Յամին ութուտասներորդի նաբուքոդոնոսորայ արքայի, արա́ր պատկեր ոսկի. բարձրութի(ւն) նորա վաթսո́ւն կանգուն, եւ լայնու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) կանգուն վեց։ եւ կանգնեաց զնա ՛ի դաշտին դէարայ յաշխարհին բաբելացւոց։
Եւ արձակեաց ժողովել զզօրավարս, եւ զզօրագլուխս, եւ զկուսակալս, զպետս եւ զբռնաւորս եւ զգործակալս՝ եւ զա(մենայ)ն իշխանս աշխարհաց գա́լ ՛ի նաւակատիս պատկերին՝ զոր կանգնեաց արքայն նաբուքոդոնոսոր։
Եւ ժողովեցան կուսակալք, զօրավարք եւ զօրագլուխք՝ պե́տք եւ բռնաւորք. մեծամեծք՝ գործակալք, եւ ա(մենայ)ն իշխանք աշխարհաց, գա́լ ՛ի նաւակատիս պատկերին՝ զոր կանգնեա́ց արքայն նաբուքոդոնոսոր։ եւ կային առաջի պատկերին զոր կանգնեաց արքայն նաբուքոդոնոսոր։
Եւ քարո́զ կարգայր զօրութ(եամ)բ եւ ասէր՝ ձե́զ ասի ազգք եւ ազինք եւ լեզուք։
յորժամ լսիցէք զձայն փողոյ՝ սրընկի՝ թմբկի՝ եւ քնարի՝ եւ տաւղի եւ զերգոց միաբանու(թ)ե(ան), եւ զա(մենայ)ն ազգաց արուեստականաց, անկանիջիք եւ երկիրպագանիջիք պատկերին զոր կանգնեաց նաբուքոդոնոսո́ր արքայ։
Եւ որ ո́չ անկեալ երկի́ր պագանիցէ՝ ՛ի նմին ժամու ընկեսցի ՛ի հնոցն հրո́յն բորբոքելոյ։
Եւ եղեւ իբրեւ լուան ազգքն զձայն փողոյն՝ զսրընկին զտաւղի, եւ զնուագարանաց, եւ զա(մենայ)ն ազգաց արուեստականաց, անկանէին ա(մենայ)ն ազգքն եւ ազինք եւ լեզուք՝ եւ երկի́ր պագանէին պատկերին ոսկւոյ զոր կանգնեաց արքայն նաբուքոդոնոսոր։
Յայնժամ մատեան արք քաղդեացիք՝ եւ եղեն չարախօս զհրէից առ նաբուքոդոնոսորայ,
եւ ասեն. Ա́րքայ՝ յաւիտեա́ն կեաց։
դու հրաման ետուր ա(մենայ)ն մարդոյ՝ որ լսիցէ զձայն փողոյ՝ զսրընկի՝ եւ զքնարի՝ եւ զտաւղի՝ եւ նուագարանաց. եւ զա(մենայ)ն ազգաց արուեստականաց։
եւ որ ո́չն անկեալ երկիրպագանիցէ պատկերին ոսկւոյ՝ անկցի ՛ի հնոց հրո́յն բորբոքելոյ։
Արդ՝ ե́ն աստ ա́րք հրէայք՝ զորս կացուցեր ՛ի վ(ե)ր(այ) գործոց աշխարհիս բաբելացւոց, սեդրաք, միսաք, եւ աբեդնագով. որ ո́չ հնազանդեցան հրամանի քում ա́րքայ. եւ զդիս քո ո́չ պաշտեն, եւ պատկերիդ ոսկւոյ զոր կանգնեցեր՝ երկիր ո́չ պագանեն։
Յայնժամ նաբուքոդոնոսոր սրտմտու(թեամ)բ եւ բարկու(թեամ)բ հրամայեաց ածե́լ զսեդրաք՝ միսաք՝ եւ զաբեդնագով։եւ ածին առաջի թագաւորին։
Պատասխանի ետ նաբուքոդոնոսոր՝ եւ ասէ ցն(ո)ս(ա). թէ արդարեւ՞ սեդրաք միսաք եւ աբեդնագով, զդի́ս իմ ո՞չ պաշտիցէք՝ եւ պատկերին ոսկւոյ զոր կանգնեցի երկիր ո՞չ պագանիցէք։
