და ჰრქუა უფალმან მოსეს: გუალე, შევედ შენ ფარაოსა და არქუ მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ებრაელთაჲ: გამოუტევე შენ ერი ეგე ჩემი, რათა გამოვიდენ უდაბნოდ და მსახურონ მე.
უკუეთუ არა გინდეს გამოტევება ერისა მაგის ჩემისა, დამადგებივე-ღა,
აჰა ეგერა, ჴელი უფლისა იყოს ყოველსა ზედა საცხოვარსა შენსა ველისასა და ყოველთა ზედა ჰუნეთა შენთა და ყოველსა ზედა კარაულებსა შენსა, და აქლემებსა შენსა და ზედა ზროხასა და ცხოვარსა შენსა სიკუდილი სასტიკი და ფრიადი.
და ვადიდო მე მას ჟამსა შინა ქუეყანა იგი ძეთა ისრაელისათა ქუეყანასა მას ზედა ეგჳპტელთასა, რათა საცხოვრისა მათისაგანი არა მოკუდეს არც[ა]ღა ერთი და საცხოვრისა მისგან ეგჳპტელთასა არა დაშთეს არცაღათუ ერთ.
და დრო უყო ღმერთმან და თქუა. ხვალისა დღესა ყოს უფალმან სიტყუა ესე ქუეყანასა ზედა.
და ხვალისაგან ყო უფალმან სიტყუა იგი და მოიწია სიკუდილ ყოველსა ზედა პირუტყუსა ეგჳპტელთასა, და პირუტყუთა მათგან ძეთა ისრაელისათა არა განეჴუა არც[ა]ღა ერთ.
იხილა რა ფარაო, რამეთუ საცხოვართა მათგანი ძეთა ისრაელისათა არა განეჴუა არცაღა ერთი, განიფიცხა გული თჳსი და არა გამოუტევა ერი იგი.
და ჰრქუა უფალმან მოსეს და აჰრონს: აღიღეთ თქუენ და აღივსენით ჴელნი თქუენნი ნაცრითა თორნისათა და აღაფქურიეთ ცად აღმართ წინაშე ფარაოსა, წინაშე ყოვლისა მის ერისა მისისა.
და იყოს მტუერი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა, და აღმოესხას ყოველსა კაცსა და ყოველსა საცხოვარსა ფაქლი გამომტკუფოლვარე გამოსხმით ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა.
და მოიღეს ნაცარი იგი თორნისა და აღაცრა მოსე ზეცად წინაშე ფარაოსა. და იწყო გამოსხმად ფაქლმან და აღდუღებად ნატკუფოლავსა მას ზედა კაცსა და პირუტყუსა.
და ვერღარა დაუდგებოდეს გრძნეულნი იგი წინაშე მოსესა ფაქლისა მისთჳს, რომელი-იგი გამოსხმულ იყო მათ ზედა, რამეთუ ეგრე სასტიკად გამოესხმოდა პირველად გრძნეულთა მათ და მერმეღა ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა.
და განუფიცხა უფალმან გული ფარაოსი და არა ერჩდა მათ, ვითარცა-იგი უბრძანებდა უფალი.
და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღიმსთუე შენ ცისკარს ოდენ წინაშე ფარაოსა და არქუ ესრე: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ებრაელთა: გამოუტევე ერი ჩემი და მსახურება მსახურონ მე.
ამას ჟამსა და მე მიუტეო ყოველივე შესამთხუეველი, რა-იგი შეგემთხჳოს გულსა შენსა და გულსა ვაშტისა მაგის შენისასა და ყოვლისა ერისა შენისასა, რათა უწყოდით, რამეთუ არავინ არს სხუა ჩემებრ ყოველსა ზედა ქუეყანასა.
რამეთუ აწ მივყო ჴელი ჩემი და გგუემო შენ მრავლითა გუემითა და ერი ეგე შენი მოვსრა სიკუდილითა და აღგჴოცო შენ ქუეყანისაგან.
რამეთუ ამისთჳს დაგმარხე შენ მოაქამდე, რათა შენ ზედა ვაჩუენო ძლიერება ჩემი, რათა მიეთხრას სახელი ესე ჩემი ყოველსა ქუეყანასა.
აწ უკუე შენ იპყრობვე-ღა ერსა მაგას ჩემსა და არა გამოუტევებ მაგათ.
