Եթէ ո՞չ գիտէք ե́ղբարք, զի ընդ գիտո́ւնս օրինացն խօսիմ. զի օրէնք տիրեն մարդոյ՝ որչափ ժամանակս կենդանի́ է։
Քանզի կին առնակին, ՛ի կենդանի́ այր իւր կապեալ կայ օրինօք. իսկ եթէ մեռանիցի այրն, արձակեա́լ է յօրինաց առնն։
ապա ուրեմն մինչ կենդանի է այրն, շո́ւն կոչի́ եթէ լինիցի ա́ռն այլում։ եւ եթէ մեռանիցի այրն, ազատ է յօրինացն, չհամարեա́լ շուն՝ եթէ լինիցի առն այլում։
Այսուհետեւ եւ դո́ւք եղբարք, մեռարուք օրինացն մարմնովն ք(րիստո)սի, լինել այլո́ւմ, որ ՛ի մեռելո́ցն յարուցեալ է, զի պտղաբե́րք լիցուք ա(ստուածո)յ։
Քանզի մինչ էա́քն մարմնով, կարիք մեղաց որ օրինօ́քն էին, զօրանային յանդամս մեր, առ ՛ի պտղաբե́րս առնելոյ զմեզ մահո́ւ։
Բայց ա́յժմ դատարկացա́ք յօրինաց անտի. քանզի մեռա́ք ա́յնմիկ որով ըմբռնեալն էաք, առ ՛ի ծառայե́լ մեզ նորոգութ(եամ)բ հոգւոյն՝ եւ ո́չ հնութ(եամ)բ գրոյն։
Իսկ արդ՝ զի՞նչ ասեմք. օրէնքն մե՞ղք իցեն. քա́ւ լիցի։ այլ զմեղս ո́չ գիտէի, եթէ ոչ օրինօ́քն. եւ զցանկութի(ւն) ո́չ ճանաչէի, եթէ ոչ օրինացն էր ասացեալ, մի ցանկանայցես։
Պատճառս առին մեղքն պատուիրանաւն, եւ գործեցին յիս զամ(ենայն) ցանկութի(ւն). զի առանց օրինաց մեղքն մեռեալ էին։
Եւ ես առանց օրինացն երբեմն էի կենդանի́. այլ իբրեւ եհա́ս յիս պատուիրանն, մեղքն կենդանացան.
եւ ես մեռա́յ։ եւ գտա́ւ ինձ պատուիրանն որ ՛ի կեանսն էր, նոյն ՛ի մա́հ։
Զի մեղացն պատճա́ռս առեալ պատուիրանաւն խաբեցին զիս, եւ նովին սպանին։
Այսուհետեւ օրէնքն սո́ւրբ են եւ պատուիրանն, ս(ո́ւր)բ եւ արդա́ր եւ բարերա́ր։
Իսկ արդ՝ ինձ բարին մահ եղեւ. քա́ւ լիցի. այլ մե́ղքն. զի երեւեսցին մեղքն բարեա́ւն գործել ինձ զմահ. զի եղիցին ըստ առաւելու(թ)ե(ան) մե́ղքն մեղաւո́ր ՛ի ձե́ռն պատուիրանին։
Գիտեմ զի օրէնքն հոգեւո́ր են. այլ ես մարմնաւո́ր եմ ընդ մեղո́ք վաճառեալ։
զի զոր գործեմն՝ ո́չ գիտեմ. ո́չ եթէ զոր կամիմն՝ զա́յն առնեմ, այլ զոր ատեա́մն զայն գործեմ։
Ապա եթէ զոր ո́չն կամիմ՝ զայն առնեմ վկայե́մ օրինացն թէ բարւո́ք են։
Այլ արդ՝ ո́չ եթէ ես գործեմ զայն, այլ բնակեա́լ յիս մեղքն։
գիտեմ զի ո́չ բնակեալ է յիս, ա́յսինքն է՝ ՛ի մարմնի́ իմում, բարի ինչ. զի կա́մքն առաջի կան ինձ. եւ առնել զբարին ո́չ։
Զի ո́չ եթէ զոր կամիմ զբարին՝ առնեմ, այլ զոր ո́չն կամիմ զչա́րն զա́յն գործեմ։
Ապա եթէ զոր ոչն կամիմ՝ զայն առնեմ, ո́չ եւս ես առնեմ զայն, այլ բնակեա́լ յիս մեղքն։
Եւ արդ՝ գտանեմ զօրէնս այնորիկ որ կամիցին առնել յիս զբարին. եւ ինձ չա́րն առաջի կայ։
Հաճեալ եմ ը(ստ) օրէնսն ա(ստուածո)յ ըստ ներքին մարդոյն.
բայց տեսանեմ ա́յլ օրէնս յանդամս իմ, զինեա́լ հակառակ օրինաց մտա́ց իմոց, եւ գերեա́լ զիս օրինօքն մեղաց որ են յանդամս իմ։
Ա́յր մի տառապեա́լ եմ ես. ո՞վ ապրեցուսցէ զիս ՛ի մարմնոյ աստի մահու։
այլ շնորհքն ա(ստուածո)յ ՛ի ձեռն յ(իսու)սի ք(րիստո)սի տ(եառ)ն մերոյ։ Ապա ուրեմն, ե́ս ինքնին մտօ́ք իմովք ծառա́յ եմ օրինա́ցն ա(ստուածո)յ. եւ մարմնով օրինա́ցն մեղաց։