Բայց արդ՝ եթէ պատրաստք լինիցիք, զի յորժամ լսիցէք զձայն փողոյ սրընկի եւ թմբկի եւ քնարի, եւ զմիաբանու(թ)ի(ւն) ա(մենայ)ն ազգաց արուեստականաց, անկանիցիք եւ երկի́ր պագանիցէք պատկերին զոր արարի։ ապա թէ ո́չ պագանիցէք երկիր՝ ՛ի նմին ժամու անկանիցիք ՛ի հնո́ց հրոյն բորբոքելոյ. եւ ո՞վ է ա(ստուա)ծ՝ որ փրկէ զձեզ ՛ի ձեռաց իմոց։
Պատասխանի ետուն՝ սեդրաք, միսաք, եւ աբեդնագով. եւ ասեն ցարքայ նաբուքոդոնոսոր։ ո́չինչ է պիտոյ վ(ա)ս(ն) բանիդ այդորիկ տալ քեզ պատասխանի։
զի է́ մեր ա(ստուա)ծ յերկինս՝ զոր մեքն պաշտեմք. կարօղ է փրկել զմեզ ՛ի հնոցէ հրոյդ բորբոքելոյ, եւ ՛ի ձեռաց քոց արքայ՝ ապրեցուցանել զմեզ։
ապա թէ ոչ՝ այս ինչ յայտնի́ լիցի քեզ արքայ՝ զի զդիս քո մեք ո́չ պաշտեմք, եւ պատկերիդ ոսկւոյ զոր կանգնեցեր՝ երկիր ո́չ պագանեմք։
Յայնժամ նաբուքոդոնոսոր լի́ եղեւ սրտմտութ(եամ)բ. եւ գոյն երեսաց ն(ո)ր(ա) շրջեցա́ւ ՛ի վ(ե)ր(այ) սեդրաքայ միսաքայ եւ աբեդնագովի։ եւ ասէ՝ ջեռուցէ́ք զհնոցն եւթնապատիկ, զի մինչեւ ՛ի վախճան այրեսցին։
եւ արք հինգ՝ զօրաւո́րք զօրութ(եամ)բ՝ կապեսցեն զսեդրաք միսաք եւ զաբեդնագով՝ արկանե́լ ՛ի հնոց հրոյն բորբոքելոյ։
Յայնժամ արքն այնոքիկ կապեցան պատմուճանօք եւ վարտեօք, արտախուրակօք եւ զանկապանօք իւրեանց, եւ ընկեցան ՛ի մէջ հնոցի հրոյն բորբոքելոյ։
զի հրաման թագաւորին սաստկանայր, եւ հնոցն բորբոքէր եւթնպատի́կ առաւել յոյժ։
Եւ երեքեան նոքա՝ սեդրաք, միսաք, եւ աբեդնագով, անկա́ն ՛ի մէջ հնոցին կապեալք։
գնային ՛ի մէջ հրոյն։ օրհնէին եւ գովէին զտ(է)ր ա(ստուա)ծ։
Յարեա́ւ ազարիա, եւ կաց յաղօթս ա́յսպէս. եբա́ց զբերան իւր ՛ի մէջ հրոյն՝ եւ ասէ։
Օրհնեա́լ ես տ(է)ր ա(ստուա)ծ հարցն մերոց, գովեալ եւ փառաւորեալ է անուն քո յաւիտեանս.
զի արդա́ր ես յա(մենայ)նի զոր ածեր ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր, եւ ա(մենայ)ն գործք քո ճշմարիտ են։ եւ ուղի́ղ են ճանապարհք քո, եւ ա(մենայ)ն դատաստանք քո ճշմարտութի(ւն)։
եւ իրաւունս ճշմարտու(թ)ե(ան) արարեր ըստ ա(մենայ)նի զոր արարեր մեզ, եւ քաղաքին սրբոյ հարցն մերոց ե(րուսաղէ)մի։ Զի ճշմարտութ(եամ)բ եւ յիրաւի́ ածեր զայս ա(մենայ)ն վ(ա)ս(ն) մեղաց մերոց։
զի մեղաք եւ անօրինեցաք յապստամբ լինելն ՛ի քէն, եւ առաւել մեղաք յա(մենայ)նի.
