετεύχαται, οὐδέ τι καλῶς
Verse: 64    οἶκος ἐμὸς διόλωλε. νεμεσσήθητε καὶ αὐτοί,
Verse: 65    ἄλλους τ' αἰδέσθητε περικτίονας ἀνθρώπους,
Verse: 66    οἳ περιναιετάουσι· θεῶν δ' ὑποδείσατε μῆνιν,
Verse: 67    μή τι μεταστρέψωσιν ἀγασσάμενοι κακὰ ἔργα.
Verse: 68    λίσσομαι ἠμὲν Ζηνὸς ᾽Ολυμπίου ἠδὲ Θέμιστος,
Verse: 69    ἥ τ' ἀνδρῶν ἀγορὰς ἠμὲν λύει ἠδὲ καθίζει·
Verse: 70    σχέσθε, ϕίλοι, καί μ' οἶον ἐάσατε πένθειὴ λυγρῷ
Verse: 71    τείρεσθ', εἰ μή που τι πατὴρ ἐμὸς, ἐσθλὸς ᾽Οδυσσεὺς,
Verse: 72    δυσμενέων κάκ' ἔρεξεν ἐυκνήμιδας ᾽Αχαιούς,
Verse: 73    τῶν μ' ἀποτινύμενοι κακὰ ῥέζετε δυσμενέοντες,
Verse: 74    τούτους ὀτρύνοντες. ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη
Verse: 75    ὑμέας ἐσθέμεναι κειμήλιά τε πρόβασίν τε·
Verse: 76    εἴ χ' ὑμεῖς γε ϕάγοιτε, τάχ' ἄν ποτε καὶ τίσις εἴη·
Verse: 77    τόϕρα γὰρ ἂν κατὰ ἄστυ ποτιπτυσσοίμεθα μύθῳ
Verse: 78    χρήματ' ἀπαιτίζοντες, ἕως κ' ἀπὸ πάντα δοθείη.
Verse: 79    νῦν δέ μοι ἀπρήκτους ὀδύνας ἐμβάλλετε θυμῷ."

Verse: 80       ὣς ϕάτο χωόμενος, ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε γαίῃ
Verse: 81    δάκρυ' ἀναπρήσας: οἶκτος δ' ἕλε λαὸν ἅπαντα.
Verse: 82    ἔνθ' ἄλλοι μὲν πάντες ἀκὴν ἔσαν, οὐδέ τις ἔτλη
Verse: 83    Τηλέμαχον μύθοισιν ἀμείψασθαι χαλεποῖσιν·
Verse: 84    ᾽Αντίνοος δέ μιν οἶος ἀμειβόμενος προσέειπε·

Verse: 85       "Τηλέμαχ' ὑψαγόρη, μένος ἄσχετε, ποῖον ἔειπες
Verse: 86    ἡμέας αἰσχύνων, ἐθέλοις δέ κε μῶμον ἀνάψαι.
Verse: 87    σοὶ δ' οὔ τι μνηστῆρες ᾽Αχαιῶν αἴτιοί εἰσιν,
Verse: 88    ἀλλὰ ϕίλη μήτηρ, ἥ τοι περὶ κέρδεα οἶδεν.
Verse: 89    ἤδη γὰρ τρίτον ἐστὶν ἔτος, τάχα δ' εἶσι τέταρτον,
Verse: 90    ἐξ οὗ ἀτέμβει θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ᾽Αχαιῶν.
Verse: 91    πάντας μέν ῥ' ἔλπει, καὶ ὑπίσχεται ἀνδρὶ ἑκάστῳ,
Verse: 92    ἀγγελίας προιὴεῖσα, νόος δέ οἱ ἄλλα μενοινᾷ.
Verse: 93    ἡ δὲ δόλον τόνδ' ἄλλον ἐνὶ ϕρεσὶ μερμήριξε·
Verse: 94    στησαμένη μέγαν ἱστὸν ἐνὶ μεγάροισιν ὕϕαινε,
Verse: 95    λεπτὸν καὶ περίμετρον· ἄϕαρ δ' ἡμῖν μετέειπε·
Verse: 96    κοῦροι, ἐμοὶ μνηστῆρες, ἐπεὶ θάνε δῖος ᾽Οδυσσεύς,
Verse: 97    μίμνετ' ἐπειγόμενοι τὸν ἐμὸν γάμον, εἰς ὅ κε ϕᾶρος
Verse: 98    ἐκτελέσω - μή μοι μεταμώνια νήματ' ὄληται -
Verse: 99    Λαέρτῃ ἥρωι ταϕήιον, εἰς ὅτε κέν μιν
Verse: 100    μοῖρ' ὀλοὴ καθέλῃσι τανηλεγέος θανάτοιο,
Verse: 101    μή τίς μοι κατὰ δῆμον ᾽Αχαιιάδων νεμεσήσῃ,
Verse: 102    αἴ κεν ἄτερ σπείρου κεῖται πολλὰ κτεατίσσας. '
Verse: 103    ὣς ἔϕαθ', ἡμῖν δ' αὖτ' ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ.
Verse: 104    ἔνθα καὶ ἠματίη μὲν ὑϕαίνεσκεν μέγαν ἱστόν,
Verse: 105    νύκτας δ' ἀλλύεσκεν, ἐπὴν δαί:δας παραθεῖτο.
Verse: 106    ὣς τρίετες μὲν ἔληθε δόλῳ καὶ ἔπειθεν ᾽Αχαιούς:
Verse: 107    ἀλλ' ὅτε τέτρατον ἦλθεν ἔτος καὶ ἐπήλυθον ὧραι,
Verse: 108    καὶ τότε δή τις ἔειπε γυναικῶν, ἣ σάϕα ᾔδη,
Verse: 109    καὶ τήν γ' ἀλλύουσαν ἐϕεύρομεν ἀγλαὸν ἱστόν.
Verse: 110    ὣς τὸ μὲν ἐξετέλεσσε καὶ οὐκ ἐθέλουσ', ὑπ' ἀνάγκης.
Verse: 111    σοὶ δ' ὧδε μνηστῆρες ὑποκρίνονται, ἵν' εἰδῇς
Verse: 112    αὐτὸς σῷ θυμῷ, εἰδῶσι δὲ πάντες ᾽Αχαιοί·
Verse: 113    μητέρα σὴν ἀπόπεμψον, ἄνωχθι δέ μιν γαμέεσθαι
Verse: 114    τῷ ὅτεῴ τε πατὴρ κέλεται καὶ ἁνδάνει αὐτῇ.
Verse: 115    εἰ δ' ἔτ' ἀνιήσει γε πολὺν χρόνον υἷας ᾽Αχαιῶν,
Verse: 116    τὰ ϕρονέουσ' ἀνὰ θυμόν ἅ οἱ πέρι δῶκεν ᾽Αθήνη,
Verse: 117    ἔργά τ' ἐπίστασθαι περικαλλέα καὶ ϕρένας ἐσθλὰς
Verse: 118    κέρδεά θ', οἷ' οὔ πώ τιν' ἀκούομεν οὐδὲ παλαιῶν,
Verse: 119    τάων αἳ πάρος ἦσαν ἐυπλοκαμῖδες ᾽Αχαιαί,
Verse: 120    Τυρώ τ' ᾽Αλκμήνη τε ἐυστέϕανός τε Μυκήνη·
Verse: 121    τάων οὔ τις ὁμοῖα νοήματα Πηνελοπείῃ
Verse: 122    ᾔδη· ἀτὰρ μὲν τοῦτό γ' ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησε.
Verse: 123    τόϕρα γὰρ οὖν βίοτόν τε τεὸν καὶ κτήματ' ἔδονται,
Verse: 124    ὄϕρά κε κείνη τοῦτον ἔχῃ νόον, ὅν τινά οἱ νῦν
Verse: 125    ἐν στήθεσσι τιθεῖσι θεοί. μέγα μὲν κλέος αὐτῇ
Verse: 126    ποιεῖτ', αὐτὰρ σοίγε ποθὴ πολέος βιότοιο.
Verse: 127    ἡμεῖς δ' οὔτ' ἐπὶ ἔργα πάρος γ' ἴμεν οὔτέ πῃ ἄλλῃ,
Verse: 128    πρίν γ' αὐτὴν γήμασθαι ᾽Αχαιῶν ᾧ κ' ἐθέλῃσι."
Verse: 129    τὸν δ' αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·

