Տ(է)ր փորձեցեր զիս եւ ծանեար զիս,
դու ծանեար զնստել իմ եւ զյառնել իմ։
՛Ի միտ առեր զխորհուրդս իմ ՛ի հեռաստանէ, զշաւիղս իմ եւ զվիճակս իմ դու քննեցեր.
եւ զա(մենայ)ն ճանապարհս իմ յառաջագոյն տեսե́ր, զի ո́չ նենգու(թ)ի(ւն) ՛ի լեզուի իմում։
Ահա դու տ(է)ր ծանեար զյետին իմ եւ զառաջին իմ, դու ստեղծեր զիս եւ եդիր զձեռն քո ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։
Սքանչելի́ եղեւ գիտու(թ)ի(ւն) քո յինէն, զօրացաւ եւ ո́չ հանդարտեմ նմա։
Յո՞ երթայց ես յոգւոյ քումմէ, եւ կամ յերեսաց քոց ես յո՞ փախեայց։
Թէ ելանեմ յերկինս՝ դու ա́նդ ես, եւ թէ իջանեմ ՛ի դժոխս՝ եւ անդր մօ́տ ես։
Թէ առից զթե́ս իմ ընդ առաւօտս, եւ բնակեցայց յեզերս ծովու։
Սակայն եւ անդ ձե́ռն քո առաջնորդեսցէ ինձ, եւ աջ քո ընկալցի զիս։
Ասացի թէ խաւար ուրեմն արդեւք ծածկեաց զիս, կամ գիշեր փոխանակ լուսոյ փափկութե(ան) իմոյ։
Խաւարն՝ ՛ի քէն ո́չ խաւարանայ, եւ գիշերն ո(ր)պ(էս) տիւ լուսաւո́ր ե·իցի, եւ խաւար ն(ո)ր(ա) ո(ր)պ(էս) եւ լոյս ն(ո)ր(ա)։
Դու ստացար զերիկամունս իմ, եւ ընկալար զիս յորովայնէ մօր իմոյ։
Խոստովան եղէց քեզ տ(է)ր զի ահեղ եւ սքանչելի́ ես. սքանչելի են գործք քո, եւ անձն իմ գիտաց յոյժ։
Ո́չ թաքեաւ ոսկր իմ ՛ի քէն զոր արարեր ՛ի ծածուկ, եւ կար զօրու(թ)ե(ան) իմոյ ընդ ստորինս երկրի։
Զանգործս իմ տեսի́ն աչք քո, եւ ՛ի գիրս քո ամենեքեան գրեցան։ ՛Ի տուէ մոլորեցան, եւ ոչ ո́ք էր որ առաջնորդէր ն(ո)ց(ա)։
Ինձ յոյժ մեծարոյ եղեն բարեկամք քո ա(ստուա)ծ, եւ յոյժ զօրացան իշխանք ն(ո)ց(ա)։
Թուեցի զն(ո)ս(ա) եւ քան զաւա́զ բազմացան, զարթեայ եւ արդ ընդ քե́զ եմ։
Եթէ սպանանես զմեղաւորս ա(ստուա)ծ, ա́րք արեանց ՛ի բա́ց եղերուք յինէն։
՛Ի հակառակու(թ)ի(ւն) եւ ՛ի նախանձ, առցեն ՛ի նանիր զքաղաքս քո։
Ոչ զատելիս քո տ(է)ր ատեցի, այլ ՛ի վերայ թշնամեաց քոց մաշեցայ։
Ատելութի(ւն) կատարեալ ատեցի զն(ո)ս(ա), եւ եղեն ինձ ՛ի թշնամիս։
Փորձեա́ զիս ա(ստուա)ծ եւ ծանի́ր զսիրտ իմ, քննեա́ զիս եւ ծանի́ր զշաւիղս իմ.
եւ տե́ս թէ իցեն զնօրէնու(թ)ի(ւն)ք ՛ի Ճանապարհս իմ, եւ առաջնորդեա́ ինձ ՛ի ճանապարհս քո յաւիտենից։ Տունք. ի՜բ։
