უკუეთუ ცოდოს კაცმან და ესმეს ჴმაჲ ფიცისაჲ და ესე წამებდეს, გინა თუ იხილა, გინა თუ თანად იცის, და უკუეთუ არა უთხრა, მოიღო მან Page of ms. O: 124v ცოდვაჲ მისი.
კაცი, რომელი შეეხოს ყოველსა საქმესა არაწმიდებისასა. გინა მძორსა, გინა ნამჴეცავსა არაწმიდასა, გინა მკუდარსა რომელსავე საძაგელსა არაწმიდათასა ...
გინა თუ შეეხოს არაწმიდებასა რასმე კაცისასა, ყოველსავე არაწმიდებასა მისსა, რომელსა შეეხოს და შეგინებულ იქმნა და დაავიწყდა და ამისა შემდგომად ცნა და ცოდა;
და კაცმან, რომელმან ფუცოს და გან-რაჲმე-აჩინოს პირითა თჳსითა ბოროტისა ყოფაჲ, გინა კეთილისა ყოფაჲ, ყოვლისა მისებრ, რომელი აღუთქუა კაცმან ფიცით და დაავიწყდა იგი, და ესრჱთ ცნა და ცოდა ერთი რაჲმე მათგანი,
და მიუთხრას მისთჳს ცოდვაჲ იგი, რომელ ცოდა.
და შეწიროს ღმრთისა, რომელთათჳს ... ცოდა, ნეზჳ ცხოვართაგან ტარიგი, გინა ვაცი თხათაგან ცოდვისათჳს. და ლხინება-ყოს მღდელმან მან ცოდვისა მისთჳს, და მიეტეოს მას ცოდვაჲ იგი.
უკუეთუ ვერ ეძლოს ჴელსა მისსა ყოფად ცხოვარი, შეწიროს ღმრთისა ცოდვისა მისთჳს, რომელ ცოდა, ორნი გურიტნი ანუ ორნი მართუენი ტრედისანი: ერთი ცოდვისათჳს, და ერთი ყოვლად დასაწუველად.
და მოართუნენ იგინი მღდელსა და შეწიროს იგი მღდელმან მან ცოდვისა მისისათჳს Page of ms. O: 125r პირველად, წარჰკუეთოს თავი მისი მღდელმან მან საქციელითგან და არა განახევროს,
და აპკუროს სისხლისა მისგან, რომელ არს ცოდვისაჲ. კედელსა საკურთხეველისასა, ხოლო ნეშტი იგი სისხლი დაწრიდოს ხარისხსა თანა საკურთხეველისასა, რამეთუ ცოდვისაჲ არს.
ხოლო მეორე იგი ყოს ყოვლად დასაწუველ, ვითარცა-იგი ჯერ-არს, და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან ცოდვისა მისთჳს, რომელ ცოდა, და მიეტეოს მას.
უკუეთუ არა პოვოს ჴელმან მისმან წყვილნი გურიტნი ანუ ორნი მართუენი ტრედისანი, შეწიროს მსხუერპლად მისა ცოდვისა მისთჳს მეათჱ სამინდოჲსა სათუელი ცოდვისა მისთჳს, და არა დაასხას მას ზედა ზეთი და არა დასდვას მას ზედა გუნდრუკი, რამეთუ ცოდვისაჲ არს.
და მოართუას იგი მღდელსა მას, და აღიღოს მისგანი მღდელმან სავსე მჭელი მოსაჴსენებელად მისა და დადვას იგი საკურთხეველსა ზედა მსხუერპლთასა წინაშე ღმრთისა: ცოდვისაჲ არს.
და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან ცოდვისა მისისათჳს, რომელ ცოდა ერთი რაჲმე ამათგანი, რომელ-რაჲ პოვა და შეწირა, მიეტეოს მას; ხოლო ნეშტი იგი იყოს მღდელისა მის, ვითარცა მსხუერპლი ქებისაჲ.
Page of ms. O: 125v ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
კაცსა უკუეთუ რაჲმე დაავიწყდა დავიწყებაჲ და ცოდა არა ნეფსით სიწმიდეთა შინა ღმრთისათა, და შეწიროს ცოდვისა მისისათჳს ღმრთისა ვერძი უბიწოჲ ცხოვართაგან სასყიდელითა ვეცხლისაჲთა სასწორთაგან, სასწორითა წმიდითა, რომლისათჳს-იგი ბრალი ქმნა,
და ცოდა სიწმიდეთა შინა მისთა, ზღოს ესე და მეხუთჱ შესძინოს მას ზედა და მისცეს იგი მღდელსა მას. და მღდელმან მან ლხინება-ყოს მისთჳს ვერძითა მით ბრალისაჲთა, და მიეტეოს მას.
და კაცმან უკუეთუ ცოდოს და ყოს ერთი რაჲმე მცნებათაგანი ღმრთისათაჲ, რომელი არა ჯერ-იყოს ყოფად, და ვერ ცნა და ბრალი ქმნა და მოიღო ცოდვაჲ იგი,
მოჰგუაროს მღდელსა ვერძი უბიწოჲ ცხოვართაგან სასყიდლისა ვეცხლისაჲთა ბრალისა მისთჳს, და ლხინება-ყოს მღდელმან მან უმეცრებისა მისისათჳს, რომელ ვერ ცნა და მან არა იცოდა, [და მიეტეოს მას,
რამეთუ ცოდა] ცოდვაჲ წინაშე ღმრთისა.