Verse: 130       "᾽Αντίνο', οὔ πως ἐστι δόμων ἀέκουσαν ἀπῶσαι
Verse: 131    ἥ μ' ἔτεχ', ἥ μ' ἔθρεψε· πατὴρ δ' ἐμὸς ἄλλοθι γαίης,
Verse: 132    ζώει ὅ γ' ἦ τέθνηκε· κακὸν δέ με πόλλ' ἀποτίνειν
Verse: 133    ᾽Ικαρίῳ, αἴ κ' αὐτὸς ἑκὼν ἀπὸ μητέρα πέμψω.
Verse: 134    ἐκ γὰρ τοῦ πατρὸς κακὰ πείσομαι, ἄλλα δὲ δαίμων
Verse: 135    δώσει, ἐπεὶ μήτηρ στυγερὰς ἀρήσετ' 'Ερινῦς
Verse: 136    οἴκου ἀπερχομένη· νέμεσις δέ μοι ἐξ ἀνθρώπων
Verse: 137    ἔσσεται· ὣς οὐ τοῦτον ἐγώ ποτε μῦθον ἐνίψω.
Verse: 138    ὑμέτερος δ' εἰ μὲν θυμὸς νεμεσίζεται αὐτῶν,
Verse: 139    ἔξιτέ μοι μεγάρων, ἄλλας δ' ἀλεγύνετε δαῖτας
Verse: 140    ὑμὰ κτήματ' ἔδοντες, ἀμειβόμενοι κατὰ οἴκους.
Verse: 141    εἰ δ' ὕμιν δοκέει τόδε λωίτερον καὶ ἄμεινον
Verse: 142    ἔμμεναι, ἀνδρὸς ἑνὸς βίοτον νήποινον ὀλέσθαι,
Verse: 143    κείρετ'· ἐγὼ δὲ θεοὺς ἐπιβώσομαι αἰὲν ἐόντας,
Verse: 144    αἴ κέ ποθι Ζεὺς δῷσι παλίντιτα ἔργα γενέσθαι.
Verse: 145    νήποινοί κεν ἔπειτα δόμων ἔντοσθεν ὄλοισθε."

Verse: 146       ὣς ϕάτο Τηλέμαχος: τῷ δ' αἰετὼ εὐρύοπα Ζεὺς
Verse: 147    ὑψόθεν ἐκ κορυϕῆς ὄρεος προέηκε πέτεσθαι.
Verse: 148    τὼ δ' ἕως μέν ῥ' ἐπέτοντο μετὰ πνοιῇς ἀνέμοιο,
Verse: 149    πλησίω ἀλλήλοισι τιταινομένω πτερύγεσσιν·
Verse: 150    ἀλλ' ὅτε δὴ μέσσην ἀγορὴν πολύϕημον ἱκέσθην,
Verse: 151    ἔνθ' ἐπιδινηθέντε τιναξάσθην πτερὰ πυκνά,
Verse: 152    ἐς δ' ἰδέτην πάντων κεϕαλάς, ὄσσοντο δ' ὄλεθρον,
Verse: 153    δρυψαμένω δ' ὀνύχεσσι παρειὰς ἀμϕί τε δειρὰς
Verse: 154    δεξιὼ ἤιξαν διά τ' οἰκία καὶ πόλιν αὐτῶν.
Verse: 155    θάμβησαν δ' ὄρνιθας, ἐπεὶ ἴδον ὀϕθαλμοῖσιν·
Verse: 156    ὥρμηναν δ' ἀνὰ θυμὸν ἅ περ τελέεσθαι ἔμελλον.
Verse: 157    τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε γέρων ἥρως ῾Αλιθέρσης
Verse: 158    Μαστορίδης: ὁ γὰρ οἶος ὁμηλικίην ἐκέκαστο
Verse: 159    ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα μυθήσασθαι·
Verse: 160    ὅ σϕιν ἐυϕρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε·

