Բարձր առնեմ զքեզ ա(ստուա)ծ իմ եւ թագաւոր իմ, եւ օրհնեմ զանուն քո յաւիտեան՝ եւ յաւիտեանս յաւիտենից։
Զօ́րհանապազ օրհնեցից զքեզ, եւ գովեցից զանուն քո յաւիտեան եւ յաւիտեանս յաւիտենից։
Մեծ մեզ է տ(է)ր եւ օրհնեալ է յոյժ, եւ մեծութե(ան) ն(ո)ր(ա) ո́չ գոյ չափ։
Ազգք եւ ազգք գովեսցեն զդործս քո, եւ զզօրութի(ւն)ս քո պատմեսցեն։
Զմեծվայելչութի(ւն) փառաց սրբու(թ)ե(ան) քոյ խօսեսցին, եւ զսքանչելիս քո պատմեսցեն։
Զզօրութի(ւն) ահի քոյ ասասցեն, եւ զմեծութի(ւն)ս քո պատմեսցեն։
Զյիշատակ բազում քաղցրու(թ)ե(ան) քո բղխեսցեն, եւ արդարութ(եամ)բ քով ցնծասցեն։
Գթած ողորմած է տ(է)ր, երկայնամիտ եւ բազումողորմ։
Քաղցր է տ(է)ր առ ամենեսեան, եւ գթութի(ւն) ն(ո)ր(ա) ՛ի վ(ե)ր(այ) ա(մենայ)ն արարածոց իւրոց։
Խոստովան եղիցին առ քեզ տ(է)ր ա(մենայ)ն գործք քո, եւ ս(ուր)բք քո օրհնեսցեն զքեզ։
Զփառս արքայու(թ)ե(ան) քոյ ասասցեն, եւ զզօրութի(ւն)ս քո պատմեսցեն։
Ճանաչել որդւոց մարդկան զզօրու(թ)ի(ւն) քո, զփառս մաեծվայելչութի(ւն) արքայու(թ)ե(ան) քոյ։
Արքայու(թ)ի(ւն) քոյ արքայութի(ւն) ա(մենայ)ն յաւիտենից. եւ տէրութի(ւն) քոյ ազգէ մինչեւ յազգ։ Հաւատարիմ է տ(է)ր յա(մենայ)ն ՛ի բանս իւր, եւ արդար է յա(մենայ)ն ՛ի գործս իւր։
Հաստատէ տ(է)ր զա(մենայ)ն գայթագղեալս, եւ կանգնէ զա(մենայ)ն գլորեալս։
Աչք ամենեցուն ՛ի քեզ յուսան, եւ դու տաս կերակուր նոցա ՛ի ժամու։ Տաս դու ն(ո)ց(ա) եւ կերակրին,
բանաս զձեռն քո, լցուցանես զամենեսեան քաղցրութ(եամ)բ կամօք քովք։
Արդա́ր է տ(է)ր յա(մենայ)ն ՛ի ճանապարհս իւր, եւ ս(ուր)բ է յա(մենայ)ն ՛ի գործս իւր։
Մերձ է տ(է)ր առ ամենեսեան ոյք կարդան առ նա, առ ամենեսեան ոյք կարդան առ նա ճշմարտու(թեամ)բ։
Զկամս երկիւղածաց իւրոց առնէ տ(է)ր. աղօթից ն(ո)ց(ա) լսէ եւ կեցուցանէ զն(ո)ս(ա)։
Պահէ տ(է)ր զամենեսեան ոյք սիրեն զնա, եւ զա(մենայ)ն մեղաւորս սատակէ տ(է)ր։
Զօրհնութի(ւն) տ(եառ)ն խօսեսցի բերան իմ. օրհնեսցէ ա(մենայ)ն կենդանի զանուն ս(ուր)բ ն(ո)ր(ա) յաւիտեան, եւ յաւիտեանս յաւիտենից։ Տունք. ի՜բ։ Գոբղայս. ծ՜բ։
