Մատուցէ́ք տ(եառ)ն որդիք ա(ստուծո)յ, մատուցէ́ք տ(եառ)ն զորդի́ս խոյոց։
Մատուցէ́ք տ(եառ)ն զփառս եւ զպատիւ, մատուցէ́ք տ(եառ)ն զփա́ռս անուան ն(ո)ր(ա). եւ երկի́ր պագէք տ(եառ)ն ՛ի սրահ սրբութե(ան) ն(ո)ր(ա)։
Ձայն տ(եառ)ն ՛ի վ(ե)ր(այ) ջուրց, եւ ա(ստուա)ծ փառօք որոտաց, եւ տ(է)ր ինքն ՛ի վերայ ջուրց բազմաց։
Ձայն տ(եառ)ն զօրութե(ան)ց, եւ ձայն տ(եառ)ն մե́ծ վայելչու(թ)ե(ան)ց։
Ձայն տ(եառ)ն փշրէ́ զմայրս. եւ մանրէ տ(է)ր զմայրսն լիբանանու։
Մանրեսցէ́ զն(ո)ս(ա) ո(ր)պ(էս) մատաղատունկ լիբանանու, որ սիրելին է ո(ր)պ(էս) զորդիս միեղջերոյ։
Ձայն տ(եառ)ն հատանէ́ զբոց հրոյ.
ձայն տ(եառ)ն շարժէ զանապատն, եւ խռովեցուցանէ տ(է)ր զանապա́տն կադէս։
Ձայն տ(եառ)ն հաստատէ զեղջերուս, եւ յայտնի առնէ զանտառս։ ՛Ի տաճարի ն(ո)ր(ա) ա(մենայ)ն որ ասեն զփառս ն(ո)ր(ա)։
Տ(է)ր զջրհեղեղս զնստուցանէ́ եւ ցածուցանէ, թագաւորեսցէ տ(է)ր յաւիտեան։
Տ(է)ր զօրու(թ)ի(ւն) ժողովրդեան իւրոյ տացէ, եւ օրհնեսցէ զժողովուրդ իւր ՛ի խաղաղու(թ)ի(ւն)։ Տունք. ժ՜ա։