Verse: 161       "κέκλυτε δὴ νῦν μευ, ᾽Ιθακήσιοι, ὅττί κεν εἴπω.
Verse: 162    μνηστῆρσιν δὲ μάλιστα πιϕαυσκόμενος τάδε εἴρω·
Verse: 163    τοῖσιν γὰρ μέγα πῆμα κυλίνδεται· οὐ γὰρ ᾽Οδυσσεὺς
Verse: 164    δὴν ἀπάνευθε ϕίλων ὧν ἔσσεται, ἀλλά που ἤδη
Verse: 165    ἐγγὺς ἐὼν τοίσδεσσι ϕόνον καὶ κῆρα ϕυτεύει
Verse: 166    πάντεσσιν. πολέσιν δὲ καὶ ἄλλοισιν κακὸν ἔσται,
Verse: 167    οἳ νεμόμεσθ' ᾽Ιθάκην εὐδείελον. ἀλλὰ πολὺ πρὶν
Verse: 168    ϕραζώμεσθ' ὥς κεν καταπαύσομεν· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
Verse: 169    παυέσθων· καὶ γάρ σϕιν ἄϕαρ τόδε λώιόν ἐστιν.
Verse: 170    οὐ γὰρ ἀπείρητος μαντεύομαι, ἀλλ' ἔυ εἰδώς:
Verse: 171    καὶ γὰρ κείνῳ ϕημὶ τελευτηθῆναι ἅπαντα
Verse: 172    ὥς οἱ ἐμυθεόμην, ὅτε ῎Ιλιον εἰσανέβαινον
Verse: 173    ᾽Αργεῖοι, μετὰ δέ σϕιν ἔβη πολύμητις ᾽Οδυσσεύς.
Verse: 174    ϕῆν κακὰ πολλὰ παθόντ', ὀλέσαντ' ἄπο πάντας ἑταίρους,
Verse: 175    ἄγνωστον πάντεσσιν ἐεικοστῷ ἐνιαυτῷ
Verse: 176    οἴκαδ' ἐλεύσεσθαι· τάδε δὴ νῦν πάντα τελεῖται."

Verse: 177       τὸν δ' αὖτ' Εὐρύμαχος, Πολύβου παῖς, ἀντίον ηὔδα·

Verse: 178       "ὦ γέρον, εἰ δ' ἄγε δὴ μαντεύεο σοῖσι τέκεσσιν
Verse: 179    οἴκαδ' ἰών, μή που τι κακὸν πάσχωσιν ὀπίσσω·
Verse: 180    ταῦτα δ' ἐγὼ σέο πολλὸν ἀμείνων μαντεύεσθαι.
Verse: 181    ὄρνιθες δέ τε πολλοὶ ὑπ' αὐγὰς ἠελίοιο
Verse: 182    ϕοιτῶσ', οὐ δέ τε πάντες ἐναίσιμοι· αὐτὰρ ᾽Οδυσσεὺς
Verse: 183    ὤλετο τῆλ', ὡς καὶ σὺ καταϕθίσθαι σὺν ἐκείνῳ
Verse: 184    ὤϕελες. οὐκ ἂν τόσσα θεοπροπέων ἀγόρευες,
Verse: 185    οὐδέ κε Τηλέμαχον κεχολωμένον ὧδ' ἀνιείης,
Verse: 186    σῷ οἴκῳ δῶρον ποτιδέγμενος, αἴ κε πόρῃσιν.
Verse: 187    ἀλλ' ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται·
Verse: 188    αἴ κε νεώτερον ἄνδρα παλαιά τε πολλά τε εἰδὼς
Verse: 189    παρϕάμενος ἐπέεσσιν ἐποτρύνῃς χαλεπαίνειν,
Verse: 190    αὐτῷ μέν οἱ πρῶτον ἀνιηρέστερον ἔσται,
Verse: 192    σοὶ δέ, γέρον, θῳὴν ἐπιθήσομεν, ἥν κ' ἐνὶ θυμῷ
Verse: 193    τίνων ἀσχάλλῃς: χαλεπὸν δέ τοι ἔσσεται ἄλγος.
Verse: 194    Τηλεμάχῳ δ' ἐν πᾶσιν ἐγὼν ὑποθήσομαι αὐτός:
Verse: 195    μητέρα ἣν ἐς πατρὸς ἀνωγέτω ἀπονέεσθαι·
Verse: 196    οἱ δὲ γάμον τεύξουσι καὶ ἀρτυνέουσιν ἔεδνα
Verse: 197    πολλὰ μάλ', ὅσσα ἔοικε ϕίλης ἐπὶ παιδὸς ἕπεσθαι.
Verse: 198    οὐ γὰρ πρὶν παύσεσθαι ὀίομαι υἷας ᾽Αχαιῶν
Verse: 199    μνηστύος ἀργαλέης, ἐπεὶ οὔ τινα δείδιμεν ἔμπης,
Verse: 200    οὔτ' οὖν Τηλέμαχον, μάλα περ πολύμυθον ἐόντα·
Verse: 201    οὔτε θεοπροπίης ἐμπαζόμεθ', ἣν σύ, γεραιέ,
Verse: 202    μυθέαι ἀκράαντον, ἀπεχθάνεαι δ' ἔτι μᾶλλον.
Verse: 203    χρήματα δ' αὖτε κακῶς βεβρώσεται, οὐδέ ποτ' ἶσα
Verse: 204    ἔσσεται, ὄϕρά κεν ἥ γε διατρίβῃσιν ᾽Αχαιοὺς
Verse: 205    ὃν γάμον. ἡμεῖς δ' αὖ ποτιδέγμενοι ἤματα πάντα
Verse: 206    εἵνεκα τῆς ἀρετῆς ἐριδαίνομεν, οὐδὲ μετ' ἄλλας
Verse: 207    ἐρχόμεθ', ἃς ἐπιεικὲς ὀπυιέμεν ἐστὶν ἑκάστῳ."

