და წარმოვიდა მიერ აბრაჰამ ქუეყანად ჩრდილოდ კერძო და დაეშჱნა შოვრის კადესა და შოვრის სურსა და იყოფვოდა გერარს.
თქუა აბრაჰამ სარაჲსთჳს, ცოლისა მისისა, ვითარმედ: დაჲ ჩემი არს. შეეშინა სიტყუად, ვითარმედ: ცოლი ჩემი არს, ნუუკუე მოკლან იგი კაცთა მის ქალაქისათა მისთჳს. მიავლინა აბიმელიქ მეფემან გერარელთამან და მიიყვანა სარრა.
მოვიდა ღმერთი აბიმელიქისა ძილსა შინა ღამე და ჰრქუა მას: აჰა-ეგერა შენ მოჰკუდე დედაკაცისა მაგის ძლით, რამეთუ ეგე შეყოფილ არს ქმარსა.
ხოლო აბიმელიქ არა შეეხო მას და თქუა: უფალო, ნათესავი უმეცარი და მართალი წარსწყმიდოა?
ანუ არა მან მრქუა მეა, ვითარმედ: დაჲ ჩემი არს და ამან მითხრა მე, ვითარმედ: ძმაჲ ჩემი არს? გულითა წრფელითა და სიმართლითა ჴელთაჲთა ვყავ ესე.
ჰრქუა მას ღმერთმან ჩუენებასა მას: მე უწყი, რამეთუ გულითა წმიდითა ჰყავ ესე და გერიდე შენ, რაჲთა არა სცოდო ჩემდა მომართ. ამისთჳსცა არა გიტევე შენ შეხებად მას.
