Երանեալ է այր որ երկնչի ՛ի տ(եառ)նէ, զի զպատուիրանս ն(ո)ր(ա) նա́ կամի յոյժ։
Հզօր եղիցի յերկրի զաւակ ն(ո)ր(ա), եւ ազգ ուղղոց օրհնեսցի́։
Փառք եւ մեծու(թ)ի(ւն) են ՛ի տան ն(ո)ր(ա), արդարու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) մնա́յ յաւիտեանս յաւիտենից։
Ծագեաց ՛ի խաւարի լո́յս ուղղոց, ողորմած գթա́ծ եւ արդար է տ(է)ր։
Քաղցր այր ողորմի́ եւ տայ փոխ, յօրինէ́ զբան իւր ՛ի դատաստանի,
զի յաւիտեան նա մի́ սասանեսցի։
Յիշատակ յաւիտենի́ց եղիցի արդար, ՛ի համբաւէ չարէ նա մի́ երկիցէ։ Պատրաստ է սիրտ ն(ո)ր(ա) յուսալ առ ա(ստուա)ծ։
Հաստատեալ է սիրտ ն(ո)ր(ա) եւ նա մի́ երկիցէ, մինչեւ տեսցէ ՛ի թշնամիս իւր։
Սփռեաց եւ ե́տ աղքատաց. արդարութի(ւն) ն(ո)ր(ա) մնայ յաւիտեանս յաւիտենից, եւ եղջեւր ն(ո)ր(ա) բա́րձր եղիցի փառօք։
Մեղաւորն տեսցէ́ եւ բարկասցի, զատամունս իւր կրճտեսցէ́ եւ հալեսցի, եւ ցանկութի(ւն) մեղաւորաց կորիցէ։ Տունք. ժ՜։