Verse: 208       τὸν δ' αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·

Verse: 209       "Εὐρύμαχ' ἠδὲ καὶ ἄλλοι ὅσοι μνηστῆρες ἀγαυοί,
Verse: 210    ταῦτα μὲν οὐχ ὑμέας ἔτι λίσσομαι οὐδ' ἀγορεύω·
Verse: 211    ἤδη γὰρ τὰ ἴσασι θεοὶ καὶ πάντες ᾽Αχαιοί.
Verse: 212    ἀλλ' ἄγε μοι δότε νῆα θοὴν καὶ εἴκοσ' ἑταίρους,
Verse: 213    οἵ κέ μοι ἔνθα καὶ ἔνθα διαπρήσσωσι κέλευθον.
Verse: 214    εἶμι γὰρ ἐς Σπάρτην τε καὶ ἐς Πύλον ἠμαθόεντα,
Verse: 215    νόστον πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο,
Verse: 216    ἤν τίς μοι εἴπῃσι βροτῶν ἢ ὄσσαν ἀκούσω
Verse: 217    ἐκ Διός, ἥ τε μάλιστα ϕέρει κλέος ἀνθρώποισιν.
Verse: 218    εἰ μέν κεν πατρὸς βίοτον καὶ νόστον ἀκούσω,
Verse: 219    ἦ τ' ἂν τρυχόμενός περ ἔτι τλαίην ἐνιαυτόν·
Verse: 220    εἰ δέ κε τεθνηῶτος ἀκούσω μηδ' ἔτ' ἐόντος,
Verse: 221    νοστήσας δὴ ἔπειτα ϕίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
Verse: 222    σῆμά τέ οἱ χεύω καὶ ἐπὶ κτέρεα κτερεί:ξω
Verse: 223    πολλὰ μάλ', ὅσσα ἔοικε, καὶ ἀνέρι μητέρα δώσω."

Verse: 224       ἤτοι ὅ γ' ὣς εἰπὼν κατ' ἄρ' ἕζετο, τοῖσι δ' ἀνέστη
Verse: 225    Μέντωρ, ὅς ῥ' ᾽Οδυσῆος ἀμύμονος ἦεν ἑταῖρος,
Verse: 226    καί οἱ ἰὼν ἐν νηυσὶν ἐπέτρεπεν οἶκον ἅπαντα,
Verse: 227    πείθεσθαί τε γέροντι καὶ ἔμπεδα πάντα ϕυλάσσειν·
Verse: 228    ὅ σϕιν ἐυϕρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε·

Verse: 229       "κέκλυτε δὴ νῦν μευ, ᾽Ιθακήσιοι, ὅττί κεν εἴπω.
Verse: 230    μή τις ἔτι πρόϕρων ἀγανὸς καὶ ἤπιος ἔστω
Verse: 231    σκηπτοῦχος βασιλεύς, μηδὲ ϕρεσὶν αἴσιμα εἰδώς,
Verse: 232    ἀλλ' αἰεὶ χαλεπός τ' εἴη καὶ αἴσυλα ῥέζοι,
Verse: 233    ὡς οὔ τις μέμνηται ᾽Οδυσσῆος θείοιο
Verse: 234    λαῶν, οἷσιν ἄνασσε, πατὴρ δ' ὣς ἤπιος ἦεν.
Verse: 235    ἀλλ' ἤτοι μνηστῆρας ἀγήνορας οὔ τι μεγαίρω
Verse: 236    ἕρδειν ἔργα βίαια κακορραϕίῃσι νόοιο·
Verse: 237    σϕὰς γὰρ παρθέμενοι κεϕαλὰς κατέδουσι βιαίως
Verse: 238    οἶκον ᾽Οδυσσῆος, τὸν δ' οὐκέτι ϕασὶ νέεσθαι.
Verse: 239    νῦν δ' ἄλλῳ δήμῳ νεμεσίζομαι, οἷον ἅπαντες
Verse: 240    ἧσθ' ἄνεῳ, ἀτὰρ οὔ τι καθαπτόμενοι ἐπέεσσι
Verse: 241    παύρους μνηστῆρας καταπαύετε πολλοὶ ἐόντες."

