და ჰრქუა უფალმან მოსეს: გუალე, შევედ შენ ფარაოსა რამეთუ მე განმიფიცხებიეს გული მისი და გული ერისა მისისა და გული მთავართა მისთა, რათა აწ ცხადად მოვიდეს ესე ყოველი სასწაული მის ზედა.
რათა თქუენცა უთხრათ შვილთა თქუენთა და შვილის-შვილთა თქუენთა, ნაშობთა მათ თჳსთა, რაოდენი უყო მე ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა და სასწაულები იგი და ნიშები ჩემი, რომელ ვყავ მაგათ ზედა, გულისჴმა-ჰყოთ, და უწყოდეთ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი.
შევიდეს მოსე და აჰრონ წინაშე ფარაოსა და ჰრქუეს მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ებრაელთა: ვიდრემდე არა გრცხუენოდის? გამოუტევე შენ ერი ეგე ჩემი, რათა მსახურება მსახურონ მე.
უკუეთუ არა გნებავს გამოტევება ერისა მაგის ჩემისა, ხვალე და მასვე ჟამსა მოვჰჴადო საზღვართა შენთა ზედა მკალი.
და დაფაროს პირი ქუეყანისა მაგის შენისა და ვერ იხილო ქუეყანა იგი შენი და შეჭამოს ყოველივე იგი ნეშტი ქუეყანისა მაგის, რომელი დაშთომილ იყოს სეტყჳსა მისგან და შეჭამოს ყოველივე მცენარე ქუეყანისა მაგის შენისა.
აღივსოს საუნჯეები შენი და ტაძრები ეგე შენი და სახლები და ყოველი საუნჯეები მონებისა მაგის შენისა, და ყოველივე სახლები აღივსოს ყოველსა მაგას ქუეყანასა ეგჳპტელთასა, რომელ ეგევითარი არასადა ეხილვოს მამათა შენთა ჟამითგან, რომლით დაბადებულ იყვნეს იგინი ქუეყანასა ზედა მოდღენდელად დღედმდე. მიჰრიდა მოსე და გამოვიდა პირისაგან ფარაოსა მთავართა თჳსთა.
...ვიდრემდე იყოს გუემაესე ჩუენზედა? განუტევე ერი ეგე, რათა მივიდენ და მსახურება ჰმსახურონ უთალსა ღმერთსა თჳსსა, ანუ არა უწყი, რამეთუ წარწყმდა ეგჳპტე?
და მოაქციეს მოსე და აჰრონ მუნვე ფარაოსა. და ჰრქუა მათ: გუალეთ, წარვედით და ჰმსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა! და აწ ვინ და ვინ მისლვად ხართ?
მიუგომოსე და ჰრქუა: მოხუცებულითურთ და ჭაბუკითურთ მივალთ, ძეებით და ასულებით, ცოლით და შვილითურთ, მივიდეთ ზროხით და ცხოვრით და ყოვლით საცხოვრითურთ, რამეთუ უქმელი არს უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
და ჰრქუა მათ ფარაო: ეგრე იყავნ! უფალი თქუენ თანა! სადა თქუენ განგიტევენ, სახლითურთ თქუენით გნებავს წარსლვის? ჰხედავთ, რამეთუ ზრახვა ბოროტებისა ძეს გულსა შინა თქუენსა.
არა ეგრე არს, ნუ მიხუალთ! არამედ მამანი ხოლო მივიდედ და მსახურება თჳსი ჰმსახურებდ უფალსა ღმერთსა მათსა, სადა მაგას რასა ეძიებთ თქუენ და გამოასხნეს იგინი პირისაგან ფარაოსა.
ჰრქუა უფალმან მოსეს: მიჰყავ ჴელი შენი ქუეყანასა მაგას ეგჳპტელთასა და აღმოვედინ მკალი ქუეყანასა ზედა და შეჭამოს ყოველი მხალი ნედლი და ყოველივე ნაყოფი ხისა, რომელ დაშთომილ იყო სეტყჳსაგან.
