Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր՝ զի բարի է. սաղմոսք ա(ստուծո)յ մերում քաղցրասցի օրհնութի(ւն)։
Շինէ զե(րուսաղէ)մ տ(է)ր, եւ զցրուեալսն ի(սրաէ)լի ժողովէ։
Բժշկէ զբեկեալ սիրտս, եւ պատէ զա(մենայ)ն վէրս ն(ո)ց(ա)։
Թուէ զբազմութի(ւն) աստեղաց, եւ զամենեսեան զն(ո)ս(ա) յանուանէ́ կոչէ։
Մեծ է տ(է)ր մեր եւ մեծ է զօրութի(ւն) ն(ո)ր(ա), իմաստութե(ան) նորա ո́չ գոյ բաւ։
Ընդունի զհեզս տ(է)ր, եւ խոնարհ առնէ զամբարտաւանս մինչեւ յերկիր։
Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր խոստովանութ(եամ)բ, սաղմո́ս ասացէք նմա օրհնու(թեամ)բ։
Զգեցո́յց զերկինս ամպովք, պատրա́ստ արար զանձրեւ իւր յերկիր։ Բուսոյց զխոտ ՛ի լերինս, զդալարի ծառայու(թ)ի(ւն) մարդկան։
Այն որ տայ անասնոց զկերակուր իւրեանց. ձագաց ագռաւուց որ կարդան առ նա։
Ո́չ թէ ընդ զօրութի(ւն)ս ձիոյ կամեցաւ տ(է)ր, եւ ո́չ ընդ երանս առն սկայի հաճեցաւ։
Այլ հաճեցաւ տ(է)ր յերկիւղա́ծս իւր, եւ ընդ այնոսիկ ոյք յուսան յողորմութի(ւն) նորա։ Տունք. ժ՜բ։
