TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 168
Previous part

Chapter: 15 
Verse: 1    Δι' ἑπτὰ ἐτῶν ποιήσεις ἄϕεσιν.
Verse: 2    καὶ οὕτως τὸ πρόσταγμα τῆς ἀϕέσεως· ἀϕήσεις πᾶν χρέος ἴδιον, ὃ ὀϕείλει σοι ὁ πλησίον, καὶ τὸν ἀδελϕόν σου οὐκ ἀπαιτήσεις, ὅτι ἐπικέκληται ἄϕεσις κυρίῳ τῷ ϑεῷ σου.
Verse: 3    τὸν ἀλλότριον ἀπαιτήσεις ὅσα ἐὰν ᾖ σοι παρ' αὐτῷ, τοῦ ἀδελϕοῦ σου ἄϕεσιν ποιήσεις τοῦ χρέους σου·
Verse: 4    ὅτι οὐκ ἔσται ἐν σοὶ ἐνδεής, ὅτι εὐλογῶν εὐλογήσει σε κύριος ὁ ϑεός σου ἐν τῇ γῇ, ᾗ κύριος ὁ ϑεός σου δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ κατακληρονομῆσαι αὐτήν,
Verse: 5    ἐὰν δὲ ἀκοῇ εἰσακούσητε τῆς ϕωνῆς κυρίου τοῦ ϑεοῦ ὑμῶν ϕυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον.
Verse: 6    ὅτι κύριος ὁ ϑεός σου εὐλόγησέν σε, ὃν τρόπον ἐλάλησέν σοι, καὶ δανιεῖς ἔϑνεσιν πολλοῖς, σὺ δὲ οὐ δανιῇ, καὶ ἄρξεις σὺ ἐϑνῶν πολλῶν, σοῦ δὲ οὐκ ἄρξουσιν.
Verse: 7    ᾽Εὰν δὲ γένηται ἐν σοὶ ἐνδεὴς τῶν ἀδελϕῶν σου ἐν μιᾷ τῶν πόλεων σου ἐν τῇ γῇ, ᾗ κύριος ὁ ϑεός σου δίδωσίν σοι, οὐκ ἀποστέρξεις τὴν καρδίαν σου οὐδ' οὐ μὴ συσϕίγξῃς τὴν χεῖρά σου ἀπὸ τοῦ ἀδελϕοῦ σου τοῦ ἐπιδεομένου·
Verse: 8    ἀνοίγων ἀνοίξεις τὰς χεῖράς σου αὐτῷ, δάνειον δανιεῖς αὐτῷ ὅσον ἐπιδέεται, καϑ' ὅσον ἐνδεεῖται.
Verse: 9    πρόσεχε σεαυτῷ μὴ γένηται ῥῆμα κρυπτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ σου, ἀνόμημα, λέγων ᾽Εγγίζει τὸ ἔτος τὸ ἕβδομον, ἔτος τῆς ἀϕέσεως, καὶ πονηρεύσηται ὁ ὀϕϑαλμός σου τῷ ἀδελϕῷ σου τῷ ἐπιδεομένῳ, καὶ οὐ δώσεις αὐτῷ, καὶ βοήσεται κατὰ σοῦ πρὸς κύριον, καὶ ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία μεγάλη.
Verse: 10    διδοὺς δώσεις αὐτῷ καὶ δάνειον δανιεῖς αὐτῷ ὅσον ἐπιδέεται, καὶ οὐ λυπηϑήσῃ τῇ καρδίᾳ σου διδόντος σου αὐτῷ· ὅτι διὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο εὐλογήσει σε κύριος ὁ ϑεός σου ἐν πᾶσιν τοῖς ἔργοις καὶ ἐν πᾶσιν, οὗ ἂν ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου.
Verse: 11    οὐ γὰρ μὴ ἐκλίπῃ ἐνδεὴς ἀπὸ τῆς γῆς· διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο λέγων ᾽Ανοίγων ἀνοίξεις τὰς χεῖράς σου τῷ ἀδελϕῷ σου τῷ πένητι καὶ τῷ ἐπιδεομένῳ τῷ ἐπὶ τῆς γῆς σου.
