՛Ի կատարած. վասն ժողովրդեանն, որ ՛ի սրբոյն հեռացեալ էին. ՛ի ժամանակի զի կալան զնա այլազգիքն ՛ի գէթ. Յարձանագիր. Սաղմոս ՛ի դաւիթ. Ծ՜Ե։
Ողորմեաց ինձ ա(ստուա)ծ զի կոխեա́ց զիս մարդ. զօրհանապազ պատերազմունք նեղեցին զիս։
Կոխեցին զիս թշնամիք իմ զօրհանապազ, բազո́ւմ եղեն ոյք մարտնչէին ընդ իս ՛ի բարձանց։
՛Ի տուէ ես ո́չ երկեայց զի ՛ի տ(է)ր յուսացայ. ա(ստուծո)վ գովեցին զբանս իմ.
յա(ստուա)ծ յուսացայ՝ եւ ո́չ երկեայց զի՞ արասցէ ինձ մարդ։
Զօրհանապազ զբանս իմ անարգեցին, զինէն էին խորհուրդք ն(ո)ց(ա) ՛ի չարու(թ)ի(ւն)։
Պանդուխտք եղիցին եւ թաքթաքո́ւնք շրջեսցին. նոքա գարշապարի իմում սպասէին՝ որպէս սպասէին անձին իմոյ։
Որպէս առոչընչէ́ մերժեսցես զնոսա, բարկութ(եամ)բ զժողովուրդս հնազանդեցուսցես։
Ա́(ստուա)ծ զկեանս իմ պատմեցի́ց քեզ. եդից զարտասուս իմ առաջի քո որպէս խոստացար դու ինձ։
Դարձցին թշնամիք յետս իւրեանց, յաւուր յորում կարդացից առ քեզ։ Ահա ծանեայ զի ա(ստուա)ծ իմ ես դու.
զա(ստուա)ծ օրհնեցից ՛ի բանս իմ, եւ զտ(է)ր գովեցից ՛ի խօսս իմ. յա(ստուա)ծ յուսացայ եւ ո́չ երկեայց զի արասցէ ինձ մարդ։
Յինէն են ուխտք իմ, զոր տաց քեզ ա(ստուա)ծ օրհնութ(եամ)բ։
Փրկեցե́ր զանձն իմ ՛ի մահուանէ, զաչս իմ յարտասուաց, զոտս իմ ՛ի գայթագղու(թեն)է. հաճոյ եղէց առաջի տ(եառ)ն յերկիր կենդանեաց։ Տունք. ժ՜ա։
