Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր յերկնից, օրհնեցէ́ք զնա ՛ի բարձանց։
Օրհնեցէ́ք զնա ա(մենայ)ն հրեշտակք ն(ո)ր(ա), օրհնեցէ́ք զնա ա(մենայ)ն զօրութի(ւն)ք ն(ո)ր(ա)։
Օրհնեցէ́ք զնա արեգակն եւ լուսին, օրհնեցէ́ք զնա ա(մենայ)ն աստեղք եւ լոյս։
Օրհնեցէ́ք զնա երկինք երկնից, ջուրք որ ՛ի վերոյ քան զերկինս օրհնեցէ́ք զանուն տ(եառ)ն։
Զի նա ասաց եւ եղեւ, հրամայեաց եւ հաստատեցաւ։
կարգեաց զն(ո)ս(ա) յաւիտեանս յաւիտենից, հրաման ետ եւ ո́չ անցանէ։
Օրհնեցէ́ք զտ(է)ր յերկրէ վիշապք, եւ ամենայն խորք։
Հուր եւ կարկուտ ձիւն եւ սառն, հողմ եւ մրրիկ որ առնեն զբան ն(ո)ր(ա)։
Լերինք եւ ա(մենայ)ն բլուրք, ծառք պտղաբերք եւ ա(մենայ)ն մայրք։
Գազանք եւ ա(մենայ)ն անասունք, սողունք եւ ա(մենայ)ն թռչունք թեւաւորք։
Թագաւորք երկրի եւ զօրք իւրեանց, իշխանք եւ ա(մենայ)ն դատաւորք երկրի։
Երիտասարդք եւ կուսանք, ծերք եւ տղայք օրհնեցէ́ք զանուն տ(եառ)ն։ Բարձրացաւ անուն նորա միայն,
խոստուվանու(թ)ի(ւն) նմա յերկինս եւ յերկրի։ Բարձր առնէ տ(է)ր զեղջեւր ժողովրդեան իւրոյ,
օրհնու(թ)ի(ւն) յա(մենայ)ն սրբոց ն(ո)ր(ա), որդւոցն ի(սրաէ)լի, ժողովուրդ որ մերձ է առ տ(է)ր։ Տունք. ժ՜գ։