Verse: 242       τὸν δ' Εὐηνορίδης Λειώκριτος ἀντίον ηὔδα·

Verse: 243       "Μέντορ ἀταρτηρέ, ϕρένας ἠλεέ, ποῖον ἔειπες
Verse: 244    ἡμέας ὀτρύνων καταπαυέμεν. ἀργαλέον δὲ
Verse: 245    ἀνδράσι καὶ πλεόνεσσι μαχήσασθαι περὶ δαιτί.
Verse: 246    εἴ περ γάρ κ' ᾽Οδυσεὺς ᾽Ιθακήσιος αὐτὸς ἐπελθὼν
Verse: 247    δαινυμένους κατὰ δῶμα ἑὸν μνηστῆρας ἀγαυοὺς
Verse: 248    ἐξελάσαι μεγάροιο μενοινήσει' ἐνὶ θυμῷ,
Verse: 249    οὔ κέν οἱ κεχάροιτο γυνή μάλα περ χατέουσα
Verse: 250    ἐλθόντ', ἀλλά κεν αὐτοῦ ἀεικέα πότμον ἐπίσποι,
Verse: 251    εἰ πλέονές οἱ ἕποιντο· σὺ δ' οὐ κατὰ μοῖραν ἔειπες.
Verse: 252    ἀλλ' ἄγε, λαοὶ μὲν σκίδνασθ' ἐπὶ ἔργα ἕκαστος,
Verse: 253    τούτῳ δ' ὀτρυνέει Μέντωρ ὁδὸν ἠδ' ῾Αλιθέρσης,
Verse: 254    οἵ τέ οἱ ἐξ ἀρχῆς πατρώιοί εἰσιν ἑταῖροι.
Verse: 255    ἀλλ' ὀίω, καὶ δηθὰ καθήμενος ἀγγελιάων
Verse: 256    πεύσεται εἰν ᾽Ιθάκῃ, τελέει δ' ὁδὸν οὔ ποτε ταύτην."

Verse: 257       ὣς ἄρ' ἐϕώνησεν, λῦσεν δ' ἀγορὴν αἰψηρήν.
Verse: 258    οἱ μὲν ἄρ' ἐσκίδναντο ἑὰ πρὸς δώμαθ' ἕκαστος,
Verse: 259    μνηστῆρες δ' ἐς δώματ' ἴσαν θείου ᾽Οδυσῆος.

Verse: 260       Τηλέμαχος δ' ἀπάνευθεν ἰὼν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης,
Verse: 261    χεῖρας νιψάμενος πολιῆς ἁλός, εὔχετ' ᾽Αθήνῃ·

Verse: 262       "κλῦθί μευ, ὃ χθιζὸς θεὸς ἤλυθες ἡμέτερον δῶ
Verse: 263    καί μ' ἐν νηὶ κέλευσας ἐπ' ἠεροειδέα πόντον,
Verse: 264    νόστον πευσόμενον πατρὸς δὴν οἰχομένοιο,
Verse: 265    ἔρχεσθαι. τὰ δὲ πάντα διατρίβουσιν ᾽Αχαιοί,
Verse: 266    μνηστῆρες δὲ μάλιστα, κακῶς ὑπερηνορέοντες."

Verse: 267       ὣς ἔϕατ' εὐχόμενος: σχεδόθεν δέ οἱ ἦλθεν ᾽Αθήνη,
Verse: 268    Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν,
Verse: 269    καί μιν ϕωνήσασ' ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

Verse: 270       "Τηλέμαχ', οὐδ' ὄπιθεν κακὸς ἔσσεαι οὐδ' ἀνοήμων,
Verse: 271    εἰ δή τοι σοῦ πατρὸς ἐνέστακται μένος ἠύ,
Verse: 272    οἷος κεῖνος ἔην τελέσαι ἔργόν τε ἔπος τε.
Verse: 273    οὔ τοι ἔπειθ' ἁλίη ὁδὸς ἔσσεται οὐδ' ἀτέλεστος.
Verse: 274    εἰ δ' οὐ κείνου γ' ἐσσὶ γόνος καὶ Πηνελοπείης,
Verse: 275    οὔ σε ἔπειτα ἔολπα τελευτήσειν ἃ μενοινᾷς.
Verse: 276    παῦροι γάρ τοι παῖδες ὁμοῖοι πατρὶ πέλονται,
Verse: 277    οἱ πλέονες κακίους, παῦροι δέ τε πατρὸς ἀρείους.
Verse: 278    ἀλλ' ἐπεὶ οὐδ' ὄπιθεν κακὸς ἔσσεαι οὐδ' ἀνοήμων,
Verse: 279    οὐδέ σε πάγχύ γε μῆτις ᾽Οδυσσῆος προλέλοιπεν,
Verse: 280    ἐλπωρή τοι ἔπειτα τελευτῆσαι τάδε ἔργα.
Verse: 281    τῶ νῦν μνηστήρων μὲν ἔα βουλήν τε νόον τε
Verse: 282    ἀϕραδέων, ἐπεὶ οὔ τι νοήμονες οὐδὲ δίκαιοι·
Verse: 283    οὐδέ τι ἴσασιν θάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν,
Verse: 284    ὃς δή σϕι σχεδόν ἐστιν, ἐπ' ἤματι πάντας ὀλέσθαι.
Verse: 285    σοὶ δ' ὁδὸς οὐκέτι δηρὸν ἀπέσσεται, ἣν σὺ μενοινᾷς:
Verse: 286    τοῖος γάρ τοι ἑταῖρος ἐγὼ πατρώιός εἰμι,
Verse: 287    ὅς τοι νῆα θοὴν στελέω καὶ ἅμ' ἕψομαι αὐτός.
Verse: 288    ἀλλὰ σὺ μὲν πρὸς δώματ' ἰὼν μνηστῆρσιν ὁμίλει,
Verse: 289    ὅπλισσόν τ' ἤια καὶ ἄγγεσιν ἄρσον ἅπαντα,
Verse: 290    οἶνον ἐν ἀμϕιϕορεῦσι καὶ ἄλϕιτα, μυελὸν ἀνδρῶν,
Verse: 291    δέρμασιν ἐν πυκινοῖσιν· ἐγὼ δ' ἀνὰ δῆμον ἑταίρους
Verse: 292    αἶψ' ἐθελοντῆρας συλλέξομαι. εἰσὶ δὲ νῆες
Verse: 293    πολλαὶ ἐν ἀμϕιάλῳ ᾽Ιθάκῃ, νέαι ἠδὲ παλαιαί·
Verse: 294    τάων μέν τοι ἐγὼν ἐπιόψομαι ἥ τις ἀρίστη,
Verse: 295    ὦκα δ' ἐϕοπλίσσαντες ἐνήσομεν εὐρέι πόντῳ."

