Յամին երկրորդի թագաւորոթե(ան) իւրոյ, ետես երա́զ նաբուքոդոնոսոր. եւ յիմարեցա́ւ ոգի ն(ո)ր(ա), եւ քուն հատա́ւ ՛ի նմանէ։
Եւ ասէ թագաւորն. կոչեցէ́ք զգէտս, եւ զմոգս, եւ զկախարդս, եւ զքաղդեայս, պատմե́լ թագաւորին զերազ իւր։ եւ եկին կացին առաջի թագաւորին։
Եւ ասէ ցն(ո)ս(ա) թագաւորն։ երա́զ տեսի, եւ յիմարեցաւ ոգի իմ խելամուտ լինել երազոյն։
Եւ խօսեցան քաղդեայն ընդ թագաւորին ասորերէն. արքայ յաւիտեա́ն կեաց. ասա́ դու զերազն ծառայից քից, եւ մեկնու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) ասասցո́ւք։
Պատասխանի ետ արքայն եւ ասէ ցքաղդեայսն. բանն վերացա́ւ յինէն. արդ եթէ ո́չ ցուցանիցէք ինձ զերազն՝ եւ զմեկնութի(ւն) ն(ո)ր(ա)՝ ՛ի կորուստ լինիցիք, եւ տունք ձեր յաւա́ր լինիցին։
ապա թէ զերազն՝ եւ զմեկնութի(ւն) ն(ո)ր(ա) ցուցանիցէք ինձ՝ պարգեւս եւ տուրս բազումս՝ եւ պատի́ւս առնուցուք յինէն։ բայց միայն զերազն եւ զմեկնութի(ւն) նորա պատմեցէ́ք ինձ։
Պատասխանի ետուն կրկին անգամ, եւ ասեն. ասասցէ արքայ զերազն ծառայից իւրոց, եւ զմեկնութի(ւն) ն(ո)ր(ա) պատմեսցուք։
Պատասխանի ետ արքայ եւ ասէ. ճշմարտի́ւ գիտեմ եթէ ժամավաճառ լինիք, զի տեսէք թէ բանն վերացաւ յինէն։
արդ՝ եթէ զերազն ո́չ պատմիցէք ինձ, գիտեմ զի բան սուտ եւ զեղծուցանելի՝ միաբանեալ էք ասել առաջի իմ մինչեւ ժամանակն անցցէ։ ասացէ́ք ինձ զերազն իմ, եւ գիտացից եթէ եւ զմեկնութի(ւն) ն(ո)ր(ա) պատմելո́ց էք ինձ։
Պատասխանի ետուն միւսանգամքաղդեացիք առաջի թագաւորին՝ եւ ասեն. ո́չ գոյ մարդ ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի՝ որ զբա́ն թագաւորի կարօղ է ցուցանել։ զի ա(մենայ)ն թագաւոր մեծ եւ իշխան, բան՝ զայդպիսի ո́չ հարցանէ ցգէտ՝ եւ ցմոգ՝ եւ ցքաղդեայ։
զի բան զոր արքայ հարցանէ՝ ծանր է. եւ ա́յլ ոք չի́ք որ պատմիցէ զայդ առաջի արքայի, բայց եթէ դիքն որոց ո́չ է բնակու(թ)ի(ւն) ՛ի մէջ ա(մենայ)ն մսեղեաց։
Յայնժամ թագաւորն բարկութ(եամ)բ բազմաւ ասաց կոտորել զա(մենայ)ն իմաստունս բաբելացւոց։
եւ հրամանն ել, եւ իմաստունքն կոտորէին։ եւ խնդրէին զդանիէլ՝ եւ զբարեկամս ն(ո)ր(ա) սպանանել։
Յայնժամ դանիէլ խօսեցաւ խորհուրդ եւ խրատ ը(նդ) արիովքայ դահճապետին արքային որ ելեալ կոտորէ́ր զիմաստունս բաբելացւոց՝ իշխան թագաւորին։
եհա́րց զնա եւ ասէ. վ(ա)ս(ն) է՞ր ել հրամանդ այդ խիստ յերեսաց արքայի։ եւ յայտնեաց զբանն արիովք դանիելի։
Եւ ասէ դանիէլ. մո́ւտ եւ աղաչեա́ զարքայն, զի տացէ նմա ժամ. եւ զմեկնութի(ւն) ն(ո)ր(ա) պատմեսցէ թագաւորին։
Եւ եմուտ դանիէլ ՛ի տուն իւր. եւ անանիայ եւ ազարիայ եւ միսայելի բարեկամաց իւրոց՝ եցո́յց զբանն։
եւ խնդրէին գթութի(ւն) յա(ստուծո)յ երկնից, զի մի́ կորիցէ դանիէլ՝ եւ բարեկամք իւր ընդ այլ իմաստունս բաբելաթւոց։
