Տ(է)ր կարդացի առ քեզ եւ լո́ւր ինձ, նայեա́ց ՛ի ձայն աղօթից իմոց ՛ի կարդալ իմում առ քեզ։
Ուղի́ղ եղիցին աղօթք իմ ո(ր)պ(էս) խունկ առաջի քո տ(է)ր. համբարձումն ձեռաց իմոց պատարագ երեկոյի։
Դի́ր տ(է)ր պահապան բերանոյ իմոյ. եւ զդուռն ամուր շրթանց իմոց,
եւ մի́ խոտորեսցի սիրտ իմ բանիւք չարութե(ան)։ Պատճառել զպատճառս մեղաց ը(նդ) մարդս որ գործեն զանօրէնութի(ւն). ո́չ եղէց կցորդ ընտրելոց ն(ո)ց(ա)։
Խրատեսցէ զիս արդարն ողորմու(թեամ)բ՝ ակն յանդիմա́ն արասցէ զիս, եւղ մեղաւորի մի́ օծցէ զգլուխ իմ,
եւ աղօթք իմ ըստ կամաց նորա։ Ընկլան մերձ առ վիմին դատաւորք ն(ո)ց(ա).
լուիցեն զբանս իմ զի քաղցունք են։ Ո(ր)պ(էս) թանձրու(թ)ի(ւն) հողոյ զի սփռեալ է ՛ի վ(ե)ր(այ) երկրի.
ցրուեցան ոսկերք ն(ո)ց(ա) մերձ ՛ի դժոխս։ Առ քեզ տ(է)ր տ(է)ր են աչք իմ, ՛ի քեզ յուսացայ մի́ հաներ զհոգի յինէն։
Պահեա́ զիս յորոգայթէ որ թագուցաւ ինձ, ՛ի գայթագղութ(են)է ոյք գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն)։
Անկցին ՛ի ցանցս ն(ո)ր(ա) մեղաւորք, միայն եմ ես մինչեւ ուր անցից։ Տունք. ժ՜։
