Յիշեա́ տ(է)ր զդաւիթ, եւ զա(մենայ)ն հեղութի(ւն) ն(ո)ր(ա)։
Որպէս երդուաւ տ(եառ)ն, եւ ուխտեաց ա(ստուծո)յ յակոբայ։
Եթէ ո́չ մտից ՛ի յարկս տան իմոյ, եթէ ելից յանկողինս մահճա́ց իմոց։
Թէ́ տաց քուն աչաց իմոց, կամ նի́նջ արտեւանաց իմոց,
կամ հանգիստ իրանաց իմոց. մինչեւ գտից զտեղի́ յարկի տ(եառ)ն ա(ստուծո)յ յակովբայ։
Ահա՝ լուա́ք զնմանէ յեփրաթայ, եւ գտաք զնա ՛ի դա́շտս մայրեաց։
Մտցո́ւք ՛ի յարկս ն(ո)ր(ա), երկի́ր պագցուք ՛ի տեղւոջ ուր կացեալ են ոտք ն(ո)ր(ա)։
Արի́ տ(է)ր ՛ի հանգիստ քո, դու եւ կտակարանք սրբութե(ան) քոյ։
Երիցունք քո́ զգեցցին զարդարութի(ւն), եւ սուրբք քո ցնծալո́վ ցնծասցեն։
Վ(ա)ս(ն) դաւթի սիրելւոյ քոյ, մի́ դարձուցաներ զերեսս քո յօծելոյ քումմէ։
Երդուաւ տ(է)ր դաւթի ճշմարտութ(եամ)բ եւ ո́չ ստեաց նմա, ՛ի պտղոյ որովայնէ քումմէ նստուցից յաթոռ քո։
Թէ պահեսցեն որդիք քո զօրէնս իմ, եւ զվկայու(թ)ի(ւն)ս իմ զոր ուսուցից ն(ո)ց(ա)։ Որդիք ն(ո)ց(ա) նստցին յաւիտեանս յաւիտենից յաթոռ քո։
Հաճեցաւ տ(է)ր ընդ սիովն, եւ ընտրեաց բնակի́լ ՛ի նմա.
ասէ՝ ա́յս է հանգիստ իմ յաւիտեանս յաւիտենից, ՛ի սմա բնակեցայ զի հաճեցայ ընդ սա։
Զորս սորա՝ օրհնելով օրհնեցից, եւ զաղքատս սորա լցուցի́ց հացիւ։
Քահանայից սորա զգեցուցից զփրկութի(ւն), եւ սուրբք սորա ցնծալո́վ ցնծասցեն։
Անդ ծագեցից զեղջեւր ՛ի դաւիթ, պատրաստ արարից զճրա́գ օծելոյ իմոյ։
Թշնամեա́ց ն(ո)ր(ա) զգեցուցից զամօթ, այլ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) ծաղկեսցէ սրբութի(ւն) իմ։ Տունք. ժ՜է։