Verse: 296       ὣς ϕάτ' ᾽Αθηναίη, κούρη Διός: οὐδ' ἄρ' ἔτι δὴν
Verse: 297    Τηλέμαχος παρέμιμνεν, ἐπεὶ θεοῦ ἔκλυεν αὐδήν.
Verse: 298    βῆ δ' ἴμεναι πρὸς δῶμα, ϕίλον τετιημένος ἦτορ,
Verse: 299    εὗρε δ' ἄρα μνηστῆρας ἀγήνορας ἐν μεγάροισιν
Verse: 300    αἶγας ἀνιεμένους σιάλους θ' εὕοντας ἐν αὐλῇ.
Verse: 301    ᾽Αντίνοος δ' ἰθὺς γελάσας κίε Τηλεμάχοιο,
Verse: 302    ἔν τ' ἄρα οἱ ϕῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔϕατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε·

Verse: 303       "Τηλέμαχ' ὑψαγόρη, μένος ἄσχετε, μή τί τοι ἄλλο
Verse: 304    ἐν στήθεσσι κακὸν μελέτω ἔργόν τε ἔπος τε,
Verse: 305    ἀλλά μοι ἐσθιέμεν καὶ πινέμεν, ὡς τὸ πάρος περ.
Verse: 306    ταῦτα δέ τοι μάλα πάντα τελευτήσουσιν ᾽Αχαιοί,
Verse: 307    νῆα καὶ ἐξαίτους ἐρέτας, ἵνα θᾶσσον ἵκηαι
Verse: 308    ἐς Πύλον ἠγαθέην μετ' ἀγαυοῦ πατρὸς ἀκουήν."

Verse: 309       τὸν δ' αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·

Verse: 310       "᾽Αντίνο', οὔ πως ἐστιν ὑπερϕιάλοισι μεθ' ὑμῖν
Verse: 311    δαίνυσθαί τ' ἀκέοντα καὶ εὐϕραίνεσθαι ἕκηλον.
Verse: 312    ἦ οὐχ ἅλις ὡς τὸ πάροιθεν ἐκείρετε πολλὰ καὶ ἐσθλὰ
Verse: 313    κτήματ' ἐμά, μνηστῆρες, ἐγὼ δ' ἔτι νήπιος ἦα;
Verse: 314    νῦν δ' ὅτε δὴ μέγας εἰμί καὶ ἄλλων μῦθον ἀκούων
Verse: 315    πυνθάνομαι, καὶ δή μοι ἀέξεται ἔνδοθι θυμός,
Verse: 316    πειρήσω ὥς κ' ὔμμι κακὰς ἐπὶ κῆρας ἰήλω,
Verse: 317    ἠὲ Πύλον δ' ἐλθὼν ἢ αὐτοῦ τῷδ' ἐνὶ δήμῳ.
Verse: 318    εἶμι μέν - οὐδ' ἁλίη ὁδὸς ἔσσεται ἣν ἀγορεύω -
Verse: 319    ἔμπορος: οὐ γὰρ νηὸς ἐπήβολος οὐδ' ἐρετάων
Verse: 320    γίνομαι· ὥς νύ που ὔμμιν ἐείσατο κέρδιον εἶναι."

Verse: 321       ἦ ῥα, καὶ ἐκ χειρὸς χεῖρα σπάσατ' ᾽Αντινόοιο
Verse: 322    ῥεῖα· μνηστῆρες δὲ δόμον κάτα δαῖτα πένοντο.
Verse: 323    οἱ δ' ἐπελώβευον καὶ ἐκερτόμεον ἐπέεσσιν·
Verse: 324    ὧδε δέ τις εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων·

Verse: 325       "ἦ μάλα Τηλέμαχος ϕόνον ἥμιν μερμηρίζει.
Verse: 326    ἤ τινας ἐκ Πύλου ἄξει ἀμύντορας ἠμαθόεντος,
Verse: 327    ἢ ὅ γε καὶ Σπάρτηθεν, ἐπεί νύ περ ἵεται αἰνῶς:
Verse: 328    ἠὲ καὶ εἰς ᾽Εϕύρην ἐθέλει, πίειραν ἄρουραν,
Verse: 329    ἐλθεῖν, ὄϕρ' ἔνθεν θυμοϕθόρα ϕάρμακ' ἐνείκῃ,
Verse: 330    ἐν δὲ βάλῃ κρητῆρι καὶ ἡμέας πάντας ὀλέσσῃ."

Verse: 331       ἄλλος δ' αὖτ' εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων·

Verse: 332       "τίς δ' οἶδ' εἴ κε καὶ αὐτὸς ἰὼν κοίλης ἐπὶ νηὸς
Verse: 333    τῆλε ϕίλων ἀπόληται ἀλώμενος ὥς περ ᾽Οδυσσεύς...
Verse: 334    οὕτω κεν καὶ μᾶλλον ὀϕέλλειεν πόνον ἄμμι·
Verse: 335    κτήματα γάρ κεν πάντα δασαίμεθα, οἰκία δ' αὖτε
Verse: 336    τούτου μητέρι δοῖμεν ἔχειν ἠδ' ὅς τις ὀπυίοι."