Յայնժամ դանիելի ՛ի տեսլեան գիշերոյ յայտնեցաւ խորհուրդն։ եւ օրհնեաց զա(ստուա)ծ երկնից դանիէլ,
եւ ասէ. եղիցի անուն տ(եառ)ն օրհնեալ յաւիտենից մինչեւ յաւիտեանս. զի իմաստու(թ)ի(ւն) եւ հանճար եւ զօրութի(ւն)՝ ն(ո)ր(ա) է։
եւ նա փոփոխէ զժամանակս՝ եւ զժամս. կացուցանէ զթագաւորս եւ փոփոխէ. տա́յ իմաստութի(ւն) իմաստնոց՝ եւ խորհուրդ խորհրդականաց։
ինքն յայտնէ զխորինս՝ եւ զգաղտնիս. գիտէ որ կայ ՛ի խաւարի եւ լոյս ընդ նմա։
Զքէն ա(ստուա)ծ հարցն մերոց գոհանամ եւ օրհնեմ. զի իմաստութի(ւն) եւ զօրութի(ւն) ետուր ինձ. եւ ծանուցեր ինձ որինչ աղօթիւք խնդրեցաք մեք ՛ի քէն. եւ զտեսիլ թագաւորին ցուցեր ինձ։
Եւ եմո́ւտ դանիէլ առ արիովք՝ զոր կացուցեալ էր թագաւորին կորուսանել զիմաստունս բաբելացւոց։ եւ ասաց ցնա զիմաստունս բաբելացւոց մի́ կոտորեր. բայց զիս տա́ր առաջի թագաւորին, եւ ես պատմեցից զմեկնու(թ)ի(ւն)ն թագաւորին։
Յայնժամ արիովք փութապէ́ս տարաւ զդանիէլ առաջի թագաւորին, եւ ասէ ցնա. գտի́ այր մի յորդւոց գերութե(ա)ն հրէաստանի, որ զմեկնու(թ)ի(ւն)ն պատմեսցէ արքայի։
Պատասխանի ետ թագաւորն եւ ասէ ցդանիէլ՝ որում անուն էր բաղտասար։ եթէ կարօ՞ղ իցես պատմել ինձ զերազն զոր տեսի՝ եւ զմեկնութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
Պատասխանի́ ետ դանիէլ առաջի թագաւորին՝ եւ ասէ. զխորհուրդդ զայդ զոր արքայ հարցանէ, ո́չ է իմաստնոց՝ եւ մոգուց՝ եւ գիտաց՝ եւ ըղձից՝ պատմել առաջի արքայի։
այլ գոյ ա(ստուա)ծ յերկինս՝ որ յայտնէ զխորհուրդս։ եւ եցո́յց նաբուքոդոնոսորայ արքայի՝ որինչ լինելոց է յաւուրս յետինս։ Երազն եւ տեսիլ գլխոյ քոյ յանկողնի քում, ա́յս է արքայ։
Խորհուրդք քո մտայո́յզ առնէին զքեզ յանկողնի քում, թէ զի́նչ լինելոց է́ յետ այսորիկ։ եւ յայտնիչն խորհրդոց եցո́յց քեզ զինչ լինելոց է։
Եւ ինձ՝ ո́չ առ իմաստու(թ)ե(ան) ինչ՝ որ իցէ յիս քան յա(մենայ)ն կենդանիս՝ յայտնեցաւ խորհուրդն. այլ վ(ա)ս(ն) ցուցանելոյ արքայի զմեկնու(թ)ի(ւն)ն, զի ծանիցես զխորհուրդս սրտի քոյ։
Դու ա́րքայ տեսանէիր. եւ ահա պատկեր մի մե́ծ պատկեր. եւ երեսք ն(ո)ր(ա) եւ տեսիլ ն(ո)ր(ա) ահագի́ն յոյժ։ եւ կա́յր առաջի քո. ահաւո́ր էր յոյժ պատկերն։
Որոյ գլուխն յոսկւոյ սրբոյ։ ձեռքն եւ լանջքն եւ բազուկք իւր՝ արծաթիք։ մէջք ն(ո)ր(ա) եւ բարձք՝ պղնձիք։
եւ սրունքն՝ երկաթիք։ եւ ոտքն՝ կէսն յերկաթոյ՝ եւ կէսն ՛ի խեցւոյ։
Հայէիր մինչեւ հատաւ վէմ առանց ձեռին՝ եւ եհար զպատկերն ՛ի վ(ե)ր(այ) երկաթեղէն եւ խեցեղէն ոտիցն՝ եւ մանրեա́ց զն(ո)ս(ա) ՛ի սպառ։
Յայնժամ առհասարակ մանրեցան՝ խեցին եւ երկաթ, պղինձն եւ արծաթ՝ եւ ոսկին, եւ եղեն իբրեւ զփոշի́ կալոյ ամարայնոյ։ եւ ա́ռ զն(ո)ս(ա) սաստկու(թ)ի(ւն) հողմոյ. եւ տեղի ո́չ գտանէր ն(ո)ց(ա)։ Եւ վէմն որ եհար զպատկերն՝ եղեւ լեառն մեծ, եւ ելից զա(մենայ)ն երկիր։
