Ասէ անօրէնն ՛ի մեղանչե́լ ընդ միտս իւր, թէ չի́ք երկեւղ ա(ստուծո)յ առաջի աչաց ն(ո)ր(ա)։
Նենգեաց առաջի ն(ո)ր(ա) գտանել զանօրէնու(թ)ի(ւն) իւր, եւ ատել զնա։
Բանք բերանոյ ն(ո)ր(ա)՝ անօրէնու(թ)ի(ւն) եւ նենգու(թ)ի(ւն) են։ Ո́չ կամեցաւ նա իմանալ զբարի,
զանօրէնու(թ)ի(ւն) զորհեցաւ յանկողնի իւրում։ Եկաց նա յա(մենայ)ն ճանապարհ որ ո́չ է բարի, եւ ՛ի չարէ նա ո́չ ձանձրացաւ։
Տ(է)ր յերկինս է ողորմու(թ)ի(ւն) քո, ճշմարտու(թ)ի(ւն) քո մինչեւ յամպս։
Արդարութի(ւն) քո ո(ր)պ(էս) լերինք ա(ստուա)ծ. իրաւունք քո ո(ր)պ(էս) զխո́րս բազումս. զմարդիկ եւ զանասուն կեցուցանես դու տ(է)ր։
Ո(ր)պ(էս) զի բազում արարեր զողորմու(թ)ի(ւն) քո ա(ստուա)ծ. այլ որդիք մարդկան ՛ի հովանի թեւոց քոց յուսասցին։
Արբեսցին նոքա ՛ի պարարտու(թ)ե(ան) տան քոյ, եւ զուխս փափկու(թ)ե(ան) քո տացես ըմպել ն(ո)ց(ա)։·
՛Ի քէն է տ(է)ր աղբեւր կենաց, եւ լուսով երեսաց քոց տեսանեմք զլոյս։
Ծագեա́ զողորմու(թ)ի(ւն)ս քո ոյք ճանաչեն զքեզ, զարդարութի(ւն)ս քո որ ուղի́ղ են սրտիւք։
Մի́ եկեսցէ ՛ի վերայ մեր ոտն ամբարտաւանից, եւ ձեռք մեղաւորաց մի́ դողացուսցեն զմեզ։
Անդ անկցին ամենեքեան ոյք գործեն զանօրէնու(թ)ի(ւն), մերժեցան եւ այլ մի́ կարասցին հաստատիլ։ Տունք.ժգ։ Գոբղայս. խ՜։
