Յամին երրորդի թագաւորու(թ)ե(ա)ն յովակիմայ արքայի յուդայ. ե́կն նաբուքոդոնոսոր արքայ բաբելացւոց յե(րուսաղէ)մ, եւ պաշարեաց զնա։
Եւ ետ տ(է)ր ՛ի ձեռս ն(ո)ր(ա) զյովակիմ արքայ յուդայ, եւ ՛ի մասնէ սպասուց տանն ա(ստուծո)յ։ եւ տարա́ւ զայն յերկիրն սենայար ՛ի տուն աստուծոյ իւրոյ. եւ զսպասն եմո́յծ ՛ի տուն գանձի աստուծոյ իւրոյ։
Եւ ասէ թագաւորն ցաղփանէս ներքինապետ իւր, ածել յորդւոց գերութե(ա)ն ի(սրայէ)լի, եւ ՛ի զաւակէ թագաւորութե(ա)ն, եւ ՛ի պարթեւաց,
մանկունս անարատս՝ գեղեցիկս երեսօ́ք, եւ խելամուտս ա(մենայ)ն իմաստութե(ան)՝ եւ հմուտս գիտու(թ)ե(ան), մտավարժս հանճարով՝ եւ զօրաւորս, կա́լ ՛ի տաճարին առաջի թագաւորին. եւ ուսուցանել ն(ո)ց(ա) դպրութի(ւն), եւ զլեզու քաղդէացւոց։
Եւ կարգեաց ն(ո)ց(ա) թագաւորն ռոճիկս օր ըստ օրէ ՛ի սեղանո́յ արքայի, եւ ՛ի գինւոյ զոր ինքն ըմպէր. սնուցանել զնոսա ամս երիս. եւ ապա́ կացուցանել առաջի թագաւորին։
Եւ էին ՛ի ն(ո)ս(ա) յորդւոցն յուդայ՝ դանիէլ, եւ անանիա, եւ միսայէլ, եւ ազարիա։
եւ եդ ն(ո)ց(ա) ներքինապետն անուանս. դանիելի՝ բաղտասար. եւ անանիայի՝ սեդրաք, եւ միսայելի՝ միսաք, եւ ազարիայ՝ աբեդնագով։
Եւ ե́դ դանիէլ ՛ի մտի իւրում չճաշակել ՛ի սեղանոյ թագաւորին, եւ ո́չ ՛ի գինւոյ ըմպելւոյ ն(ո)ր(ա)։ եւ աղաչեաց զներքինապետն զի մի́ ճաշակեսցէ։
Եւ ետ ա(ստուա)ծ զդանիէլ ՛ի շնորհս եւ յողորմու(թ)ի(ւն) առաջի ներքինապետին։
Եւ ասէ ներքինապետն ցդանիէլ. երկնչի́մ ես ՛ի տ(եառ)նէ իմմէ արքայէ, որ կարգեաց ձեզ զկերակուրդ ձեր եւ զըմպելի. գուցէ́ տեսանիցէ զերեսս ձեր տրտմագոյնս քան զայլոց մանկանց հասակակցաց ձերոց. եւ առնիցէք զիս գլխապա́րտ թագաւորին։
Եւ ասէ դանիէլ ցամաղասադ, զոր կացուցեալն էր ներքինապետն ՛ի վ(ե)ր(այ) դանիելի՝ եւ անանիայ՝ եւ միսայելի՝ եւ ազարիայ։
Աղէ փորձեա́ զծառայս քո աւուրս տա́սն, եւ տացեն մեզ ունտս՝ եւ կերիցուք, եւ ջո́ւր արբցուք։
եւ երեւեսցին առաջի քո գոյնք մեր, եւ դոյն մանկանցդ՝ որ ուտեն զսեղան թագաւորին. եւ ո(ր)պ(էս) տեսանիցես արասջի́ր ընդ ծառայս քո։
Եւ անսա́ց ն(ո)ց(ա)՝ եւ փորձեաց զն(ո)ս(ա) աւուրս տասն։
եւ յետ կատարելոյ աւուրցն տասանց, երեւեցան երեսք ն(ո)ց(ա) նմա՝ բարիք, եւ հզօրք մարմնով քան զա(մենայ)ն մանկունսն որ ուտէին զսեղան թագաւորին։
Եւ առնոյր ամեղասագ զընթրիս ն(ո)ց(ա), եւ զգինի ըմպելւոյ ն(ո)ց(ա), եւ տայր ունտս չորեցունց մանկանցն։
Եւ ետ ն(ո)ց(ա) ա(ստուա)ծ իմաստու(թ)ի(ւն) եւ հանճար յա(մենայ)ն դպրութե(ան)՝ եւ իմաստու(թ)ե(ան)։ եւ դանիէլ խելամուտ էր ա(մենայ)ն տեսլեան երազոց։
Եւ յետ կատարածի աւուրցն՝ հրամա́ն ետ թագաւորն ածել զնա. եւ ա́ծ զն(ո)ս(ա) ներքինապետն առաջի նաբուքոդոնոսորայ.
եւ խօսեցաւ ը(նդ) ն(ո)ս(ա) արքայն։ Եւ ո́չ գտան յա(մենայ)նի նման դանիելի՝ եւ անանիայ՝ եւ միսայելի՝ եւ ազարիայ։ եւ կային առաջի թագաւորին։
եւ յա(մենայ)ն բանս իմաստու(թ)ե(ան) եւ գիտութե(ան) զոր խնդրէր ՛ի նոցանէ թագաւորն՝ գտանէր զնոսա տասնպատիկ առաւե́լ քան զա(մենայ)ն գէտս եւ զմոգս որ էին ՛ի թագաւորութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
Եւ եղեւ դանիէլ մինչեւ յամս կիւրոսի արքայի։