եւ պատուիրանաց քոց ո́չ անսացաք։ Ո́չ պահեցաք եւ ո́չ արարաք ո(ր)պ(էս) պատուիրեցեր մեզ՝ զի բարի լինիցի մեզ։
եւ զա(մենայ)ն զոր ածեր ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր, եւ զա(մենայ)ն զոր արարեր մեզ՝ արդա́ր դատաստանաւ արարեր։
Եւ մատնեցեր զմեզ ՛ի ձեռս թշնամեաց մերոց, անօրինաց խստաց եւ ապստամբողաց. եւ թագաւորի՝ անիրաւի եւ չարի́ քան զա(մենայ)ն երկիր։
Եւ արդ ո́չ գոյ մեզ բանալ զբերանս մեր, զի ամօթ եւ նախատինք եղաք ծառայից քոց պաշտօնէից։
Այլ մի́ մատներ զմեզ ՛ի սպառ վասն անուան քոյ, եւ մի́ ցրեր զուխտ քո,
եւ մի́ ՛ի բացէ́ առներ զողորմու(թ)ի(ւն)ս քո ՛ի մէնջ։ Վ(ա)ս(ն) աբրահամու սիրելւոյ քոյ եւ վ(ա)ս(ն) իսահակայ ծառայի քոյ՝ եւ վ(ա)ս(ն) ի(սրայէ)լի սրբոյ քոյ.
որոց խոստացար բազմացուցանել զզաւակ ն(ո)ց(ա) իբրեւ զաստեղս երկնից, եւ իբրեւ զաւազ առ ափն ծովու։
Եւ արդ տ(է)ր՝ նուաղեցա́ք քան զա(մենայ)ն ազգս։ եւ եմք տառապեալք յա(մենայ)ն երկրի այսօր վ(ա)ս(ն) մեղաց մերոց։
եւ ո́չ գոյ ՛ի ժամանակի յայսմիկ իշխան՝ մարգարէ՝ եւ առաջնորդ. ո́չ ողջակէզք եւ ո́չ զոհք, եւ ո́չ պատարագք եւ ո́չ խունկք. եւ ո́չ տեղի տալոյ երախայրիս առաջի քո,
եւ գտանել զողորմու(թ)ի(ւն)։ Այլ անձամբք բեկելովք՝ եւ հոգւովք տառապանաց ընդունելի լիցուք
իբրեւ զողջակէզս խոյոց եւ զուարակաց. եւ իբրեւ զբիւրաւորս դառանց պարարտաց։ ա́յնպէս եղիցի պատարագս մեր այսօր առաջի քո լինել կատարեալ զկնի քո, զի չի́ք ամօթ յուսացելոցս ՛ի քեզ։
Եւ արդ գամք զհետ քո ա(մենայ)ն սրտիւք մերովք, եւ երկնչիմք մեք ՛ի քէն, եւ խնդրեմք զերեսս քո.
մի́ յամօթ առներ զմեզ։ այլ արա́ ընդ մեզ ըստ հեզու(թ)ե(ան) քում, եւ ըստ բազում ողորմութե(ան) քում։
եւ փրկեա́ զմեզ վասն սքանչելեաց քոց. եւ տո́ւր փառս անուան քում տ(է)ր։
Եւ յամօ́թ լիցին ամենեքեան ոյք ցուցանեն չարիս ծառայից քոց, եւ ամաչեսցեն յա(մենայ)ն բռնու(թ)ե(ան) իւրեանց. եւ զօրութի(ւն) ն(ո)ց(ա) խորտակեսցի́։
եւ ծանիցեն զի դո́ւ ես տ(է)ր ա(ստուա)ծ միայն, եւ փառաւորեալ ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն տիեզերաց։
Եւ ո́չ դադարէին որք արկին զն(ո)ս(ա) սպասաւորք թագաւորին՝ զհնոցն բորբոքելոյ, նաւթի́ւ եւ ձոթով եւ վշով եւ որթով։
եւ ելանէր դիզանայր բոցն ՛ի վերոյ քան զհնոցն ՛ի քառասուն եւ յինն կանգուն.