Verse: 337       ὣς ϕάν· ὁ δ' ὑψόροϕον θάλαμον κατεβήσετο πατρός,
Verse: 338    εὐρύν, ὅθι νητὸς χρυσὸς καὶ χαλκὸς ἔκειτο
Verse: 339    ἐσθής τ' ἐν χηλοῖσιν ἅλις τ' εὐῶδες ἔλαιον.
Verse: 340    ἐν δὲ πίθοι οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπότοιο
Verse: 341    ἕστασαν, ἄκρητον θεῖον ποτὸν ἐντὸς ἔχοντες,
Verse: 342    ἑξείης ποτὶ τοῖχον ἀρηρότες, εἴ ποτ' ᾽Οδυσσεὺς
Verse: 343    οἴκαδε νοστήσειε καὶ ἄλγεα πολλὰ μογήσας.
Verse: 344    κληισταὶ δ' ἔπεσαν σανίδες πυκινῶς ἀραρυῖαι,
Verse: 345    δικλίδες: ἐν δὲ γυνὴ ταμίη νύκτάς τε καὶ ἦμαρ
Verse: 346    ἔσχ', ἣ πάντ' ἐϕύλασσε νόου πολυιὴδρείῃσιν,
Verse: 347    Εὐρύκλει', ῎Ωπος θυγάτηρ Πεισηνορίδαο.
Verse: 348    τὴν τότε Τηλέμαχος προσέϕη θάλαμον δὲ καλέσσας:

Verse: 349       "μαῖ', ἄγε δή μοι οἶνον ἐν ἀμϕιϕορεῦσιν ἄϕυσσον
Verse: 350    ἡδύν, ὅτις μετὰ τὸν λαρώτατος ὃν σὺ ϕυλάσσεις
Verse: 351    κεῖνον ὀιομένη τὸν κάμμορον, εἴ ποθεν ἔλθοι
Verse: 352    Διογενὴς ᾽Οδυσεὺς θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξας.
Verse: 353    δώδεκα δ' ἔμπλησον καὶ πώμασιν ἄρσον ἅπαντας.
Verse: 354    ἐν δέ μοι ἄλϕιτα χεῦον ἐυρραϕέεσσι δοροῖσιν·
Verse: 355    εἴκοσι δ' ἔστω μέτρα μυληϕάτου ἀλϕίτου ἀκτῆς.
Verse: 356    αὐτὴ δ' οἴη ἴσθι· τὰ δ' ἁθρόα πάντα τετύχθω·
Verse: 357    ἑσπέριος γὰρ ἐγὼν αἱρήσομαι, ὁππότε κεν δὴ
Verse: 358    μήτηρ εἰς ὑπερῷ' ἀναβῇ κοίτου τε μέδηται.
Verse: 359    εἶμι γὰρ ἐς Σπάρτην τε καὶ ἐς Πύλον ἠμαθόεντα,
Verse: 360    νόστον πευσόμενος πατρὸς ϕίλου, ἤν που ἀκούσω."

Verse: 361       ὣς ϕάτο, κώκυσεν δὲ ϕίλη τροϕὸς Εὐρύκλεια,
Verse: 362    καί ῥ' ὀλοϕυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

Verse: 363       "τίπτε δέ τοι, ϕίλε τέκνον, ἐνὶ ϕρεσὶ τοῦτο νόημα
Verse: 364    ἔπλετο; πῇ δ' ἐθέλεις ἰέναι πολλὴν ἐπὶ γαῖαν
Verse: 365    μοῦνος ἐὼν ἀγαπητός... ὁ δ' ὤλετο τηλόθι πάτρης
Verse: 366    Διογενὴς ᾽Οδυσεὺς ἀλλογνώτῳ ἐνὶ δήμῳ.
Verse: 367    οἱ δέ τοι αὐτίκ' ἰόντι κακὰ ϕράσσονται ὀπίσσω,
Verse: 368    ὥς κε δόλῳ ϕθίῃς, τάδε δ' αὐτοὶ πάντα δάσονται.
Verse: 369    ἀλλὰ μέν' αὖθ' ἐπὶ σοῖσι καθήμενος: οὐδέ τί σε χρὴ
Verse: 370    πόντον ἐπ' ἀτρύγετον κακὰ πάσχειν οὐδ' ἀλάλησθαι."

Verse: 371       τὴν δ' αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·

Verse: 372       "θάρσει, μαῖ', ἐπεὶ οὔ τοι ἄνευ θεοῦ ἧδέ γε βουλή.
Verse: 373    ἀλλ' ὄμοσον μὴ μητρὶ ϕίλῃ τάδε μυθήσεσθαι,
Verse: 374    πρίν γ' ὅτ' ἂν ἑνδεκάτη τε δυωδεκάτη τε γένηται,
Verse: 375    ἢ αὐτὴν ποθέσαι καὶ ἀϕορμηθέντος ἀκοῦσαι,
Verse: 376    ὡς ἂν μὴ κλαίουσα κατὰ χρόα καλὸν ἰάπτῃ."

Verse: 377       ὣς ἄρ' ἔϕη, γρηὺ:ς δὲ θεῶν μέγαν ὅρκον ἀπώμνυ.
Verse: 378    αὐτὰρ ἐπεί ῥ' ὄμοσέν τε τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον,
Verse: 379    αὐτίκ' ἔπειτά οἱ οἶνον ἐν ἀμϕιϕορεῦσιν ἄϕυσσεν,
Verse: 380    ἐν δέ οἱ ἄλϕιτα χεῦεν ἐυρραϕέεσσι δοροῖσι·
Verse: 381    Τηλέμαχος δ' ἐς δώματ' ἰὼν μνηστῆρσιν ὁμίλει.

Verse: 382       ἔνθ' αὖτ' ἄλλ' ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπις ᾽Αθήνη·
Verse: 383    Τηλεμάχῳ εἰκυῖα κατὰ πτόλιν ᾤχετο πάντῃ,
Verse: 384    καί ῥα ἑκάστῳ ϕωτὶ παρισταμένη ϕάτο μῦθον,
Verse: 385    ἑσπερίους δ' ἐπὶ νῆα θοὴν ἀγέρεσθαι ἀνώγει.
Verse: 386    ἡ δ' αὖτε Φρονίοιο Νοήμονα ϕαίδιμον υἱὸν
Verse: 387    ᾔτεε νῆα θοήν· ὁ δέ οἱ πρόϕρων ὑπέδεκτο.
Verse: 388    δύσετό τ' ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί·
Verse: 389    καὶ τότε νῆα θοὴν ἅλα δ' εἴρυσε, πάντα δ' ἐν αὐτῇ
Verse: 390    ὅπλ' ἐτίθει, τά τε νῆες ἐύσσελμοι ϕορέουσι.
Verse: 391    στῆσε δ' ἐπ' ἐσχατιῇ λιμένος, περὶ δ' ἐσθλοὶ ἑταῖροι
Verse: 392    ἁθρόοι ἠγερέθοντο· θεὰ δ' ὤτρυνεν ἕκαστον.

