Օրհնեալ տ(է)ր ա́(ստուա)ծ իմ, որ ուսոյց զձեռս իմ ՛ի պատերազմ, եւ զմատո́ւնս իմ ՛ի ճակատամարտ։
Ողորմութի(ւն) իմ եւ ապաւէն իմ, օգնակա́ն իմ եւ փրկիչ իմ. ապաւէն իմ, եւ ես յուսամ ՛ի նա։ Ո հնազանդ առնէ զժողովուրդս ընդ ինեւ.
տ(է)ր՝ ո՞է մարդ զի յայտնեցար նմա, կամ որդի մարդոյ թէ համարիս ինչ զնա։
Մարդ նանրութե(ան) նմանեաց, եւ աւուրք ն(ո)ր(ա) ո(ր)պ(էս) հովանի́ անցին։
Տ(է)ր խոնարհեցո́ զերկինս եւ է́ջ, մերձեա́ց ՛ի լերինս՝ եւ ծխեսցին։
Փայլատակեա́ զփայլատակունս քո եւ խռովեա́ զն(ո)ս(ա), առաքեա́ զնետս քո եւ ցրուեա́ զն(ո)ս(ա)։
Առաքեա́ զձեռն քո ՛ի բարձանց եւ փրկեա́ զիս ՛ի ջուրց բազմաց, եւ ՛ի ձեռաց որդւոց օտարաց։
Որոց բերանք իւրեանց խօսեցան զնանրութի(ւն), եւ աջ ն(ո)ց(ա) ա́ջ է մեղաց։
Ա(ստուա)ծ՝ յօրհնութի(ւն) նոր օրհնեցից զքեզ, տասնաղեա́ւ սաղմոսարանաւ սաղմոս ասացից քեզ։
Ո́ տացէ զփրկութի(ւն) թագաւորաց մերոց, որ փրկելո́ցն իցէ զդաւիթ ծառայ իւր։ ՛Ի սրո́յ չարէ փրկեա́ զիս՝ եւ ապրեցո́ զիս,
եւ ՛ի ձեռաց որդւոց օտարաց։ Որոց բերանք իւրեանց խօսեցան զնանրու(թ)ի(ւն), եւ աջ ն(ո)ց(ա) ա́ջ է մեղաց։
Որոց ուստերք իւրեանց որպէս նորատունկ, հաստատուն են ՛ի մանկու(թեն)է իւրեանց. դստերք ն(ո)ց(ա) զարդարեալ եւ պաճուճեալ ՛ի նմանու(թ)ի(ւն) տաճարի։
Շտեմարանք ն(ո)ց(ա) լի́ են եւ բղխեն ՛ի միմեանս, խաշինք նոցա բազմածինք են եւ բազմանան ՛ի գնացս իւրեանց,
եւ ա́նդք ն(ո)ց(ա) պարարտք են։ Ո́չ գոյ խրամատու(թ)ի(ւն) ցանկոյ ն(ո)ց(ա), եւ ո́չ աղաղակ ՛ի հրապարակս ն(ո)ց(ա)։
Արդ երանեցից ժողովրդեան որոց այս այսպէս է. նա՝ երանի ժողովրդեան որոյ տ(է)ր ա(ստուա)ծ է նոցա։ Տունք. ժ՜զ։