აღიპყრნა მოსე ჴელნი თჳსნი ზეცად და მოავლინა უფალმან ქარი ბღუარისა ყოველსა მას ზედა ქუეყანასა დღე ყოველ და ღამე ყოველ განთიადითგან შემწუხრებადმდე. და მიცისკრადმდე ქარნი იგი ქროდა და აღმოადინებდა მკალსა.
და აღავსებდა ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა და დაფარა ყოველივე საზღვარი ქუეყანისა ეგჳპტისა მკალმან დიდად ფრიად, რამეთუ არასადა იყო დასაბამოთგანვე აქამომდე.
და განრყუნა ყოველი ქუეყანა ეგჳპტელთა და შეჭამა ყოველივე მწუანვილი ველისა და ყოველი ნაყოფი ხისა, რომელ განრინებულ იყო სეტყჳსაგან სასტიკისა. და არა დაშთა რათურთით მხალი ნედლი ველისა ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა.
სწრაფით მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: ვცოდე მე წინაშე უფლისა დმრთისა თქუენისა და თქუენცა.
ამას ჯერსა შე-ღა-მიწყნარეთ მე ამას უნასსა ზედა და ილოცეთ ჩემთჳს უფლისა მიმართ ღმრთისა თქუენისა, რათა განაქარვოს ჩემგან მკალი ესე.
და გამოვიდა მოსე პირისაგან ფარაოსა და ილოცვიდა უფლისა მიმართ.
და გარდააქცია უფალმან ქარნი იგი უსასტიკესად ზღჳთ, აღიღო და აღუმაღლა მკალსა მას და შთადვა იგი ზღუასა მას მეწამულსა, და არა დაშთა რათურთით მკალი იგი არცა ერთ ყოველსა მას ქუეყანასა ეგჳპტელთასა.
მერმე განუფიცხა უფალმან გული ფარაოს და არავე უნდა გამოტევება ძეთა მათ ისრაელისათა.
და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღირთხ ჴელი შენი და იყავნ ბნელ, უღაღ ჴშირ, ჴელით შესაპყრობელ ქუეყანასა მაგას ზედა ეგჳპტელთასა.
აღირთხა მოსე ჴელი თჳსი ზეცად და იქმნა ბნელი, წყუდიადი, ნისლი და არმური ყოველსა ზედა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა სამ დღე.
და ვერ იხილა კაცმან მოყუასი თჳსი, ვერცა ძმაჲ თჳსი, და არავის ეძლო ყოვლად აღდგომად სარეცლით თჳსით სამთა მათ დღეთა, ხოლო ძეთა მათ ისრაელისათა იყო ნათელ ყოველთავე საყოფელთა მათთა.
მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: გუალე, წარვედით და ჰმსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა! გარნა ცხოვარი და ზროხა ადგილობან იყავნ და ყოვლითა სიმრავლითა წარვედით.
მიუგო მოსე და ჰრქუა: არა ეგრე, არამედ ცხოვრით და ზროხით და ყოვლითურთ ჭურჭლით ჩუენით წარვიდეთ და ზედა შენცა მეც ჩუენ საწევნელი მსხუერპლთა მათ, რომელ-იგი შევწიროთ ჩუენ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
აცადე, თუ ჩუენი არა დაგიტეოთ შენ არცაღა ჭლაკი ერთი მათგანი, რამეთუ არა უწყით, რა სათნო იყოს მსახურებად უფლისა დმრთისა ჩუენისა მსხუერპლი საკუერთხთა ნაყოფისა მის ჩუენისაგანი, არცა უწყით, რა.
მერმე გან-ვე-აფიცხა უფალმან გული ფარაოსი და არავე უნდა გამოტევება მათი.
და განრისხნა ფარაო და თქუა: წინა-განმეშორენით, წარვედით ჩემგან და ნუღარა შესძინებთ პირსა ჩემსა, რამეთუ, რომელსა დღესა მეჩუენო მე შენ, მუნთქუესვე მოჰკუდე.
ჰრქუა მას მოსე: არღარა ვეჩუენო პირსა შენსა.
