Խոստովա́ն եղերուք տ(եառ)ն զի բարի է, զի յաւիտեան է ողորմութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
Ասասցէ տուն ի(սրաէ)լի զի բարի է, զի յաւիտեա́ն է ողորմութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
Ասասցէ տուն ահարոնի, զի յաւիտեան է ողորմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
Ասասցեն երկիւղածք տ(եառ)ն զի բարի́ է, զի յաւիտեան է ողորմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
՛Ի նեղու(թ)ե(ան) կարդացի առ տ(է)ր, եւ լուա́ւ ինձ յանդորր։
Տ(է)ր է իմ օգնական եւ ես ո́չ երկեայց, զի՞ արասցէ ինձ մարդ։
Տ(է)ր է իմ օգնական, եւ ես տեսի́ց՛ի թշնամիս իմ։
Բարի́ է յուսալ ՛ի տ(է)ր քան յուսալ ՛ի մարդիկ,
բարի́ է յուսալ ՛ի տ(է)ր քան յուսալ յիշխանս։
Ամենայն ազինք շրջեցան զինեւ, եւ անուամբ տ(եառ)ն յաղթեցի ն(ո)ց(ա)։
Շրջելով շրջեցա́ն զինեւ, պաշարեցին զիս ՛ի միասին, եւ անուամբ տ(եառ)ն վանեցի զն(ո)ս(ա)։
Շրջեցան զինեւ ո(ր)պ(էս) մեղուք, վառեցան բորբոքեցան ո(ր)պ(էս) փուշք ՛ի հուր, եւ անուամբ տ(եառ)ն մերժեցի զնոսա։
՛Ի մերժելն դրդուեցայ եւ եղէ մե́րձ ՛ի գլորել. եւ տ(է)ր իմ ընկալաւ զիս։
Զօրութի(ւն) իմ եւ օգնութի(ւն) իմ տ(է)ր, եւ եղեւ ինձ ՛ի փրկութի(ւն)։
Ձայն ցնծու(թ)ե(ան) փրկութե(ան)՝ ՛ի յարկս արդարոց։
Աջ տ(եառ)ն արար զօրու(թ)ի(ւն), աջ տ(եառ)ն բա́րձր արար զիս, աջ տ(եառ)ն արար զօրու(թ)ի(ւն)։
Ո́չ մեռայց, այլ կեցից եւ պատմեցի́ց զգործս տ(եառ)ն։
Խրատելով խրատեա́ց զիս տ(է)ր, եւ ՛ի մահ ո́չ մատնեաց։
Բացէ́ք ինձ դրունս արդարու(թ)ե(ան) զի մտից ը(նդ) այն, եւ խոստովա́ն եղեց տ(եառ)ն։ Այս դուռն տ(եառ)ն է, եւ արդարք մտանեն ընդ սա։
Խոստովան եղէց քեզ տ(է)ր զի լուար ինձ, եւ եղեր ինձ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն)։
Վէմն զոր անարգեցին շինօղքն, նա եղեւ գլուխ անկեան։
՛Ի տն(թեն)է եղեւ այս, եւ է սքանչելի́ առաջի աչաց մերոց։
Այսօր է զոր արար տ(է)ր, եկա́յք ցնծասցուք եւ ուրա́խ եղիցուք ՛ի սմա։
Ո́ տ(է)ր, եկա́ք ցնծասցուք եւ ուրախ եղիցուք ՛ի սմա։
Ո́ տ(է)ր փրկեա́ ո́ տ(է)ր առաջնորդեա́.
օրհնեալ որ գալոցդ ես յանուն տ(եառ)ն, եւ օրհնեցաք զքեզ յանուանէ տ(եառ)ն։
Տ(է)ր ա(ստուա)ծ մեր երեւեցաւ մեզ, արարէ́ք տօնս ուրախութե(ան) կանխաւ, մինչեւ յանկիւնս սեղանոյ։
Ա(ստուա)ծ իմ ես դու խոստովան եղէց քեզ, ա(ստուա)ծ իմ ես դու՝ եւ բա́րձր արարից զքեզ։ Խոստովան եղէց քեզ տ(է)ր զի լուար ինձ, եւ եղեր ինձ ՛ի փրկու(թ)ի(ւն)։
Խոստովան եղերուք տ(եառ)ն, զի բարի է զի յաւիտեա́ն է ողորմու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա)։ Տունք. ի՜ը։ Գոբղայս. խ՜դ։
