Ա(ստուա)ծ՝ ակընջօք մերովք լուաք, զոր հարքն մեր պատմեցին մեզ։ Գործն զոր գործեցեր յաւուրս ն(ո)ց(ա), յաւո́ւրսն առաջինս։
Ձեռն քո խլեաց զհեթանոսս՝ եւ զն(ո)ս(ա) անկեցեր.չարչարեցեր զժողովուրդս եւ հաներ զն(ո)ս(ա)։
Ո́չ թէ սրով իւրեանց ժառանգեցին զերկիր. եւ ո́չ բազուկ ն(ո)ց(ա) թէ փրկեաց զն(ո)ս(ա)։ Այլ աջ քո՝ եւ բազուկ քո՝ եւ լո́յս երեսաց քոց, զի հաճեցար դու ընդ ն(ո)ց(ա)։
Դու ինքն ես թագաւոր իմ եւ ա(ստուա)ծ իմ, որ հրամայեցեր զփրկութե(ան)ցն յակոբայ։
Քեւ զթշնամիս մեր հարցուք, եւ անուամբ քով արհամարհեսցուք զյարուցեալսն ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր։
Ո́չ թէ յաղեղն յուսացեալ եմ, եւ ո́չ սուր իմ կեցուցանէ զիս։
Այլ դո́ւ փրկեցեր զմե́ղ ՛ի ձեռաց թշնամեաց մերոց, եւ զատելիս մեր յամօթ արարեր։
Ա(ստուծո)վ պարծեսցուք զօրհանապազ, եւ անուան ն(ո)ր(ա) խոստովա́ն եղիցուք յաւիտեան։
Բայց արդ՝ մերժեցե́ր եւ անարգեցեր զմեզ. եւ ո́չ ելեր ա(ստուա)ծ ընդ զօրս մեր։
Դարձուցեր զմեզ յե́տս քան զթշնամիս մեր, եւ ատելիք մեր յափշտակեցինզ մեզ։
Ետուր զմեզ ո(ր)պ(էս) զոչխա́ր ՛ի զենումն, եւ ընդ հեթանոսս ցրուեցեր զմեզ։
Վաճառեցեր զժողովուրդս քո առանց գնոյ, եւ ո́չ գոյ թիւ աղաղակի մերոյ.
Արարեր զմեզ նախատինս դրացեաց մերոց. ծա́ղր եւ այպն կատականաց այնոցիկ որ շո́ւրջ էին զմեւք։
Արարեր զմեզ յառակս հեթանոսաց, ՛ի շարժել զգլուխս ժողովրդոց։
Զօր ա(մենայ)ն նախատինք իմ առաջի իմ են, եւ ամօթ երեսաց իմոց ծածկեաց զիս։
՛Ի ձայնէ նախատորդին եւ չարախօսի, յերեսաց թշնամւոյն եւ հալածչի։
Այս ա(մենայ)ն եկն ՛ի վ(ե)ր(այ) մեր, եւ մեք զքեզ ո́չ մոռացաք եւ ո́չ ստեցաք ուխտի քում,
եւ ո́չ դարձաք յետս սրտիւք մերովք։ Դու դարձուցեր զշաւիւղս մեր ՛ի ճանապարհաց քոց,
խոնա́րհ արարեր զմեզ ՛ի տեղի չարչարանաց, եւ ծածկեցին զմեզ ստուերք մահու։
Թէ մոռացեա՞լ իցէ մեր զանուն ա(ստուծո)յ մերոյ, կամ ձգեալ իցէ զձեռս մեր յաստուածս օտարս։
Սակայն ա(ստուա)ծ խնդրէ զայս. զի նա քննէ զգաղտնիս սրտից մերոց։ Վասն քո մեռանիմք զօրհանապազ, համարեցաք ո(ր)պ(էս) զոչխար ՛ի սպանումն։
Զարթի́ր ընդէ՞ր ննջես տ(է)ր. արի́ եւ մի́ մերժեր զմեզ ՛ի սպառ։
Զմէ՞ դարձուցանես զերեսս քո ՛ի մէնջ, մոռանաս զաղքատութիւն եւ զնեղութիւնս մեր։
Խոնարհ եղեն մինչեւ ՛ի հող անձինք մեր. եւ յերկի́ր կցեցան մէջք մեր։
Արի́ տ(է)ր օգնեա́ մեզ եւ փրկեա́ զմե́զ, վ(ա)ս(ն) անուան քոյ։ Տունք. ի՜է։