Verse: 393       ἔνθ' αὖτ' ἄλλ' ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπις ᾽Αθήνη·
Verse: 394    βῆ ῥ' ἴμεναι πρὸς δώματ' ᾽Οδυσσῆος θείοιο·
Verse: 395    ἔνθα μνηστήρεσσιν ἐπὶ γλυκὺν ὕπνον ἔχευε,
Verse: 396    πλάζε δὲ πίνοντας, χειρῶν δ' ἔκβαλλε κύπελλα.
Verse: 397    οἱ δ' εὕδειν ὤρνυντο κατὰ πτόλιν, οὐδ' ἄρ' ἔτι δὴν
Verse: 398    εἵατ', ἐπεί σϕισιν ὕπνος ἐπὶ βλεϕάροισιν ἔπιπτεν.
Verse: 399    αὐτὰρ Τηλέμαχον προσέϕη γλαυκῶπις ᾽Αθήνη
Verse: 400    ἐκπροκαλεσσαμένη μεγάρων εὐναιεταόντων,
Verse: 401    Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν·

Verse: 402       "Τηλέμαχ', ἤδη μέν τοι ἐυκνήμιδες ἑταῖροι
Verse: 403    εἵατ' ἐπήρετμοι, τὴν σὴν ποτιδέγμενοι ὁρμήν·
Verse: 404    ἀλλ' ἴομεν, μὴ δηθὰ διατρίβωμεν ὁδοῖο."

Verse: 405       ὣς ἄρα ϕωνήσασ' ἡγήσατο Παλλὰς ᾽Αθήνη
Verse: 406    καρπαλίμως: ὁ δ' ἔπειτα μετ' ἴχνια βαῖνε θεοῖο.
Verse: 407    αὐτὰρ ἐπεί ῥ' ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν,
Verse: 408    εὗρον ἔπειτ' ἐπὶ θινὶ καρηκομόωντας ἑταίρους.
Verse: 409    τοῖσι δὲ καὶ μετέειϕ' ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο·

Verse: 410       "δεῦτε, ϕίλοι, ἤια ϕερώμεθα· πάντα γὰρ ἤδη
Verse: 411    ἁθρό' ἐνὶ μεγάρῳ· μήτηρ δ' ἐμὴ οὔ τι πέπυσται,
Verse: 412    οὐδ' ἄλλαι δμῳαί, μία δ' οἴη μῦθον ἄκουσεν."

Verse: 413       ὣς ἄρα ϕωνήσας ἡγήσατο, τοὶ δ' ἅμ' ἕποντο.
Verse: 414    οἱ δ' ἄρα πάντα ϕέροντες ἐυσσέλμῳ ἐπὶ νηὶ
Verse: 415    κάτθεσαν, ὡς ἐκέλευσεν ᾽Οδυσσῆος ϕίλος υἱός.
Verse: 416    ἂν δ' ἄρα Τηλέμαχος νηὸς βαῖν', ἦρχε δ' ᾽Αθήνη,
Verse: 417    νηὶ δ' ἐνὶ πρυμνῇ κατ' ἄρ' ἕζετο· ἄγχι δ' ἄρ' αὐτῆς
Verse: 418    ἕζετο Τηλέμαχος. τοὶ δὲ πρυμνήσι' ἔλυσαν,
Verse: 419    ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ βάντες ἐπὶ κληῖσι κάθιζον.
Verse: 420    τοῖσιν δ' ἴκμενον οὖρον ἵει γλαυκῶπις ᾽Αθήνη,
Verse: 421    ἀκραῆ ζέϕυρον, κελάδοντ' ἐπὶ οἴνοπα πόντον.
Verse: 422    Τηλέμαχος δ' ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσεν
Verse: 423    ὅπλων ἅπτεσθαι· τοὶ δ' ὀτρύνοντος ἄκουσαν.
Verse: 424    ἱστὸν δ' εἰλάτινον κοίλης ἔντοσθε μεσόδμης
Verse: 425    στῆσαν ἀείραντες, κατὰ δὲ προτόνοισιν ἔδησαν,
Verse: 426    ἕλκον δ' ἱστία λευκὰ ἐυστρέπτοισι βοεῦσιν.
Verse: 427    ἔπρησεν δ' ἄνεμος μέσον ἱστίον, ἀμϕὶ δὲ κῦμα
Verse: 428    στείρῃ πορϕύρεον μεγάλ' ἴαχε νηὸς ἰούσης:
Verse: 429    ἡ δ' ἔθεεν κατὰ κῦμα διαπρήσσουσα κέλευθον.
Verse: 430    δησάμενοι δ' ἄρα ὅπλα θοὴν ἀνὰ νῆα μέλαιναν
Verse: 431    στήσαντο κρητῆρας ἐπιστεϕέας οἴνοιο,
Verse: 432    λεῖβον δ' ἀθανάτοισι θεοῖς αἰειγενέτῃσιν,
Verse: 433    ἐκ πάντων δὲ μάλιστα Διὸς γλαυκώπιδι κούρῃ.

Verse: 434       παννυχίη μέν ῥ' ἥ γε καὶ ἠῶ πεῖρε κέλευθον.



Next part


This text is part of the TITUS edition of Homer, Odyssee.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 30.11.2024. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.