եւ շրջէր պատէր շուրջ զհնոցաւն. եւ այրէր զորս գտանէր ՛ի քաղդէացւոց անտի։
Եւ հրեշտակ ա(ստուծո)յ էջ եկաց ընդ ազարիանս ՛ի հնոցի անդ, եւ թօթափեաց զբոց հրոյն ՛ի հնոցէ անտի։
եւ արար ՛ի մէջ հնոցին իբրեւ զհողմ որ ցօղագին շնչիցէ, եւ ո́չ մերձենայր ամենեւին հուրն ՛ի ն(ո)ս(ա), ո́չ տրտմեցուցանէր եւ ո́չ նեղէր զն(ո)ս(ա)։
Յայնժամ երեքեան իբրեւ ՛ի միոջէ բերանոյ, օրհնէին եւ գովէին եւ փառաւո́ր առնէին զա(ստուա)ծ ՛ի մէջ հնոցին՝ եւ ասէին։
Օրհնեալ ես դու տ(է)ր ա(ստուա)ծ հարցն մերոց, գովեալ եւ առաւել բարձրացեալ յաւիտեանս։ եւ օրհնեալ է անուն ս(ուր)բ փառաց քոց. գովեալ եւ ա(սէին)։
Օրհնեալ ես ՛ի տաճարի փառաց սրբու(թ)ե(ան) քոյ, գովեալ եւ (ասէին)։
Օրհնեալ ես ՛ի վ(ե)ր(այ) աթոռոց արքայութե(ան) քոյ. գովեալ եւ ա(սէին)։
Օրհնեալ ես որ հայիս յանդունդս, եւ նստիս ՛ի քրովբէս, գովե(ալ եւ ասէին)։
Օրհնեալ ես՝ որ նստիս ՛ի հաստատութե(ան) երկնից, գովեալ եւ (ասէին)։
Օրհնեցէ́ք ա(մենայ)ն գործք տ(եառ)ն զտ(է)ր. օրհնեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան։
օրհնեցէ́ք երկինք զտ(է)ր, օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք հրեշտակք տ(է)ր զտ(է)ր օրհնե(ցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք ջուրք ա(մենայ)ն որ ՛ի վերոյ քան զերկինս օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք ա(մենայ)ն զօրու(թ)ի(ւն)ք տ(եառ)ն զտ(է)ր։
օրհնեցէ́ք արեւ եւ լուսին զտ(է)ր. օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք ա(մենայ)ն աստեղք երկնից զտ(է)ր. որհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք ա(մենայ)ն անձրեւք եւ ցօղք զտ(է)ր. օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք ա(մենայ)ն հողմք զտ(է)ր. օրհնե(ցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք հուր եւ տապ զտ(է)ր. օրհնեցէք, եւ (բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք ցուրտ եւ սառն զտ(է)ր. օրհնե(ցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք եղեամն եւ ձիւն զտ(է)ր. օրհնե(ցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
Օրհնեցէ́ք տիւք եւ գիշերք զտ(է)ր. օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք լոյս եւ խաւար զտ(է)ր. օրհնեցէ́(ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք ամպք եւ փայլատակունք զտ(է)ր. օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք երկիր զտ(է)ր. օրհնեցէք եւ բարձ(ր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք լերինք եւ բարձունք զտ(է)ր. օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք ա(մենայ)ն բոյսք երկրի զտ(է)ր. օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
Օրհնեցէ́ք աղբեւրք զտ(է)ր. օրհնե(ցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէք ծով եւ գետք զտ(է)ր. օրհնեցէք եւ (բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք կէտք եւ ա(մենայ)ն կայտառք որ ՛ի ջուրս զտ(է)ր. օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք թռչունք երկնից զտ(է)ր. օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք ա(մենայ)ն գազանք՝ եւ անասուն զտ(է)ր. օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք որդիք մարդկան զտ(է)ր. օրհնե(ցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