Verse: 12    ᾽Εὰν δὲ πραϑῇ σοι ὁ ἀδελϕός σου ὁ Εβραῖος ἢ ἡ Εβραία, δουλεύσει σοι ἓξ ἔτη, καὶ τῷ ἑβδόμῳ ἐξαποστελεῖς αὐτὸν ἐλεύϑερον ἀπὸ σοῦ.
Verse: 13    ὅταν δὲ ἐξαποστέλλῃς αὐτὸν ἐλεύϑερον ἀπὸ σοῦ, οὐκ ἐξαποστελεῖς αὐτὸν κενόν·
Verse: 14    ἐϕόδιον ἐϕοδιάσεις αὐτὸν ἀπὸ τῶν προβάτων σου καὶ ἀπὸ τοῦ σίτου σου καὶ ἀπὸ τῆς ληνοῦ σου· καϑὰ εὐλόγησέν σε κύριος ὁ ϑεός σου, δώσεις αὐτῷ.
Verse: 15    καὶ μνησϑήσῃ ὅτι οἰκέτης ἦσϑα ἐν γῇ Αἰγύπτου καὶ ἐλυτρώσατό σε κύριος ὁ ϑεός σου ἐκεῖϑεν· διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο.
Verse: 16    ἐὰν δὲ λέγῃ πρὸς σέ Οὐκ ἐξελεύσομαι ἀπὸ σοῦ, ὅτι ἠγάπηκέν σε καὶ τὴν οἰκίαν σου, ὅτι εὖ αὐτῷ ἐστιν παρὰ σοί,
Verse: 17    καὶ λήμψῃ τὸ ὀπήτιον καὶ τρυπήσεις τὸ ὠτίον αὐτοῦ πρὸς τὴν ϑύραν, καὶ ἔσται σοι οἰκέτης εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ τὴν παιδίσκην σου ποιήσεις ὡσαύτως.
Verse: 18    οὐ σκληρὸν ἔσται ἐναντίον σου ἐξαποστελλομένων αὐτῶν ἐλευϑέρων ἀπὸ σοῦ, ὅτι ἐϕέτιον μισϑὸν τοῦ μισϑωτοῦ ἐδούλευσέν σοι ἓξ ἔτη· καὶ εὐλογήσει σε κύριος ὁ ϑεός σου ἐν πᾶσιν, οἷς ἐὰν ποιῇς.
Verse: 19    Πᾶν πρωτότοκον, ὃ ἐὰν τεχϑῇ ἐν τοῖς βουσίν σου καὶ ἐν τοῖς προβάτοις σου, τὰ ἀρσενικά, ἁγιάσεις κυρίῳ τῷ ϑεῷ σου· οὐκ ἐργᾷ ἐν τῷ πρωτοτόκῳ μόσχῳ σου καὶ οὐ μὴ κείρῃς τὸ πρωτότοκον τῶν προβάτων σου·
Verse: 20    ἔναντι κυρίου ϕάγῃ αὐτὸ ἐνιαυτὸν ἐξ ἐνιαυτοῦ ἐν τῷ τόπῳ, ᾧ ἐὰν ἐκλέξηται κύριος ὁ ϑεός σου, σὺ καὶ ὁ οἶκός σου.
Verse: 21    ἐὰν δὲ ᾖ ἐν αὐτῷ μῶμος, χωλὸν ἢ τυϕλὸν ἢ καὶ πᾶς μῶμος πονηρός, οὐ ϑύσεις αὐτὸ κυρίῳ τῷ ϑεῷ σου·
Verse: 22    ἐν ταῖς πόλεσίν σου ϕάγῃ αὐτό, ὁ ἀκάϑαρτος ἐν σοὶ καὶ ὁ καϑαρὸς ὡσαύτως ἔδεται ὡς δορκάδα ἢ ἔλαϕον·
Verse: 23    πλὴν τὸ αἷμα οὐ ϕάγεσϑε, ἐπὶ τὴν γῆν ἐκχεεῖς αὐτὸ ὡς ὕδωρ.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 5.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.