Ա́յս է երազն։ եւ զմեկնութի(ւն) ն(ո)ր(ա)՝ ասասցո́ւք առաջի արքայի։
Դու ես արքայ՝ արքայից արքայ. որում ա(ստուա)ծ երկնից թագաւորու(թ)ի(ւն) հզօր եւ պատուակա́ն ետ,
եւ ընդ ա(մենայ)ն տեղիս ուր բնակեալ են որդիք մարդկան. զգազանս վայրի՝ եւ զթռչունս երկնից՝ եւ զձկունս ծովու ետ ՛ի ձեռս քո։ եւ կացոյց զքեզ տէ́ր ա(մենայ)նի։ Դո́ւ ես գլուխն ոսկի։
եւ զկնի քո յարիցէ ա́յլ թագաւորութի(ւն) խոնարհագոյն քան զքեզ։ եւ թագաւորութի(ւն)ն երրորդ՝ որ է պղինձն՝ տիրեսցէ ա(մենայ)ն երկրի։
եւ թագաւորութի(ւն)ն չորրորդ՝ հզօր իբրեւ զերկաթ. զոր օրինակ երկաթ մանրէ եւ մալէ զա(մենայ)ն, նոյնպէս մանրեսցէ́ եւ մալեսցէ զա(մենայ)ն։
Եւ զի տեսանէիր զոտսն եւ զմատունսն, կէս կողմն յերկաթոյ, եւ կէս կողմն ՛ի խեցւոյ. թագաւորութի(ւն)ն բաժանեալ լիցի. եւ յարմատոյ երկաթոյն եղիցի ՛ի նմա, զոր օրինակ տեսանէիր զերկաթն ընդ խեցին խառնեալ։
Եւ մատունք ոտիցն՝ կողմն մի յերկաթոյ, եւ կողմն մի ՛ի խեցւոյ. մի կողմն թագաւորու(թ)ե(ա)ն հզօ́ր կայցէ. եւ ՛ի նմանէ եղիցի ջախջախն։
զի տեսանէիր զերկաթն ը(նդ) խեցին խառնեալ. եղիցին խառն ՛ի զաւակէ մարդկան, եւ ՛ի միմեանս ո́չ յարիցեն. զոր օրինակ ո́չ խառնի երկաթ ընդ խեցի։
Եւ յաւուրս թագաւորացն այնոցիկ յարուսցէ ա(ստուա)ծ երկնից թագաւորու(թ)ի(ւն)՝ որ յաւիտեանս ո́չ եղծանիցի. եւ թագաւորութի(ւն) ն(ո)ր(ա) ազգի այլում ո́չ մնասցէ։ մանրեսցէ եւ հոսեսցէ́ զա(մենայ)ն թագաւորու(թ)ի(ւն)ս, եւ ինքն կացցէ́ յաւիտեանս։
Ո(ր)պ(էս) տեսանէիր՝ զի ՛ի լեռնէն հատաւ վէմն առանց ձեռին, եւ մանրեաց զխեցին եւ զերկաթ՝ զպղինձն եւ զարծաթ եւ զոսկի։ Ա(ստուա)ծ մեծ եցո́յց արքայի որինչ լինելոց է առ յապա. եւ ճշմարիտ է երազն՝ եւ հաւատարի́մ մեկնութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
Յայնժամ արքայն նաբուքոդոնոսոր անկաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) երեսաց իւրոց, եւ երկի́ր եպագ դանիելի. եւ զոհս եւ խունկս անուշութե հրամայեաց մատուցանել նմա։
Պատասխանի ետ թագաւորն եւ ասէ ցդանիէլ. արդարեւ՝ ա(ստուա)ծն ձեր՝ նա́ է ա(ստուա)ծ աստուծոց՝ եւ տ(է)ր տերանց՝ եւ թագաւոր թագաւորաց, որ յայտնէ́ զխորհուրդս։ զի յայտնել կարացեր զխորհուրդդ զայդ։
Եւ մեծացո́յց թագաւորն զդանիէլ, եւ պարգեւս մեծամեծս եւ բազումս ետ նմա. եւ կացոյց զնա ՛ի վ(ե)ր(այ) աշխարհին բաբելացւոց, եւ իշխան նախարարացն։ եւ ՛ի վերայ ամենայն իմաստնոցն բաբելացւոց։
Եւ դանիէլ խնդրեաց յարքայէ, եւ կացոյց ՛ի վերայ գործոց աշխարհին բաբելացւոց՝ զսեդրաք, միսաք, եւ զաբեդնագով։ եւ դանիէլ է́ր ՛ի դրան արքային։