Օրհնեսցէ́ ի(սրայ)էլ զտ(է)ր. օրհնե(ցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք քահանայք զտ(է)ր. օրհնեցէք եւ (բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք ծառայք տ(եառ)ն զտ(է)ր. օրհնեց(է́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք հոգիք եւ շունչք արդարոց զտ(է)ր. օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
օրհնեցէ́ք սուրբք եւ խոնարհք սրտիւք զտ(է)ր. օրհ(նեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան)։
Օրհնեցէ́ք անանիա՝ ազարիա՝ եւ միսայէլ զտ(է)ր. օրհնեցէ́ք եւ բա́րձր արարէք զնա յաւիտեան։ Զի փրկեա́ց զմեզ ՛ի դժոխոց, եւ ՛ի ձեռաց մահու ապրեցոյց զմեզ. եւ փրկեաց զմեզ ՛ի հնոցէս, եւ ՛ի միջոյ բորբոքեալ բոցոյս, եւ ՛ի միջոյ հրոյս փրկեաց զմեզ։
Գոհացարո́ւք զտ(եառն)է, զի քաղցր է զի յաւիտեան է ողորմ ն(ո)ր(ա)։
Օրհնեցէ́ք ա(մենայ)ն պաշտօնեայք տ(եառ)ն զա(ստուա)ծն աստուծոց, օրհնեցէ́ք եւ գոհացարո́ւք, զի յաւիտեա́ն է ողորմ ն(ո)ր(ա)։
Եւ նաբուքոդոնոսոր իբրեւ լուաւ զօրհնու(թ)ի(ւն)ս ն(ո)ց(ա)՝ զարմացաւ։ յարեաւ տագնապաւ՝ եւ ասէ ցմեծամեծս իւր։ ո՞չ արս երիս կապեալս արկաք ՛ի մէջ հրոյն։ եւ ասեն ցթագաւորն. այո́ արդա́ր ասես արքայ։
Եւ ասէ թագաւորն, այլ ես տեսանեմ արս չո́րս արձակս, եւ գնան ՛ի մէջ հրոյն. եւ ապականու(թ)ի(ւն) ինչ՝ ո́չ գոյ ՛ի ն(ո)ս(ա)։ եւ տեսիլ չորրորդին նմա́ն է որդւոյ ա(ստուծո)յ։
Յայնժամ մատեաւ նաբուքոդոնոսոր ՛ի դուռն հնոցին հրո́յն բորբոքելոյ. եւ ասէ, սեդրաք՝ միսաք՝ եւ աբեդնագով՝ ծառայք ա(ստուծո)յ բարձրելոյ, ելէ́ք եւ եկա́յք։ Եւ ելին սեդրաք՝ միսաք՝ եւ աբեդնագով ՛ի միջոյ հրոյն։
եւ ժողովեցան նախարարքն եւ կուսակալք՝ եւ զօրավարքն եւ զօրաւորք թագաւորին. եւ տեսանէին զարսն զի ո́չ տիրեաց հուրն ՛ի մարմինս ն(ո)ց(ա), եւ հեր գլխոյ ն(ո)ց(ա) ո́չ խանձատեցաւ, եւ վարտիք ն(ո)ց(ա) ո́չ այլագունեցան, եւ հոտ հրոյ ո́չ գոյր ՛ի ն(ո)ս(ա)։
Եւ երկի́ր եպագ թագաւորն առաջի ն(ո)ց(ա) տ(եառ)ն։ եւ պատասխանի ետ նաբուքոդոնոսոր՝ եւ ասէ. որհեա́լ է ա(ստուա)ծ սեդրաքայ՝ միսաքայ՝ եւ աբեդնագովի. որ առաքեաց զհրեշտակ իւր եւ փրկեա́ց զծառայս իւր զի յուսացան ՛ի նա, եւ զբան թագաւորի անարգեցին. եւ մատնեցին զմարմինս իւրեանց ՛ի հուր. զի մի́ պաշտեսցեն եւ մի́ երկիր պագանիցեն ա(մենայ)ն աստուածոց, բայց միայն ա(ստուծո)յ իւրեանց։
Եւ արդ ե́ս տամ հրաման. ա(մենայ)ն ազգք եւ աղինք եւ լեզուք, որ խօսիցին հայհոյութի(ւն) զա(ստուծո)յ սեդրաքայ միսաքայ եւ զաբեդնագովի՝ ՛ի կորո́ւստ մատնեսցին, եւ տունք ն(ո)ց(ա) ՛ի յափշտակու(թ)ի(ւն)։ զի ո́չ գոյ ա́յլ ա(ստուա)ծ՝ որ կարօղ իցէ ա́յնպէս փրկել։
Յայնժամ թագաւորն առաւե́լ շքեղացոյց զսեդրաք միսաք եւ զաբեդնագով յերկրին բաբելացւոց, եւ բարձրացոյց զն(ո)ս(ա). եւ աղաչեաց լինել ն(ո)ց(ա) իշխան ա(մենայ)ն հրէիցն որ էին ՛ի թագաւորութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
Նաբուքոդոնոսոր արքայ, առ ա(մենայ)ն ազգս եւ լեզուս որ բնակեալ են յա(մենայ)ն երկրի, խաղաղու(թ)ի(ւն) բազմասցի ձեզ։
Զնշանս եւ զարուեստս զոր արա́ր ընդիս բարձրեալն՝ հաճո́յ թուեցաւ առաջի իմ պատմել ձեզ,
թէ ո՞պ մեծամեծք՝ եւ զօրաւո́րք են. արքայու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) արքայու(թ)ի(ւն) յաւիտենից, եւ իշխանութի(ւն) ն(ո)ր(ա) ազգաց յազգս։
