Ապրեցո́ զիս տ(է)ր ՛ի մարդոյ չարէ, յառնէ անիրաւէ փրկեա́ զիս։
Խորհեցան զանօրէնու(թ)ի(ւն) ՛ի սիրտս իւրեանց, զօր ա(մենայ)ն պատրաստեցան ՛ի պատերազմ։
Սրեցին զլեզուս իւրեանց ո(ր)պ(էս) զօձին, եւ թո́յնք իժից ՛ի ներքոյ շրթանց ն(ո)ց(ա)։
Պահեա́ զիս տ(է)ր ՛ի ձեռաց մեղաւորի, եւ ՛ի մարդոյ չարէ փրկեա́ զիս։ Խորհեցան խափանել զգնա́ցս իմ,
թաքուցին ամբարտաւանք որոգայթ ինձ։ Լարս ձգեցին որոգայթ ոտից իմոց, շո́ւրջ զշաւղօք իմովք եդին ինձ գայթագղու(թ)ի(ւն)։
Ասացի տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ ես դու, ո́ւնկն դիր տ(է)ր ձայնի աղօթից իմոց։
Տ(է)ր տ(է)ր զօրու(թ)ի(ւն) փրկու(թ)ե(ան) իմոյ, հովանի գլխոյ իմոյ յաւուր պատերազմի։
Մի́ մատներ զիս տ(է)ր ՛ի ցանկու(թ)ի(ւն) մեղաւորաց, խորհելով վ(ա)ս(ն) իմ մի́ ընդ վայր հարկաներ զիս։ Զի մի́ երբէք բարձրասցին, եւ խորհուրդք ն(ո)ց(ա) մի́ կատարեսցին.
վախճան կատարածի ն(ո)ց(ա) վաստակ շրթանց իւրեանց ծածկեսցէ զն(ո)ս(ա)։
Արկցես ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ց(ա) կայծակունս հրոյ, կործանեսցես զն(ո)ս(ա). ՛ի տառապանաց մի́ կարասցեն կեալ։
Մարդոյ լեզուանւոյ մի́ յաջողեսցի ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի. զայր մեղաւոր չարի́ք իւր որսասցեն ՛ի կորուստ։
Ծանեայ զի առնէ տ(է)ր դատաստան աղքատի, եւ իրաւունս տնանկի։
Արդարք գոհասցին զանուանէ քումմէ, բնակեսցեն ուղիղք առաջի երեսաց քոց։ Տունք. ժ՜դ։