აჰა ეგერა, ვაწჳმებ მე ამას ჟამსა ხვალე სეტყუასა ფრიად სასტიკსა, რომელ ეგევითარი არასადა ყოფილ არს ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა ჟამითგან დაბადებისა მისისათა მოაქამომდე.
აწ უკუე სწრაფით უბრძანე შემოკრებად საცხოვრისა, რომელ-იგი იყოს ველსა გარე, რამეთუ ყოველი კაცი და პირუტყჳ, რომელი იპოოს ველსა და არა შევიდეს სახიდ, დაეცემოდის მას ზედა სეტყუა იგი და მოსპოლვიდეს მას.
და ყოველთა, რომელთა შეეშინა სიტყჳსა მისგან უფლისა, მონათა მისთაგან ფარაოსთა, შემოკრიბეს საცხოვარი იგი მათი სახლებსა და განერა.
და რომელთა-იგი არა მიხედეს სიტყუასა მას უფლისასა, დაუტევეს ველსა გარე და მოისრა.
და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღყავ ჴელი ეგე შენი ზეცად და მოჴდეს სეტყუა ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა ზედა, კაცთა, საცხოვართა და ყოველსა ზედა თივასა ქუეყყანისასა.
აღირთხა მოსე ჴელი თჳსი ცად და უფალმან მოსცა ჴმა ზეცით გარდამო და იყო ქუხილი და მოჴდა სეტყუა სასტიკი და რბიოდა ნაბერწყალები ზედა ქუეყანასა მას, და აწჳმა უფალმან სიტყუა იგი სასტიკი ყოველსა მას ზედა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა.
სეტყუდა სეტყუა იგი და შესტუსვიდა ცეცხლი შორის სეტყუასა მას. და იყო სეტყუა იგი სასტიკ ფრიად, რომელ არასადა ყოფილ იყო ეგევითარი დასაბამითგან ჟამთა ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა.
და გუემა სეტყუამან ყოველი იგი ქუეყანა ეგჳპტელთა მათ კაცითგან მიპირუტყუთადმდე, და ყოველი თივა ველისა მოსპო სეტყუამან მან და ყოველი ხე ველისა შემუსრა.
გარნა ქუეყანასა მას ხოლო გესემისასა, სადა-იგი იყვნეს ძენი ისრაელისანი, არა იყო სეტყუა იგი.
მოავლინა ფარაო და მოუწოდა მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა მათ: აწ შეცოდებულ ვარ მე ამიერითგან, რამეთუ უფალი მართალ არს, მე და ერი ჩემი ცრუ ვართ.
ილოცეთ ჩუენთჳს უფლისა მიმართ ღმრთისა, და დასცხრეს ჴმა ესე სეტყჳსაჲ ამის და ცეცხლისაჲ და ნაბერწყალი ესე, და განგავლინნე თქუენ, რათა მერმე არღარა დაჰყუდნეთ.
ჰრქუა მას მოსე. აწ ვითარცა განვიდე ქალაქსა ამას, განვიპყრნე ჴელნი ჩემნი უფლისა მიმართ ღმრთისა და ჴმა ეგე ქუხილისა მაგის დაყუდნეს და სეტყუა ეგე დასცხრეს და დადგეს წჳმა ეგე, რათა უწყოდი, რამეთუ უფლისა არს ქუეყანა.
არამედ შენ და ერი ეგე შენი, ესოდენ უწყი, ვითარმედ არღა გეშინის უფლისა.
რამეთუ სელი იგი და ქრთილი იგუემა, რამეთუ ქრთილი იგი გოდლოდა ოდენღა და სელი თესლოოდა.
ხოლო იფქლი იგი და ასლი არა იგუემა, რამეთუ მცხუედ იყო.
და გამოვიდა მოსე ფარაოსგან ქალაქსა მას, აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი უფლისა მიმართ და ქუხილნი იგი და ელვანი, წჳმა იგი და სეტყუა დასცხრეს და არღარა დასწუთა ნაწუეთი ერთი ქუეყანასა ზედა.
იხილა რა ფარაო, რამეთუ დასცხრეს წჳმანი იგი და სეტყუა და დაყუდნეს ჴმანი იგი ქუხილისანი მის, შე-ვე-ღა-სძინა შეცოდება.
და განიფიცხა გული მისი და გული ერისა თჳსისა და არდარა გამოუტევნა ძენი ისრაელისანი, ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს.
